گروهی از باستان شناسان در طی یک مجموعه از مجموعه ای از یک صومعه بیزانس در “Kheirbat al -Massani” ، در 2 کیلومتری شمال غربی شهر قدیمی اورشلیم ، اسکلت های چند مرد ، زن و کودک را در مجموعه ای از مجموعه ای از صومعه بیزانس در “Kheirbat al -Massani” پیدا کردند.
در میان این اکتشافات ، یک قبر حاوی بقایای شخصی بود که به طرز مرموزی زنجیر شده بود.
در ابتدا ، اداره آثار باستانی اسرائیل ، که مسئولیت حفاری را بر عهده داشت ، جنسیت این مرد را اعلام کرد. اما مطالعات علمی جدید این فرضیه را رد کرده است.
محققان بر این باورند که این زنجیرها نه به دلایل جنایی بلکه به عنوان بخشی از سبک زندگی زهد و ریاضی وی مورد استفاده قرار گرفته اند.
چرا از زنجیرها به عنوان ریاضت مذهبی استفاده می شد؟
پس از پذیرش مسیحیت به عنوان دین رسمی امپراتوری روم در سال 9 ، رشد صومعه و شیوه های زهد مذهبی در سراسر قلمرو روم شرقی شتاب گرفت.
در نتیجه این تغییر ، بسیاری از راهبان روشهای افراطی را برای جلوگیری از لذت های دنیوی و تمرکز روی عبادت انجام دادند.
یکی از متداول ترین روش های ریاضت اقتصادی ، زندگی در ستون های طولانی با نماز و خطبه ها بود. بسیاری از زاهدان نیز زنجیرهای سنگین را به بدن خود بستند تا حرکات جسمی خود را محدود کنند و به این ترتیب روح خود را از دلبستگی های دنیوی آزاد می کنند.
قبر اسکلت باستانی اداره آثار باستانی اسرائیل
دانشمندان با بررسی استخوانهای فردی موجود در گور ، دریافتند که برخلاف تصور اولیه ، او یک زن بود.
الیزابتا بووارتو ، باستان شناس در انستیتوی ویزمن در اسرائیل و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: “استفاده از زنجیرها به طور کامل در بین زاهدان ثبت شده است ، اما نمونه های زنان بسیار نادر است.”
تجزیه و تحلیل علمی نشان داد که این زن در زمان مرگ بین 5 تا 5 سال بود. محققان به دلیل شرایط نامناسب بقایای استخوان ، از مینای دندان وی برای تعیین جنسیت وی استفاده کردند.
مورخان از وجود زنان زاهد در بیزانس ، به ویژه در بین زنان اشرافی از قرن چهارم به بعد خبر داده اند.
بقایای یک صومعه باستانی کشف شده در اسرائیل: اداره آثار باستانی اسرائیل
دکتر باروتو می گوید: “زنان زاهد معمولاً مسیرهای معنوی مختلفی را نسبت به مردان انتخاب می کردند.” دعا ، روزه گرفتن و مراقبه بخش اصلی ریاضت آنها بود ، اما استفاده از زنجیرهای سنگین برای محدود کردن بدن یک روش بسیار شدید بود. “
وی افزود: زنجیرها در واقع ابزاری برای کنترل نیازهای جسمی بودند تا روح بتواند به طور کامل روی عبادت و رابطه با خدا تمرکز کند.
به گفته محققان ، دفن زن با زنجیرها نشان می دهد که این زنجیرها بخشی جدایی ناپذیر از هویت وی به عنوان زاهد بودند.
خانم Buyto گفت: “این دفن غیرمعمول احتمالاً تلاشی برای تجلیل از زندگی زهد وی بوده است تا تعهد معنوی وی حتی پس از مرگ نیز مورد احترام قرار گیرد.”
باستان شناسان می گویند که اگرچه در گذشته نمونه هایی از دفن راهبان زنجیر شده وجود داشته است ، اما این یکی از معدود نمونه های شناخته شده زنان است.