این رویداد با کمک و حمایت کارشناسان اجتماعی و مدیران «حامی شهر» انجام شد و همزمان ساخت مستند نمایشی رادیویی شبکه رادیویی نمایش نیز در دستور کار قرار گرفت. اما چیزی که این شب را به رویدادی متفاوت و الهام بخش تبدیل کرد، حضور فعال مخاطبانی بود که اغلب از سوی جامعه در حاشیه قرار می گیرند.
اجرای تئاتر با آرزوها روی مقواهای ساده اما معنادار
این تئاتر درمانی به گونه ای طراحی شده است که مخاطبان بازیگران اصلی نمایش هستند.
تخت خواب های مقوایی با نوشتن خواسته های خود روی مقوا که بیشتر به عنوان پتوی خواب شناخته می شود، بخشی از این تجربه تعاملی را تشکیل دادند. آرزوهای ساده اما عمیقی که هر کدام داستانی ناگفته از رنج ها و امیدهایشان را روایت می کردند.
پس از ثبت این آرزوها، نمایش وارد مرحله ای شد که راه های تحقق این آرزوها بررسی و در مواردی اجرا شد. به عنوان مثال یکی از شرکت کنندگان که اخیراً اعتیاد را ترک کرده بود، در حین نمایش و با هماهنگی مدیرعامل سازمان خدمات و آسیب های اجتماعی شهرداری تهران قول ایجاد شغل مناسب را دریافت کرد. این اقدام نه تنها گامی کوچک برای تغییر زندگی او بود، بلکه پیامی روشن برای سایر بینندگان این برنامه بود که امید هنوز زنده است.
در لحظه ای دیگر یکی از حضار که ماه ها از مادرش خبری نداشت با کمک تیم اجرایی توانست از طریق تماس تلفنی با مادرش صحبت کند. این لحظه با اشک شوق و لبخند همراه بود و نشان داد که ارتباطات انسانی حتی در سخت ترین شرایط چگونه می تواند معجزه آسا باشد.
اولین اجرای تئاتر درمانی در منطقه آسیب دیده
این برنامه اولین تجربه اجرای تئاتر درمانی در شهر به ویژه در منطقه آسیب دیده و آسیب پذیری مانند میدان شوش بود. اجرای این نمایش نشان داد که هنر نه تنها می تواند واقعیت های تلخ اجتماعی را منعکس کند، بلکه ابزاری قدرتمند برای تغییر و التیام این واقعیت ها است.
تئاتر درمانی این شب یلدا مرز هنر و درمان را به هم پیوند زد و ثابت کرد که با استفاده از خلاقیت، همدلی و تعامل می توان به اعماق زندگی افرادی که اغلب از جامعه پنهان هستند نفوذ کرد.
پایانی گرم برای یک شب سرد
یکی از ویژگی های بارز این شب توجه ویژه به وضعیت تماشاگران پس از پایان نمایش بود. تیم «همیشهر» با تهیه اتوبوسی گرم همه حاضران را به مکانی امن منتقل کردند تا شب یلدای خود را در آرامش و گرمی سپری کنند. این اقدام نه تنها پایان نمایش بود، بلکه سرآغاز امیدهای تازه برای کسانی بود که سال ها طعم تلخ سرما و غربت را چشیده اند.
هنر به عنوان ابزاری برای شفا و تغییر
این تجربه بار دیگر قدرت هنر را در تغییر و بهبود زندگی مردم نشان داد. تئاتر درمانی ابزاری بود که نه تنها زندگی مخاطبانش را تحت تأثیر قرار داد، بلکه توانست زخم‌هایی را که در اعماق جامعه وجود دارد به تصویر بکشد و درمانی برای آنها بیابد.
شب یلدای امسال برای کسانی که در آن شرکت کردند شبی فراموش نشدنی بود. شبی که کارتن های ساده بوم رویاها شد، امید بار دیگر در دلها جوانه زد و گرمای عشق و همدلی جایگزین سرمای تلخ زمستان شد.
این شب یلدا در میدان شوش تهران نشان داد که هنر می تواند جایی باشد که زندگی و امید دوباره آغاز شود.