توضیح جدید درباره شناسنامه متفاوت امیر تتلو

در سال های اخیر که دوربین های فوری عکس های شخصی را ثبت می کنند، شخصاً فردی را ندیدم که از عکس کارت ملی، کارت پایان خدمت، گذرنامه، شناسنامه، سامانه ثنا یا… راضی باشد؟ من از روی شکم صحبت نمی کنم، سال ها و ماه ها از دوستان و غریبه ها در مورد آن سوال پرسیدم، هرکس را دیدم یقه کردم. صد و نود نفر حاضر نبودند کارت ملی و شناسنامه خود را به من نشان دهند. خیلی ها گفتند که اصلا در این مورد صحبت نکن.

جواب ها را می شنیدم و دنبال دلیل می گشتم. واقعیت این است که برای ثبت یک عکس خوب، عوامل متعددی باید دست به دست هم دهند تا نتیجه، درمان و آبروی مناسب به دست آید. برای ثبت یک پرتره خوب، چندین اتفاق باید همزمان بیفتد. ابتدا باید تمام رخ باشد. دوم اینکه نور ملایم و یکنواختی روی سوژه می افتد. سوم، دوربین “i-level”. چهارم، لنز زوم برای پرتره بهتر است، به شرطی که دیافراگم بسته باشد تا فاصله بین چشم ها و بینی از بین نرود، اما نکته اصلی این است که سوژه را به آرامش دعوت کنید و سپس دکمه شاتر را فشار دهید. ..

اما چه شد که اینها را نوشتم؟ چندی پیش عکسی از شناسنامه امیرحسین مقصودلو در شبکه های اجتماعی منتشر شد. اولین چیزی که توجه من را به خود جلب کرد، پرتره تتلو بود. ظاهر عکس به گونه ای است که گویی سوژه از لحظه ثبت عکس راضی است. حتما شنیده اید که چشم ها هرگز دروغ نمی گویند…

چشمان تتلو در این عکس گویا فریاد می زند که از لحظه ثبت عکس راضی است و صاحب عکس به آرزویش رسیده است. در ضمن ظاهرا مواردی که در بالا نوشتم در لحظه ثبت عکس رعایت شده است. اینها را می نویسم و ​​هزار نکته دیگر به ذهنم می رسد. وقتی عکس را می بینم به روزهای گذشته فکر می کنم. اتفاقی که برای امیرحسین مقصودلو افتاد گیج شد.

چه شد که در کشتی ارتش در خلیج فارس آواز خواند و با بزرگترها رفت و آمد کرد و از زندان اوین بیرون آمد؟ پسر یاغی شهر چه داستانی را پشت سر گذاشت… من به عنوان یک فرد قدیمی که خیلی از موسیقی عصر جدید را نشنیده ام، زمان زیادی را با صدای تتلو سپری نکردم، اما مجبورم اعتراف کنید که هر بار که آن را شنیدم، ذوق و هوش را در آثارش دیدم. او سر و گردن از همسالانش جلوتر است. بیشتر از اینها در تاکسی، مغازه، مهمانی، مسافرت و…

من به چشم خودم دیده ام که پیر و جوان خندیدند، گریستند، عاشق شدند، فارغ التحصیل شدند، رقصیدند و… نمی دانم چه کرد و چه باید می کرد. اینجا هم دادگاهی نیست. اما همه اینها را گفتم که بگویم ظاهرا یک نفر از عکس شناسنامه و کارت ملی خود راضی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *