به گزارش فوریت های خبری، هر روز صفحات فضای مجازی پر و خالی از لباس پوشیدن برند و استایل برند بازیگران می شود. در گذشته چنین جریانی حاکم نبود و نگاهی به لباس بازیگران حتی ستاره های سینمای ایران نشان می دهد که لباس های بسیار ساده و معمولی می پوشیدند.
حتی مالکیت به نمایش گذاشته نشد و در دست داشتن کیف گران قیمت بهای دیده شدن نبود. بلکه بر خلاف این هنرمند، بازیگری و ایفای نقش ماندگار باعث محبوبیت او شد.
بیشتر بخوانید: شرم بر ساعت تقلبی محمدرضا گلزار!
اما با پیروی از مدل هالیوودی، بازیگران در ایران برای تبلیغ لباس های برند و نشان دادن آرایش و ظاهر خود به سراغ فتوکال ها، عکاسی رفته اند. تا جایی که قرار است ایرادات و ضعف های بازیگری پشت نقاب برندسازی پنهان شود.
تا جایی که چنین روندی به دلیل نداشتن کیف خاص و لباس زیاد، احساس بی کفایتی را به مخاطب القا می کند. از سوی دیگر در گفت و گو با اکثر بازیگران، اعلام می شود که آنها از اجاره خانه، بی درآمدی یا دستمزد پرداخت نشده رنج می برند، اما فتوکال های جشنواره ها و اکران عمومی فیلم ها مملو از نمایش برندهایی است که قیمت های نجومی یک لباس خاص را بالا می برد.
کیف های چند صد میلیونی، لوازم جانبی و جواهرات میلیاردی و لباس، خانه و خودروهای لوکس که حس کمبود را در هر جوانی برمی انگیزد، معیاری برای رتبه بندی بازیگران شده است.
بیشتر بخوانید: کیف عجیب بازیگر زن سوژه شد
در این بین اگر تعدادی از بازیگران تلاش کرده اند این روند را بشکنند و گاهی لباس های تکراری بپوشند، مورد انتقاد قرار می گیرند. بازیگران مدعی هستند که هر بار که در انظار عمومی ظاهر می شوند باید لباس های نو و متفاوت بپوشند. رسانه ها نیز لنز دوربین خود را بر این موضوع متمرکز کرده اند که آیا این امر محقق خواهد شد یا خیر.
اما روند سوق دادن جامعه به سمت برندسازی چه تاثیراتی دارد؟
در جامعه ای که کرایه خانه هزینه کمرشکن یک خانوار است، بسیاری از اقلام خوراکی و کالاهای بهداشتی و فرهنگی از سبد خانوار حذف می شود و چیزی به نام سفر به گشت و گذار در شهر خلاصه می شود، نمایش یک کیف 700 میلیون تومانی دوری از الگوی زیبایی و سبک زندگی جامعه است.
بیشتر بخوانید: بازیگران جذاب قبل از انقلاب چه لباس هایی می پوشیدند؟
این موج رقابت بین بازیگران با رفتارهای تکراری برخی بازیگران تا حدودی مسدود شده است. موضوعی که باید بیشتر تبلیغ شود زیرا سالانه 92 میلیون تن پارچه و لباس به کوه های زباله اضافه می شود. برای درک بهتر این حجم عظیم، فقط تصور کنید که در هر ثانیه محتویات یک کامیون پر از لباس دور ریخته می شود.
عصر ایران در گزارشی با اشاره به این موضوع، ریشه اصلی این بحران را مدل کسب و کار «فست مد» دانست که مصرف کنندگان را به خرید مستمر پوشاک ارزان و یکبار مصرف تشویق می کند. این مدل میانگین طول عمر یک لباس را به کمتر از سه سال کاهش داده است، در حالی که یک لباس باکیفیت می تواند به راحتی بیش از 10 سال دوام بیاورد.
این روزها، فشار جهانی برای مدیریت مصرف وجود دارد. اگرچه صنعت مد یکی از آلاینده های اصلی کره زمین به حساب می آید و اگرچه نقش اقتصاد باعث گسترش این صنعت شده است، اما در جامعه ما احتمالا بهتر است سلبریتی را از مردم جدا نکنیم و زیبایی را نه در ظاهر که در هنر و توانایی حرفه ای ماندگار کنیم.