به گزارش خبرخبر، در اولین روز از نوزدهمین جشنواره سینما حقیقت فیلمی اکران شد که از روزهای تلخ جنگ 12 روزه شوک همه مخاطبان بود.
«نام یک زن» ساخته زنی جوان به نام ماریا مائوتی یکی از مستندهایی است که سازنده آن به اعتراف خودش پشت درهای مجوزهای تولد اجرا کرده است.
ماجرای حمله به ساختمان های اطراف شیرخوارگاه آمنه در جنگ 12 روزه و انتقال نوزادان به شیرخوارگاه شبیر. ترس ها و اضطراب ها. یأس و درماندگی که در چشمان نوزادان رها شده نقش بسته بود، مانع از خروج زنان پرستار مهد از تهران شد تا این کودکان از تنها آغوش امن دریغ نکنند.
بهزیستی طرح میزبانی را برای حمایت از نوزادان پیشنهاد کرد و برخی از نوزادان به طور موقت به خانواده ها سپرده شدند. اما همین ارتباط کوچک باعث ایجاد وابستگی عاطفی به نوزاد شد و حتی برخی از نوزادان برای همیشه به فرزندی پذیرفته شدند.
نوزادانی که توسط والدینشان در خیابان و بیمارستان رها شده بودند و هویت والدینشان مشخص نبود. آنها نامی نداشتند و پرستاران برای آنها نامی انتخاب کردند.
جنگ با بی رحمی خود سایه انداخته بود، اما زیر این ابر سیاه، مهربانی و عطوفت زن ایرانی روشن می شد.
زنانی که مادر نبودند اما مادر بودند. مائوتی با تمرکز بر یکی از این دختران به نام مهدیه زیبایی روح یک مادر را حتی در حضور یک دختر مجرد به تصویر می کشد. مهدیه بدون پدر بزرگ شد. امروز می گوید راضی نیست نوزادی را که به طور موقت از او مراقبت کرده است برای همیشه نگه دارد. او نمی خواهد به سختی هایی که دست زده است دست بزند. ماهان با راهنمایی یک خانواده دیگر مهدیه را ترک می کند اما در سکانسی می گوید هر جا بروی مادرت می شوم و قول می دهم خوشحالت کنم.
مائوتی در این مستند، تنها چند ماه پس از پایان جنگ ایران و اسرائیل، تداوم زندگی را در آغوش پر مهر یک زن ایرانی مستند کرده است.
و چه کسی نداند که مادری در یک زن یک طبیعت است و چنین آغوشی امن پس از هر جنگ و ویرانی، بشریت را زنده کرده است.
این فیلم در مراسم افتتاحیه نوزدهمین دوره جشنواره سینما حقیقت به نمایش درآمد.