تقویم برگشته و افسانه ای دیگر 90 ساله است. وقتی نام بابک افشار به میان می‌آید، ناخودآگاه گوش‌هایمان منتظر شنیدن ملودی‌هایی است که دل‌ها را به درد می‌آورد. او از آن دست هنرمندانی است که توانست موسیقی ایرانی را به زبانی مشترک برای همه نسل ها تبدیل کند. بابک افشار نه تنها آهنگساز، بلکه داستان سرا نیز هست. داستان نویسی که هر نتش داستان عشق، آرزو یا امید است.
بابک افشار دوران کودکی خود را در دل طبیعت زیبای بندرانزلی سپری کرد، جایی که صدای امواج و نسیم دریا با زندگی عجین شده بود. او از ابتدا روحی حساس و ذهنی پر از ایده داشت. این روحیه بعدها در موسیقی او نمود پیدا کرد. افشار پس از مهاجرت به تهران برای ادامه تحصیل، در مدارس زهیحی، بیهقی، فیروزبهرام و بیستون تحصیل کرد. اما چیزی در درون او فراتر از کلاس ها بود. او متعلق به دنیایی بود که ملودی ها در آن صحبت می کردند. او در دهه 30 تصمیم گرفت این عشق درونی به موسیقی را به یک مسیر حرفه ای تبدیل کند. این آغاز راهی بود که به خلق برخی از ماندگارترین آثار موسیقی ایرانی انجامید.
بابک افشار در سال 1340 به رادیو و تلویزیون ملی ایران پیوست. جایی که استعدادش شکوفا شد و آثارش به گوش همگان رسید. او به سرعت به یکی از محبوب ترین آهنگسازان و تنظیم کنندگان تبدیل شد. افشار موسیقی را فراتر از نت و کلام دید. او می خواست با هر قطعه داستانی تعریف کند و احساسی را منتقل کند. آثار افشار تنها محدود به صحنه های موسیقی نبود. او همچنین برای فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی موسیقی ساخت. توانایی او در تلفیق ملودی های سنتی ایرانی با سبک های مدرن باعث شد آثارش همیشه تازه و جذاب بماند.
برجسته ترین کارها و همکاری ها
یکی از دلایل شهرت افشار همکاری او با برخی از مطرح ترین خوانندگان تاریخ موسیقی ایران است. او با ملودی های خود توانست در صدای این هنرمندان جان ببخشد و آنها را در ذهن و قلب مردم جاودانه کند.
“مادر بمان”
این آهنگ یکی از شاهکارهای افشار است. ملودی عمیقی که با صدای قدرتمند داریوش توانست روحیه جنگ هشت ساله را در دنیای موسیقی بگستراند. ملودی آهنگ در یکی از گام های فرعی ساخته شده که خود حس غم انگیز و احساسی دارد. این انتخاب آهنگ موسیقی را ملایم اما عمیق کرده است. استفاده از گام های پایین در قسمت های ابتدایی ملودی فضای غم انگیزی ایجاد می کند و با حرکت به مراحل بالاتر، به تدریج بر شدت احساسی قطعه افزوده می شود.
“کمی تحمل کن”
«کمی با من صبور باش» یکی از ماندگارترین آثار موسیقی پاپ ایران است. این اثر در گامی نزدیک به موسیقی سنتی ایرانی اما با تنظیم و تنظیمی مدرن اجرا می شود که جذابیت آن را برای شنوندگان پاپ بیشتر می کند. استفاده از زیر و بم های پایین در ابتدا حسی درون نگر و نوستالژیک به قطعه می دهد، در حالی که در نقطه های اوج، از آهنگ های بلند برای افزودن هیجان و عمق بیشتر به موسیقی استفاده می شود.
“قاصدک”
ملودی «قاصدک» حالتی ملال آور و مراقبه دارد که با مضمون شعر همخوانی دارد که نماد پیام رسانی، انتظار و گاه پشیمانی است. ملودی از همان ابتدای قطعه با حرکات نرم و ملایم غم نهفته را در شنونده بیدار می کند. این اثر شنونده را به دنیای درونی پر از خاطره و نوستالژی می برد.