محققان آزمایشگاه دریایی دانشگاه دوک این میکروپلاستیک‌ها را که تکه‌های پلاستیکی کوچکی هستند که اغلب با چشم غیرمسلح قابل رویت نیستند، در بدن این حیوانات کشف کردند که نشان می‌دهد این ذرات می‌توانند از دستگاه گوارش خارج شده و در بافت‌های بسیاری جابجا شوند. گونه ها. انجام دادن
به گزارش ایسنا، این مطالعه روند نگران‌کننده پیامدهای گسترده‌تر آلودگی دریا را نشان می‌دهد. در حالی که آسیب دقیق ناشی از این میکروپلاستیک ها مشخص نشده است، تحقیقات قبلی نشان داده است که پلاستیک ها می توانند تعادل هورمونی را مختل کنند و سیستم غدد درون ریز پستانداران دریایی را تقلید کرده و با آن تداخل کنند.
“این یک بار اضافی در کنار چیزهایی است که پستانداران دریایی با آن روبرو هستند، از جمله تغییرات آب و هوایی، آلودگی، صدا و اکنون پلاستیک هایی که وارد بافت های آنها می شوند. بخشی از توده بدن آنها اکنون از پلاستیک تشکیل شده است.
محققان نمونه‌هایی را از 32 حیوان دریایی، از جمله 12 گونه، که در آلاسکا، کالیفرنیا و کارولینای شمالی بین سال‌های 2000 تا 2021 یافت شده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. همه این حیوانات دارای رگه‌هایی از پلاستیک در بافت‌های خود بودند.
از آنجایی که پلاستیک ها به طور طبیعی توسط چربی ها جذب می شوند، احتمالا به پوست حیوانات دریایی و حتی قسمت هایی از بدن نهنگ های دندان دار می چسبند که به تولید و دریافت صدا کمک می کند. این مطالعه نشان داد که پلاستیک در غده، نواحی تولید صدا، پدهای چربی و ریه های این حیوانات وجود دارد.
اندازه این ذرات بین 198 تا 537 میکرون است. در مقایسه، عرض متوسط یک موی انسان حدود 100 میکرون است. مریل علاوه بر خطرات شیمیایی احتمالی، بر آسیب فیزیکی تاکید کرد و توضیح داد که این پلاستیک‌ها می‌توانند بافت‌ها را پاره کرده و ساییده کنند.
او می گوید: اکنون که می دانیم پلاستیک در این بافت ها وجود دارد، در حال بررسی تاثیر متابولیک آن هستیم.
متداول ترین پلاستیک های یافت شده الیاف پلی استر بودند که اغلب از ماشین های لباسشویی آزاد می شوند و پلی اتیلن، یک ماده اصلی در ظروف نوشیدنی. پلاستیک های یافت شده بیشتر رنگ آبی داشتند.
یک تخمین نگران کننده در مقاله ای در سال 2022 در Nature Communications نشان می دهد که نهنگ های آبی ممکن است روزانه 95 پوند زباله پلاستیکی را در سواحل اقیانوس آرام کالیفرنیا بخورند. مریل گفت نهنگ ها و دلفین هایی که ماهی می خورند می توانند پلاستیک انباشته شده در بدن طعمه های خود را نیز بخورند.
بیشتر میکروپلاستیک ها احتمالاً از روده عبور کرده و دفع می شوند. اما برخی از آنها به بافت های حیوانی راه پیدا می کنند. برخی از این نمونه ها به سال 2001 برمی گردد.
این مطالعه در مجله Environmental Pollution منتشر شده است.