مشهورترین هنرمندان جهان که آثار «مفهومی» خلق کردند

هنر مفهومی یک اصطلاح پرکاربرد برای اشاره به یک جنبش هنری منسجم و رویکردی برای خلق آثار هنری است. برای یک هنرمند مفهومی، هدف هنری اصلی بسیار مهمتر از کیفیت مادی یک اثر، ارزش تزئینی آن و میزان مهارت و کار مورد نیاز است.

به عبارت دیگر، برای یک مفهوم گرا، ایده های او در اولویت اول و ویژگی های فیزیکی اثر در اولویت دوم قرار دارند. هنر مفهومی تصور ما از منحصر به فرد بودن مادی هنر را به چالش می کشد و تمرکز ما را به عملکرد ذهن انسان هدایت می کند.

مارسل براترز، هنرمند مفهومی فراموش شده

کمک به حافظه، اثر مارسل براترز، 1964

نام این هنرمند به اندازه بسیاری از همکارانش شناخته شده نیست، اما او پیشگام شکلی بسیار فکری و پیچیده از هنر مفهومی بود. او تا چهل سالگی شاعری سخت کوش بود و با سوررئالیست های بلژیکی همراه بود. او تا رسیدن به آخرین موفقیت هنری خود در فقر زندگی کرد. به گفته خودش، او از ایده “ایجاد چیزی عاری از صداقت” الهام گرفت و به هنرهای تجسمی روی آورد.

یکی از مضامین تکرارشونده هنر Bruthars انتقاد از نخبه گرایی دنیای هنر و دست نیافتنی نهادهای هنری بود. اگرچه حرفه هنری او در اواخر زندگی شکل گرفت، اما او قبلاً از طریق دوستان متعددی با دنیای هنر و قوانین آن آشنا شده بود. او در آثارش با طبقه بندی اشیاء تصادفی از کار متصدی موزه تقلید می کرد و با ابهام مفهوم هنر بازی می کرد.

یکی از اولین و معروف‌ترین آثار او، «کمک حافظه»، شامل نسخه‌های فروخته نشده کتاب شعر او بود که در گچ محصور شده بود. او خود هنر را با محدودیت فیزیکی اش در کنار هم قرار داد، شعر روشنفکری نابی که در گودالی زشت گچ گرفتار شده بود. این عمل حفظ هیچ چیز برای نجات معنای واقعی هنر، که در واقع کلمات محبوس شده در ساختاری غیرقابل دسترس برای چشم بود، انجام نداد.

جان بلدسری

نقاشی چیست، نوشته جان بالدسری، 1968-1966

جان بالدسری یکی از مهم ترین چهره های هنر مفهومی معاصر بود، هم به عنوان یک هنرمند و هم به عنوان یک معلم. او سال ها در چند دانشگاه آمریکا هنر تدریس کرد و دانشجویان خود را تشویق کرد که از هنرهای سنتی مانند نقاشی و مجسمه سازی دور شوند. او در کار خود تکنیک ها و مواد را دوباره اختراع کرد و تغییر کاربری داد و به مرزهای ناپایداری که نهادهای هنری جهان بر اساس آن فعالیت می کردند حمله کرد. او کتاب‌های راهنمای متنی را برای هنرمندان مشتاق روی بوم نقاشی می‌کرد، عکس‌های افراد مشهور را دستکاری می‌کرد و به طور معمولی برای ویدیو آرت ژست می‌گرفت.

در طول سال ها، او کل مفهوم هنر و روند خلق آن را زیر سوال برد. مشهورترین و تأثیرگذارترین اثر او یک عمل تخریب بود، نه خلقت. او در سال 1970 صدها نقاشی قدیمی خود را سوزاند، خاکستر آنها را جمع آوری کرد و از آنها بیسکویت درست کرد و نام اثر خود را “پروژه سوزان” گذاشت. این عمل، که ظاهراً برخلاف تصورات سنتی بود، مرزهای بین مخرب و سازنده را محو کرد، زیرا بقایای اشیاء تخریب شده مبنایی برای خلق چیزی جدید شد. برخی از منتقدان هنری این اثر را به عنوان یک پاکسازی آیینی تفسیر کردند که در آن هنرمند هویت هنری گذشته خود را بازیافت کرد تا به هویت جدیدی جان بخشد.

دیمین هرست

داروسازی، اثر دیمین هرست، 1992

دیمین هرست نیازی به معرفی ندارد. او بدون شک یکی از مشهورترین هنرمندان معاصر است، هم سلبریتی و هم بدعت گذار. دغدغه اصلی او مفهوم مرگ و معنای آن برای بشریت است. او معتقد است که ناپایداری تنها چیزی است که هستی را گرانبها و ارزشمند می کند و آگاهانه قطعات تکان دهنده و نفرت انگیزی را برای نشان دادن این مفهوم خلق می کند.

در طول سال ها، او اجساد حیوانات در حال پوسیدگی، اعضای بریده شده بدن انسان و تاکسیدرمی را با هم ترکیب کرد. حتی تصاویر غیر بحث برانگیز او ویژگی های تیره تری را پنهان می کند. به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از «نقاشی‌های پزشکی» هیرس مجموعه‌ای از شبکه‌های ساخته شده از نقاط رنگی است. با این حال، اینها ساختارهای مولکولی داروهای تجویزی بالقوه کشنده بودند. در سال 1992، این هنرمند یک مدل در اندازه کامل از یک داروخانه ساخت که احساسات و افکار الهام گرفته از محیط را بررسی می کرد.

با این حال، شهرت هرست برای حراجی ها زیاد نیست. منتقدان در طول سال‌ها از او به دلیل رفتار غیراخلاقی با اجساد مرده، احساسات‌گرایی و ترویج مصرف‌گرایی انتقاد کرده‌اند. او همچنین به دلیل درگیری با NFT ها مورد انتقاد قرار گرفته است. او پروژه خود به نام ارز را در سال 2021 راه اندازی کرد و به علاقه مندان پیشنهاد خرید 10000 نسخه دیجیتالی از آثار نقاشی دستی خود را داد. پس از خرید تایید شده، Hearst معادل فیزیکی اثر فروخته شده را از بین برد، بنابراین وجود آن را فقط به یک رسانه دیجیتال محدود کرد. این عمل به دلیل تأثیر مخرب صنعت NFT بر محیط زیست و همچنین غیر مادی شدن هنر و نابودی آن برای کسب سود مورد انتقاد قرار گرفت.

مائوریسیو کاتالان

تصنیف تروتسکی، نوشته مائوریتزیو کاتلان، 1996

مائوریسیو کاتلان یکی از مشهورترین هنرمندان معاصر است که بدون تحصیلات هنری توانسته برای خود شغلی بسازد. او زمانی که به عنوان مبل‌ساز کار می‌کرد و در نمایشگاه‌های هنر معاصر شرکت می‌کرد، با تمرین آموخت. آثار او امروز ابهام نمادها را در بر می گیرند و فرهنگ عامه را به سخره می گیرند در حالی که با کمال میل بخشی از آن هستند. درست مانند کار بدنام او “کمدین” که در آن موز را به دیوار چسباند، خشم عمومی معمولاً توسط هنرمند بخشی از مفهوم او در نظر گرفته می شود.

تمام آثار کاتلان بر اساس طنز سیاه و تحریک آمیز است. او ترسی از استفاده از مواد و ارقام بحث برانگیز ندارد، از اسب های تاکسیدرمی شده تا آدولف هیتلر. او در پس پوچ بودن سطحی آثارش، دغدغه ها و معانی عمیق تری را پنهان می کند. نصب او، تصنیف تروتسکی، شامل یک اسب مسابقه بزرگ است که از سقف آویزان شده است. اسب نماد بصری انقلاب شکست خورده روسیه و یکی از رهبران آن، لئون تروتسکی است. تروتسکی قصد داشت یک مدینه فاضله آزاد و عادلانه بر روی ویرانه های سلطنت بسازد، اما شکست خورد و کشورش را بین زمین و هوا گرفتار کرد که به ناچار زیر بار آن فرو ریخت.

جوزف بیویز، هنرمند مفهومی جنجالی

چگونه تصاویر را برای یک خرگوش مرده توضیح دهیم، اثر جوزف بیویز، 1965

جوزف بیوس یک هنرمند مفهومی افسانه ای بود. او که یک خلبان سابق لوفت وافه بود، ادعا کرد که در طول جنگ جهانی دوم، هواپیمایش در جایی نزدیک کریمه سقوط کرد و یک شمن تاتار کریمه او را با نمد، چربی و عسل به سلامت رساند. ظاهراً آن شمن بخشی از دانش معنوی خود را با بیویس در میان گذاشت و دیدگاه خود را نسبت به زندگی تغییر داد.

پس از جنگ، بیویس ایدئولوژی نازی ها را محکوم کرد و به هنر روی آورد. او موعظه محیط زیست، بازگشت به طبیعت و نیاز بشر به اختراع مجدد جهان پس از دو جنگ جهانی بود. یکی از معروف ترین آثار او، «چگونه تصاویر را برای خرگوش مرده توضیح دهیم»، نمایشی بود که در آن یک حیوان مرده را در حالی که سرش با عسل و ورق طلا پوشانده شده بود، دور یک گالری هنری خالی حمل می کرد و معنای نقاشی را توضیح می داد. اجرا پر از غم و اندوه بود، اما همچنان امیدی برای رستگاری و تناسخ داشت.

با این حال، علیرغم شهرت گسترده او، شخصیت Beuys پیچیده تر از آن چیزی بود که به نظر می رسید. مورخان هنر ثابت کردند که داستان شمن های کریمه او هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر منطقی بی معنی است. علاوه بر این، مطالعات اخیر نشان داده است که بیویس با مقامات نازی که پس از جنگ به آمریکای جنوبی گریختند، در تماس بوده و آنطور که به نظر می رسید با ایدئولوژی آنها مخالف نبود.