محمد ابراهیم زاری ، که برای نظارت بر کاوش های باستان شناسی در روز جمعه ، 21 آوریل به شهر آبادان در استان ایلام سفر کرد ، پس از دو هزار سال “شگفت انگیز” ، کشف مین های هخامن در عبداننان را توصیف کرد و اضافه کرد: اینها منبع اصلی مین ها در شهر بودند.
رئیس مؤسسه میراث فرهنگی و گردشگری جزئیات بیشتر در مورد کشف مین ها را توضیح داد: این کشف بی سابقه ، که می تواند یکی از مهمترین اکتشافات باستان شناسی در خاورمیانه باشد ، توسط محمد حیدری ، یک معلم آبادانی ، کاشف معدن و مین ، و دستورالعمل “Loghman” “ارائه شده است.
تیم تحقیقاتی تحت نظارت انستیتوی باستان شناسی انستیتوی میراث فرهنگی و جهانگردی ، با استفاده از ادغام مطالعات میدانی ، داده های ماهواره ای و مطالعات زمین شناسی ، موفق به شناسایی بقایای معدن عظیم هخامنشی ، ابزارهای برش سنگ ، استخراج شواهد ، حتی مقادیر قابل توجهی از سنگ آهن. سنگ آهنی که احتمالاً برای ساخت اتصال دهنده های فلزی در معماری سنگی هخامنید استفاده می شود.
این باستان شناس گفت: داریوش بزرگ شاه هخامنید شاه ، در کتیبه یادبود بنیاد کاخ آپادانا در سوز ، یکی از باشکوه ترین ساختمانهای سلطنتی ایران باستان ، به محل سنگ مورد استفاده در کاخ ، آبردرادوش اشاره می کند ، اما مکان دقیق این مین تاکنون ناشناخته است. کشف این مین ها در آبادان در دامنه کوه می تواند رمز و راز تاریخی دو هزار ساله را حل کند.
رئیس انستیتوی میراث فرهنگی و گردشگری گفت: “باستان شناسان معتقدند که این کشف نه تنها یک پنجره جدید را به روند ساخت و تهیه مواد در امپراتوری هخامن باز می کند ، بلکه می تواند الهام بخش تجدید نظر در شبکه های حمل و نقل ، مدیریت منابع و فناوری ها در سراسر جهان باشد.
زاری افزود: مسیر احتمالی حمل و نقل از آبادان به سو ، ترکیبی از جاده های کوهستانی و آبراه ها از طریق رودخانه کره بود. فاصله این مین ها تا SUSA در حدود 2 کیلومتر تخمین زده می شود.
این باستان شناس گفت: “ما امیدواریم که این کشف و تحقیقات دلبستگی آن نه تنها گام اصلی در درک معماری و فناوری ساخت و ساز در دوره هخامنشی باشد ، بلکه می تواند پایه ای برای ثبت جهانی این مین ها در لیست میراث جهانی یونسکو و توسعه پایدار گردشگری علمی و فکری در منطقه زگرین میانه باشد.”
این کشف اگر در نهایت تصویب شود ، می تواند معادل کشف معدن سنگ مرمر آتن برای پارتنون در تاریخ معماری جهان باشد ، گفت: رئیس موسسه میراث فرهنگی و گردشگری.
جزئیات بیشتر در مورد مین های تازه کشف شده در ایران غربی ، که طبق گفته انستیتوی میراث فرهنگی و گردشگری در ارتباط با دوره هخامنید و سنگهای کاخ داریوش در شهر باستانی سو هستند ، هنوز نامشخص هستند و هیچ تصویری دیگر منتشر نشده است.
حدود یک دهه پیش ، باستان شناسان ایرانی معادن دوره هخامنشی را در دشت پاسارگاد و مناطق همسایه آن کشف کرده بودند. فرهاد زاری کوردشولی ، که رئیس هیئت مدیره تحقیقات باستان شناسی شهرستان پاسارگاد بود ، درباره کشف فوریه 2008 گفت: “این آثار را می توان به عنوان چهار مین از سنگ آهک تراورتن سفید در کوه الماس و مین های ماسه سنگ یاد کرد. معدن الماس ، بیش از 2 کیلومتر مربع ، مهمترین و بزرگترین هشومنید. برداشت شده از معدن ابوظبی برای پر کردن فضای داخلی دیوار غذاهای دریایی و کاخ های کاخ ها و آبشارهای باغ استفاده شده است.
باستان شناسان در آن زمان ، در مورد معادن هخامنشی در Pasargadae ، نشان دادند که “پس از انتخاب مکان و بر اساس ابعاد بلوک های مورد نیاز ، زائران بلوک ها را با انواع قلم و قلم از هم جدا می کردند ، و سپس بلوک ها از قلمه ها جدا می شدند و نیمی از برش ها.
در مرحله بعدی ، بلوک ها روی ارابه های بزرگ سوار شدند و پس از انتقال از لفاظی و سعادت شاه به پاسارگادا منتقل شدند. “بلوک ها یا قلمه ها سپس با انواع شمشیربازی (از برس تا بسیار ظریف) صاف شدند و سرانجام با یک درخت نخل یا پوست کوسه جلا دادند.”