به گزارش فوری، این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده است، داستان زندگی خانوادگی ویلیام شکسپیر و همسرش اگنس را روایت می کند و تمرکز اصلی آن بر مرگ فرزندشان همنت است. واقعه ای واقعی که احتمالاً الهام بخش تراژدی معروف شکسپیر، هملت است. ژائو که پیش از این به خاطر کارش در سینمای مستقل و فیلم بی زمین شناخته شده بود، تلاش کرده است تا تجربه ای عاطفی و چند بعدی از فقدان و سوگواری خلق کند.
این فیلم همانطور که در رویدادها و جشنواره ها دیده می شود واکنش های بسیار احساسی را از سوی تماشاگران برانگیخته است. صحنه های دردناک و نمایش عزاداری والدین، مخاطب را با احساسات شدیدی درگیر می کند، اما این ویژگی برخی از منتقدان را به طرح پرسش هایی درباره ماهیت هنری اثر برانگیخته است: آیا «همنت» نمایشی عمیق و هنرمندانه از اندوه است یا به نوعی تبدیل به بازی با احساسات مخاطب (یا به اصطلاح پورن غم انگیز) شده است؟
بیشتر بخوانید:
فیلمی جنگی که معنای سینمای جنگ را تغییر داد
چرا یک فیلم در هند و پاکستان طوفان سیاسی به پا کرد؟
بحث های پیرامون فیلم عمدتاً بر نحوه برخورد ژائو با ضرر متمرکز است. در صحنه های پایانی فیلم، او مرگ همنت را با جزئیات شدید احساسی نشان می دهد. صحنه ای که هم از نظر بصری خیره کننده و هم از نظر احساسی برای مخاطب استرس زا است. برخی از تحلیلگران این رویکرد را نشانه ای از تبحر ژائو در بیان اندوه انسانی و بازتاب هنر در مواجهه با مرگ می دانند، در حالی که برخی دیگر از منتقدان معتقدند که این سبک می تواند بر احساسات ساده و مستقیم تکیه کند و ماهیت هنری عمیق اثر را تحت الشعاع قرار دهد.
با این حال، فیلم به جای اینکه یک گزارش تاریخی دقیق از زندگی شکسپیر باشد، تجربه ای احساسی از غم، فقدان و قدرت هنر را ارائه می دهد. «همنت» مخاطب را به تأمل در معنای عزاداری، چگونگی مواجهه با مرگ و نقش هنر در تسکین آلام انسان دعوت می کند.
این فیلم همچنین بحث های گسترده ای را در مورد مرز بین هنر و احساسات دستکاری شده به راه انداخته است و ثابت می کند که حتی داستان های تاریخی می تواند بستری برای پرسش های هنری و اخلاقی در مورد زندگی معاصر باشد. «همنت» نه تنها یک اثر سینمایی، بلکه تجربه ای چندلایه از درد و امید است. فیلمی که تماشاگر را مجبور می کند در حین روایت داستان شکسپیر به خود و چگونگی مواجهه با ضرر فکر کند.