در یکی از بزرگترین گورستان های نخل ایران ، معروف به “گورستان پالم” در آبادان ، نخل های بی شماری از سر ، اما هنوز هم ایستاده است ، منظره آخرالزمانی را به نمایش می گذارد. این کف دست بخشی از سه میلیون و دویست هزار نخل نخل است که تا سال 3 میوه بودند ، اما متعاقباً به دلیل عدم وجود دولت در خواستار حق ترکیه ، سوریه و عراق نابود شدند.
سامر بدرانی ، یک کشاورز نمونه در آبادان می گوید: “این چند هزار تنه که می بینید تنها بخش های کوچک درختان نخل است که تا سال 2 مثمر ثمر بوده اند.” “از آن سال ، به دلیل عدم تحرک دولت ها و عدم ادعای ، رودخانه آروند تیراندازی شده و درختان نخل قتل عام شده اند.”
ساخت سد Ataturk در Türkiye در سال 6 آغاز فاجعه بود. سد فرات را در بالادست اسیر کرد و باعث شد آب شیرین به رودخانه آروند نرسد. عراق همچنین از آب باقی مانده استفاده کرد و پس از آن رودخانه آروند دچار کم آبی و حمله شور به خلیج فارس شد. در ایران ، برنامه آبرسانی حاشیه آروند به تأخیر افتاد ، ضعیف و بدون متخصص ، که منجر به از بین رفتن این سرمایه ملی شد.
احمد شهبی راد ، کشاورز در آبادانی می گوید: “ما در حال تولید ، مصرف و صادرات بودیم.” این درختان نخل نقش مهمی در اشتغال داشتند و بسیاری از جوانان در اینجا کار می کردند. “اکنون همه اینها از بین رفته است و جوانان به دنبال کار در جای دیگر هستند.”
این بحران نه تنها منجر به تخریب کف دست ها شده است ، بلکه بر زندگی مردم محلی نیز تأثیر گذاشته است. با خشک کردن جریانها و تبدیل زمین به شوره سر ، نمای آخرالزمانی از منطقه وجود دارد.
در سالهای اخیر ، گزارش هایی مبنی بر بریدن تنه های این درختان نخل منتشر شده است که گویی می خواهند این تصویر دلهره آور را از صفحه تاریخ پاک کنند. این گزارش ادامه دارد …