بر اساس این فناوری، آثار هنری پس از ورود به بلاک چین دارای یک شناسه منحصربه‌فرد خواهند بود که به آن توکن‌سازی می‌گویند. بر این اساس تمامی اطلاعات و داده های مربوط به کار مانند یک دفتر کل دیجیتال در بلاک چین ثبت می شود. آثار هنری رمزگذاری شده مانند آثار هنری فیزیکی تلقی می‌شوند، زیرا مالکیت آنها تأیید شده است. بنابراین، درست مانند تابلویی که توسط هنرمند امضا شده است و قابلیت تایید اصالت و مالکیت آن را دارد، اصالت و هویت اثر رمزنگاری شده را نیز می توان با استفاده از “چوب غیر قابل تعویض” (NFT) تایید کرد. تایید شود
NFT در واقع یک گواهی مالکیت دیجیتال منحصر به فرد است که ارزش خود را به عنوان یک نوع ارز رمزنگاری شده حفظ می کند و همچنین توانایی داشتن اطلاعات اضافی را با کمک قراردادهای هوشمند دارد که آنها را به بیش از یک ارز خالص ارتقا داده است. به عبارت ساده‌تر، توکن‌های غیریکسان (NFT) نشان‌دهنده منحصربه‌فرد بودن، اصالت و توانایی خرید و فروش اثر هستند و در واقع سند مالکیت کار رمزنگاری در بلاک چین محسوب می‌شوند.
هنر رمزنگاری به عنوان یک اکوسیستم فرعی در دنیای ارزهای دیجیتال، با هدف ذخیره و ارائه نسخه‌های تغییرناپذیر هنر دیجیتال مانند آلبوم‌های موسیقی، نقاشی، جوایز و غیره در بستری امن است.
در واقع، فناوری بلاک چین و توکن های غیرقابل جایگزینی منجر به انقلابی در دنیای هنر شده است. این دنیای بدون مرز به هنرمندان اجازه ورود به بازارهای جهانی را می دهد و از طرفی بسیاری از محدودیت ها را در مسیر خلق آثار هنری از بین می برد. تمرکززدایی، دموکراسی‌سازی و کنترل فردی مضامین نوظهور در دنیای هنر رمزنگاری هستند و این پارادایم جدید نه تنها برای هنرمندان، بلکه خریداران، کلکسیونرها، گالری‌ها، موزه‌ها و خانه‌های حراج نیز جذاب است.
بلاک چین به تسهیل فرآیند مالکیت و خرید و فروش آثار هنری به صورت دیجیتال از طریق NFTART کمک کرده است. ارزش هنر رمزنگاری معمولاً به ارزش پولی مربوط می شود و درست مانند هنر سنتی، ارزش هنر رمزنگاری یا NFT به شدت تحت تأثیر اعتبار خالق، کمیاب بودن هنر و تقاضای آن در بازار است. توجه به این نکته مهم است که هنر کریپتو نیز مشمول قوانین کپی رایت است و از هنرمندان انتظار می‌رود NFTهای منحصربه‌فرد را ایجاد، تکثیر و بفروشند و در عین حال به مالکیت سایر آثار هنری احترام بگذارند.
هنر رمزنگاری متفاوت از هنر دنیای واقعی عمل می‌کند، زیرا قیمت‌های هنر رمزارز عمدتاً تحت تأثیر ارزش ارزهای دیجیتال است، در حالی که هنر دنیای واقعی کمتر تحت تأثیر بازارهای مالی است. اگرچه خرید و فروش در این بازار آسان و دموکراتیزه شده است، اما همچنان مشکلاتی مانند سفته بازی و ایجاد حباب در این بازار وجود دارد.
به نظر می رسد چالش اصلی فعلی برای هنرمندان رمزارز «توکن سازی بیش از حد» باشد، زیرا حجم عظیم آثار هنری جدید به کاربران و خریداران اجازه نمی دهد تا آثار هنری موجود را قبل از ورود آثار جدید تجربه، هضم و در نهایت خریداری کنند. عارضه این است که به دلیل عرضه گسترده توکن ها، میانگین قیمت کاهش می یابد.
کریپتوآرت از بدو تولد تا کنون طرفداران و مخالفانی داشته است و در حال حاضر نظرات متفاوتی در مورد آینده هنر رمزنگاری و تاثیر کوتاه مدت و میان مدت آن وجود دارد. مخالفان آن را عمدتاً یک فریب مصنوعی برای اهداف سفته بازی توسط گروه‌هایی از سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال می‌دانند و معتقدند که تأثیر منفی آن در آینده نه چندان دور قابل مشاهده خواهد بود.
اعتقاد بر این است که موفقیت NFT ها عمدتاً مبتنی بر افزایش مکرر ارزش بازار و بدون توجه به ارزش خلاقانه، زیبایی شناختی یا فرهنگی کار است. با توجه به اینکه نسخه فیزیکی برخی از آثار پس از تبدیل به NFT از بین می رود، منتقدان ابراز نگرانی می کنند که آنچه در این فناوری دریافت می شود کیفیت ذاتی اثر نیست، بلکه تنها گواهی اصالت آن است.
با همه این سخنان، ما اکنون در آغاز فرآیندی هستیم که بشریت را به طور فزاینده ای به سمت دنیای فناوری سوق می دهد. درست است که چشمان ما نمی توانند ببینند در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، اما به نظر می رسد که در دسترس بودن داده های هنر رمزنگاری در نهایت می تواند به دانشمندان اجازه دهد تا سیستم تراکنش را مدل کنند و موفقیت آینده آثار هنری و هنرمندان آینده را پیش بینی کنند. . این امکان همراه با افزایش استفاده از هوش مصنوعی، امکان ایجاد یک سیستم پیش بینی را فراهم می کند.
از سوی دیگر، با وجود رشد متاورس، به احتمال زیاد این شکل از هنر نیز می تواند شکل بگیرد و در آینده شاهد ایجاد، فروش و سایر کاربردهای هنر در بازار کریپتو باشیم. اگرچه نگاه به دنیای رمزارز به عنوان یک مدینه فاضله اشتباه است، اما بشریت چاره ای جز پذیرش و مدیریت چالش ها و انطباق با شرایط ندارد و باید خود را برای ورود به دنیای فراجهانی آماده کند.