به گفته بازار ، امیر مهپوریان گفت: شرکت های ایران Khodro و Saipa در ونزوئلا نماینده تولید محصولات خود و کار به عنوان CCD هستند.
تفسیری در مورد آخرین روابط اقتصادی بین دو کشور و گفت که بخش خصوصی ایران هنوز در هر فعالیت اقتصادی در کشور دستاورد چشمگیری نداشته است و بیشتر همکاری های دو کشور توسط بخش عمومی ایران در ونزوئلا انجام می شود ؛ از آنجا که دولت ها در ونزوئلا نظامی هستند و ترجیح می دهند از طریق ارتش مسائلی را با طرف ایران دنبال کنند.
وی افزود: “دلیل دیگر عدم همکاری بین بخش خصوصی ایران و ونزوئلا این است که در ونزوئلا ، بخش خصوصی مخالف است و البته دولت در تلاش است تا بخش خصوصی را از این مقام خارج کند.”
وی ادامه داد: “هنوز پتانسیل فعالیت شرکتهای بخش خصوصی ایران در ونزوئلا و شرکتهای مبتنی بر دانش ایران وجود دارد که می توانند حضور پررنگی در کشور داشته باشند ، آنها می توانند به ونزوئلا در ایجاد فناوری اطلاعات ، ارتباطات ، از راه دور ، زیرساخت های نفت و پتروشیمیایی و تجهیزات پالایشگاه ها کمک کنند. تجهیز پالایشگاه ها به ونزوئلا.
مهرپوریان خاطرنشان کرد: قراردادها و توافق نامه هایی که پیش نیاز این همکاری ها است نیز تعریف و تضمین شده است که اجرا می شود و چقدر می توان کار را در مرحله اجرای انجام داد.
رئیس کمیته تجارت مشترک ایران -ونزوئلا گفت: “اکنون تعدادی از شرکت های خصوصی ایران به طور مستقل از اتاق بازرگانی ایران به بازار عرضه شده اند و به دنبال توسعه صادرات به کشور هستند ، این شرکت ها در مناطقی مانند نور فیبر ، معدن و پتروشیمی فعالیت ها ، اما آنها هنوز درآمد قابل توجهی نداشته اند ، زیرا ونزوئلا از نظر اقتصادی قادر و ثروتمند نیست.
صادرات به ونزوئلا هیچ توجیهی اقتصادی ندارد
وی در مورد پتانسیل تجارت کالایی بین دو کشور توضیح داد: واردات از ونزوئلا به ایران انجام نمی شود زیرا کیفیت زندگی در ایران بالاتر از این کشور است و در واقع ونزوئلا جامعه ای محروم از ایران و بیشتر از طریق فروش است مواد اولیه مانند قهوه. ، کاکائو و چوب ، و چوب منحصراً روسیه و امارات متحده عربی ، دارای برخی از ذخایر طلایی است که اکنون هیچ ذخایر طلای ونزوئلا ندارند و میزان ناخالصی های آن به اندازه کافی بالا است. این قیمت تمام شده را پایین می آورد و به دلیل عدم نقدینگی پیمانکاران خارجی که در حال استخراج این ذخایر هستند ، همان ذخایر را از دولت ونزوئلا دریافت می کند.
مهرپوریان اضافه کرد: ونزوئلا حدود 5 میلیون نفر جمعیت دارد و جمعیت سرمایه داری کشور را به دلیل اقتصاد خود ترک کرده است و نمی تواند بازار کالاهای ایران باشد ، اما دارای ذخایر معدنی غنی و بکر ، آب و زمین با کیفیت بالا برای کشاورزی است. بشر و در عین حال ، جمعیت فعلی تمایلی به تولید ندارد و زیرساخت هایی را برای پیشبرد آن فراهم نکرده است ، بنابراین می تواند سرمایه گذاری ایران باشد ، در حالی که شکاف جغرافیایی بین ایران و ونزوئلا هزینه تجارت را افزایش می دهد و اگر ونزوئلا مصرف کننده خوبی باشد بازار محصولات ایالات متحده و اسپانیایی به دلیل نزدیکی جغرافیایی خود با سرعت بیشتری به بازار عرضه می شوند و اجتناب از ایران باعث کاهش رقابت کالاهای ایران در این بازار می شود.
“سرمایه گذاران ما پیشنهادهایی را برای کشت فرازمینی خود ارائه داده اند و زمین را دریافت کرده اند و می توانند محصولات زراعی را در ونزوئلا بفروشند یا وارد کنند ، اما هنوز هم این مسئله اجرا نشده است و هیچ محصولی حاصل نشده است ، زیرا زیرساخت های مورد نیاز برای کشت مانند آب ، بهره برداری و چنین چیزی ارائه نشده است.
رئیس کمیته تجارت مشترک ایران -ونزوئلا در مورد دلیل حضور اتومبیل های ایرانی در ونزوئلا گفت: از آنجا که ریاست محمود احمدی نژاد ، شرکت های ایران خمرو و سایپا در ونزوئلا نمایانگر محصولات خود هستند و اکنون به عنوان CK و بخش هایی از این موارد کار می کنند. شرکت ها. این کار در این کشور انجام می شود.