در فوتبال ایران و از زمانی که پول به صورت بی رویه و بی حساب وارد شده، مشاغل جدیدی مانند شعبده باز و قمارباز و داور و لابی با نمایندگان مجلس و بالاتر برای رسیدن به پست های بالا یا نتیجه گیری تشکیل شده است. الان بخصوص در لیگ برتر مدتی است اتفاقات عجیب غیر فوتبالی افتاده و شغل جدیدی برای علاقه مندان ایجاد شده و آن هم شغل «خبرنگار» است!
چند رسانه گزارش دادند که یکی از سرمربیان پرسپولیس که با این باشگاه مذاکره می کرد، اعلام کرد که “ترس” دارد و به ایران نمی آید. گویا از داخل ایران تماس هایی با این مربی ایتالیایی گرفته شده و او احساس کرده خطری او را در کشورمان تهدید می کند. این موردی است که مدیران پرسپولیس آن را تایید کرده اند. این اولین بار نیست که چنین حادثه ای در کشور رخ می دهد. بنابراین شاید بهتر باشد این بار ریشه های چنین اتفاقی را با دقت بررسی کنیم تا مقصر یا مقصران احتمالی شناسایی شوند.
طرفداران؛ متهمان پیش فرض
مثل همیشه و همانطور که در دیگر مسائل کشور می بینیم، انگشت اول اتهام به سمت هواداران یا مردم دراز شده است. برخی می گویند هواداران تیم های رقیب به صفحه آن مربی یا بازیکن خارجی حمله می کنند و با ارسال پیام های تهدیدآمیز و ارسال کامنت های منفی او را از آمدن به ایران منصرف می کنند. با این حال همه می دانند که این رفتارهای احساسی حتی اگر گسترده باشد، تاثیر چندانی در تصمیم گیری مربیان و بازیکنان خارجی ندارد. چون خودشان حرفه ای هستند و فضای هواداران را درک می کنند.
بنابراین اگر چندین هزار کامنت در صفحات فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا توسط هواداران احساسی تیم ها را فاکتور بگیریم تا تخلف تیم رقیب را گزارش کنیم که شبیه شعار دادن یکی یکی است و هر از چند گاهی در فضای مجازی شاهد آن هستیم. ، به رد دلالان و برخی کارمندان مرتبط با باشگاه ها می رسیم.
سمپاشی صورت های رسمی و غیر رسمی
در چند سال گذشته رد پای برخی از مدیران، عوامل و مشاوران فوتبال، کسانی که سمت های رسمی یا نیمه رسمی در فوتبال دارند، در گزارش دهی به بازیکنان و مربیان خارجی دیده می شد. این افراد سودجو آنقدر وقیح شدند که شخصاً به مربیان و بازیکنان خارجی ایمیل می زنند یا تماس می گیرند و با تهمت زدن به کشورمان راه را برای آمدن چهره های بین المللی به ایران می بندند. مثلا همین چند روز پیش مدیرعامل پرسپولیس در پخش زنده گفت که با ماتزاری یکی از گزینه های نیمکت نشین این تیم تماس گرفتند و آنقدر بد صحبت کردند که این سرمربی سرشناس ایتالیایی از حضور در تهران محروم شد! بدون شک این تماس از سوی هواداران میسر نشد و فردی که تماس گرفته باید در فوتبال ایران پست رسمی یا نیمه رسمی داشته باشد و حرف هایش شنیده شود. هدف این افراد هم مشخص است: راندن مربیان یا بازیکنان بزرگ تا گزینه های خود را به فوتبال ما بکشانند و پول های کلانی به جیب بزنند یا در بهترین حالت از تیم های رقیب انتقام بگیرند.
ماتزاری ماجرای گزارشگر ایتالیایی را شنید!
خیلی بعید است که یک مربی حرفه ای یک قرارداد خوب را به دلیل اظهار نظر یا مستقیم چند هوادار کنار بگذارد (با فرض اینکه قرارداد خوبی به او پیشنهاد شود).
همانطور که گفته شد این افراد جو هواداران را بسیار تجربه کرده اند و می دانند که وقتی هواداران در وسط قرار می گیرند چه اتفاقات عجیبی ممکن است رخ دهد. چیزی که احتمالا مربیان خارجی را واقعا می ترساند اخبار رسمی منتشر شده از ایران (مثلا دستگیری خبرنگار ایتالیایی در ایران پس از دستگیری یک ایرانی در ایتالیا) به همراه پیام های ارسالی از سوی افراد رسمی یا شبه رسمی است. ترکیب این پیام ها با اخبار منتشر شده از ایران باید در شک و تردید آن فرد تاثیر بگذارد. مجموعه ای از داده های دیگر را می توان به آنها اضافه کرد. اخباری که از کیفیت زمین ها و امکانات ایران منتشر می شود به عنوان مثال ماجرای خسلو ستاره سابق رئال مادرید از زمین قلعه حسن خان که بازتاب گسترده ای داشت. به همین ترتیب، داستان هایی در مورد کیفیت اینترنت و …
نه با هواداران، بلکه با خبرنگاران!
نمی توان جلوی هواداران را گرفت و البته تاثیر زیادی هم ندارند. برخی مسائل مانند دستگیری خبرنگار ماتزاری داستانی جدا از فوتبال دارد که مربوط به نهادهای دیگر است. اما می توان منبع یکی از این سمپاشی ها را مسدود کرد. جلوگیری از اقدامات دلالان، مدیران و چهره های شبه رسمی که کارشان ترساندن خارجی ها به ایران است کار سختی نیست. هواداران می پرسند تا کی باید شاهد باشیم که به خاطر منافع شخصی برخی افراد، آبروی ایران و ایرانی در مجامع بین المللی پایین می آید؟ آیا عدم پیگیری به معنای تایید این رفتارهاست؟ وقتی این سوء استفاده ها رصد نمی شود، شکی نیست که دلالان ثروتمند به ارگان های بالاتر فوتبال و ورزش نفوذ کرده اند!