این پرتره ها که برای اولین بار در واحه صحرای فیوم در جنوب قاهره کشف شد، بین قرن اول و سوم پس از میلاد ساخته شد و در واقع نقاشی های تشییع جنازه مردان، زنان و کودکان طبقات بالای مصر در دوره بطلمیوسی بود. این پرتره ها به دلیل آب و هوای گرم و خشک منطقه به خوبی حفظ شده اند و سبک واقع گرایانه آنها نشان می دهد که قصد داشتند متوفی را همانطور که در زندگی به نظر می رسید به تصویر بکشند.
از سال 1888، زمانی که باستان شناس بریتانیایی فلیندرز پتری اولین دسته از این پرتره ها را کشف کرد، نزدیک به 1000 پرتره کشف شده است. مهرماه امسال یکی از جالب ترین این نقاشی ها به نام «پرتره ال» در نمایشگاه فریز مستر با قیمت هفت رقمی به فروش می رسد.
به نظر می رسد که بیشتر افراد در پرتره های فیوم متعلق به طبقه بالای مصر هستند و زن تصویر شده در «پرتره ال» نیز از این قاعده مستثنی نیست. وضعیت او نه تنها در آرایش او (خط چشم زغالی و لب های قرمز) بلکه در لباس ها و جواهرات گران قیمت او که از سرزمین های دور وارد شده است، منعکس شده است.
این زن تونیکی به رنگ گل رز و عبایی ارغوانی به تن دارد. این رنگی بود که در زمان های قدیم فقط از مخاط حلزون مخصوص بومی سواحل لبنان تولید می شد و به همین دلیل رنگ فوق العاده گران قیمتی بود. گوشواره و گردنبند طلای او احتمالاً از طلای ذوب شده از سکه رومی ساخته شده است و جواهرات زمرد و مرواریدهای بزرگ او به احتمال زیاد از خلیج فارس آمده است.
پرتره ال با ابعاد 38 در 23.5 سانتی متر، تاریخچه طولانی و پیچیده ای دارد. این پرتره اولین بار توسط پتری در سال 1888 کشف و به لندن صادر شد. در لندن، این تابلو به دست هنری مارتین کنارد افتاد و پس از مرگ او در سال 1911، متعلق به یکی از دلالان هنری پیکاسو به نام لئون روزنبرگ شد.
این پرتره در گالری‌های سراسر اروپا و آمریکا به نمایش گذاشته شده است و نسل‌های متوالی از هنرمندان و نویسندگان از جمله نقاش هلندی Laurence Alma-Tadema را مجذوب خود کرده است که این پرتره را در پس‌زمینه یکی از نقاشی‌های خود قرار داده است. گفته شده است که این پرتره ها الهام بخش رمان «تصویر دوریان گری» اثر اسکار وایلد نیز بوده است. رمانی که روح آدمی با یک تابلوی نقاشی پیوندی عجیب و عمیق پیدا می کند.