او در سال 2020 به The Architectural Review گفت: “من عکس‌های جدی می‌گیرم که به نظر سرگرم‌کننده می‌آیند. سعی می‌کنم هر جا به حقیقتی جهانی برخوردم آن را نشان دهم. “حقیقت نسبی است، اما من جهان را آن‌طور که می‌بینم ثبت می‌کنم.”

در طی بیش از پنج دهه، پار آداب و رسوم آرام و گاه مضحک زندگی در کشورش را با ظاهری خونسرد اما سرشار از شوخ طبعی و همدلی ثبت کرد. از شهرهای ساحلی متروک گرفته تا جشنواره های روستایی و مراکز خرید مدرن.

او به دلیل استفاده از رنگ های اشباع شده که یادآور کارت پستال های دهه 1950 و 1960 بود، شهرت داشت.

عکس‌های او از نیو برایتون برای ثبت لحظه‌ای در زمان و به چالش کشیدن درک مردم از طبقه اجتماعی بود.

این سریال بهترین و بدترین روزهای مردم در ساحل را نشان داد. از گردشگرانی که در میان زباله ها پیک نیک داشتند تا امکانات فرسوده ای که در آن زمان در این شهر ساحلی دیده می شد.

اما همان عکس های معروف ساحل بسیار جنجالی شد; جنجالی که امسال قبل از اکران فیلمی از زندگی اش به آن اشاره کرد.

پار که در آن زمان 72 ساله بود، گفت: “مردم لندن و جنوب شرق نمی دانستند شهرهای شمالی چگونه هستند.”

ماه گذشته او در مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسه هشدار داد که دنیای امروز بیش از هر زمان دیگری به کنایه ای که در عکس های او یافت می شود نیاز دارد.

وی گفت: وضعیتی که همه ما در آن هستیم رقت انگیز است، همه ما خیلی ثروتمند هستیم و همه چیز دنیا را مصرف می کنیم و نمی توانیم اینطور ادامه دهیم، این وضعیت پایدار نیست.

دایان اسمیت، عکاس و سردبیر مجله عکاسی بریتانیا، پار را در پیامی در اینستاگرام «غول عکاسی پس از جنگ» توصیف کرد.

او نوشت: “او پسر بامزه ای بود، همیشه برای گپ زدن آماده بود، به خصوص اگر صبح خیلی زود زنگ می زدی.” او همیشه باز بود و کار خودش را می کرد. او بسیار سخت کوش بود و در این راه به دیگران کمک می کرد. او زندگی واقعا پرباری داشت.»

جاناتان استیونسون، که طی سال‌ها با پار در پروژه‌های هنری و طراحی همکاری می‌کرد، به بی‌بی‌سی گفت که هنگام تماشای فوتبال در آرامش جان خود را از دست داد و افزود که پار یک “دوست محکم و وفادار” بود.

وی ادامه داد: ارتباط با بینش و ذهن مارتین یک امتیاز بزرگ و همیشه الهام بخش بود. اشتیاق مارتین برای زندگی روزمره مسحورکننده و موثر بود.

آخرین مطالب

همکاران

غول عکاسی درگذشت

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ