تصمیم گرفته‌ام یکی از کلیه‌های خود را بفروشم

خبر تکان دهنده است، وحید وکیلی فر فیلمساز مستقل سینمای ایران با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: من وحید وکیلی فر هستم، فیلمساز مستقل چهل و سه ساله، گروه خونی B نگاتیو به دلیل وضعیت زندگی من تصمیم گرفتم یکی از کلیه هایم را برای فروش اهدا کنم لطفا قیمت پیشنهادی خود را به آدرس ایمیل زیر ارسال کنید.

وحید وکیلی فر یکی از متفاوت ترین فیلمسازان مستقل سینمای ایران است که بیش از 15 سال از ساخت اولین فیلم او می گذرد. او چهار فیلم بلند سینمایی «گشر»، «تابور»، «ک9» و «کرگدن خاورمیانه» را در کارنامه خود دارد. فتح کردند».

مجله معتبر سینمایی هالیوود ریپورتر درباره فیلم «گشر» اولین فیلم بلند وحید وکیلی فر نوشت: «گشر» در واقع یک پرتره انسانی بی تکلف است که افتخار را در ساده ترین شکلش به تصویر می کشد و اولین فیلم بسیار امیدوارکننده وحید فیلمساز ایرانی است. او یک وکیل است.»

در مقدمه وی در سایت تیوال به درستی آمده است: «وحید وکیلی فر یکی از کم ارزش ترین فیلمسازان سینمای مستقل ایران است، فیلمسازی مردود از مناسبات جریان غالب سینمای ایران، چهار فیلم بلند ساخته است که دو فیلم اول آن است. که قبلاً به شکل محدودی در سینمای هنر و تجربه اکران شده اند، هرچند که هرگز به آن چیزی که لایق آن بودند، دست کم از نظر تأیید عمومی نرسیدند فیلم های وکیلیفر هرگز اکران نشدند فیلمسازی که اولین فیلم علمی تخیلی تاریخ سینمای ایران را نیز به ثبت رسانده است.

وکیلی فر فیلم های خاصی ساخته است که هر کدام به تنهایی و انزوای انسان معاصر می پردازد. درست است که او هرگز به گیشه توجه نکرده و برای مخاطب عام فیلم نساخته است، اما از طرفی آثارش تا حدود زیادی وضعیت انسانی را نشان می دهد. فضای فیلم ها و داستان های منتخب او واقعا مهر و امضای خاص او را فارغ از هر سلیقه و ارزشی دارد.

فیلم‌های او در بسیاری از جشنواره‌های بین‌المللی به نمایش درآمده و جوایزی نیز کسب کرده است. اتفاقاً در هیاهوی جشنواره هایی که به دیدن نوعی سینمای اجتماعی از ایران عادت کرده بودند، فیلم های وحید وکیلی همیشه برایشان شگفتی بزرگ به همراه داشت. به عنوان مثال، فیلم تابور که داستان مردی تنها در یک زندگی آخرالزمانی است که هیچ انسانی در اطراف او زندگی نمی کند، واقعاً نسخه ای بی عارضه از سینمای ایران بود.

حالا این تنهایی و انزوای شخصیت وحید وکیلی فر انگار به زندگی شخصی و شخصی او راه پیدا کرده که او را مجبور به چنین تصمیمی کرده است، این واقعاً ناراحت کننده است.

وقتی به سینمای امروز ایران و وضعیت آن نگاه می‌کنیم، تلویزیون و شبکه‌های نمایش خانگی را می‌بینیم، اولین چیزی که به ذهن متبادر می‌شود این است که حلقه محدودی از هنرمندان در هر یک از این حوزه‌ها، چه به‌عنوان خالق، چه بازیگر و چه به‌عنوان بازیگر، فعال هستند. … طبیعی است با توجه به محصولاتی که خلق می شود، تنهایی و استیصال افراد با قیافه خاصی مثل وحید وکیلی فر بیش از پیش نمایان است.

باید به مسئولان و مدیران مربوطه هشدار داد که وضعیت این فیلمساز و بسیاری از هنرمندانی مانند او را جدی بگیرند. قطعا این نوع تصمیم گیری و اعلام آن برای هیچکس خوشایند نیست و در واقع این یک زنگ خطر، یک وضعیت قرمز، یک هشدار و… است که باید به آن توجه کرد.

متاسفانه به نظر می رسد هیچ اداره یا امکان فیلمسازی برای سینمای متفاوت در وزارت ارشاد، سازمان سینمایی، حوزه هنری، تلویزیون، سکوهای نمایش خانگی و… وجود ندارد که بخواهد کلیه اش را بفروشد تا زنده بماند.

با یک نگاه ساده وقتی شاهد تولید این همه فیلم، سریال و برنامه های مختلف در انواع سازمان ها و نهادهای تولیدکننده محصولات هنری هستیم، واقعا جای تاسف است که وحید وکیلی فر هیچ امکانی برای ادامه فعالیت خود پیدا نمی کند.

در تمام کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه دنیا از هنرمندانی مانند وحید وکیلی فر که خارج از قوانین بازار کار می کنند، یارانه و حمایت وجود دارد.