در سال 2006، درست پس از اینکه پپ کفش هایش را در مکزیک آویخت و به عنوان بازیکن از فوتبال خداحافظی کرد، وقتی از ستاره نوظهور بارسلونا صحبت کرد، لحنی داشت که امروز معنی و وزن واقعی دارد. گواردیولا مسی را “بازیکن جهنمی به بهترین معنای کلمه” توصیف کرد. بازیکنی که کیفیتش به طرز شگفت انگیزی فراتر از سن او بود.
مسی یک سال زودتر یعنی در سال 2005 وارد تیم اصلی بارسلونا شده بود و تنها چند ماه حضور کافی بود تا گواردیولا که در آن زمان هنوز سرمربی بارسا ب نشده بود، متوجه شود که با استعدادی بی نظیر سر و کار دارد. به گفته او، ویژگی بارز مسی این بود که “هر کاری را با سرعتی که سر و گردن بالاتر از دیگران است انجام می دهد”. ترکیبی نادر از تکنیک ناب، سرعت ذهنی و توانایی اجرای تصمیمات در لحظه.
در همان سال ها، پپ تاکید کرد که بارسلونا “امتیاز بزرگ” برای داشتن چنین بازیکنی دارد و هشدار داد که باید مراقب باشند “با اطرافیان گیج نشوند”. او حتی گفت که آرژانتین باید به خاطر داشتن چنین استعداد بی نظیری شکرگزار باشد و معتقد بود اگر این تیم به مسی تکیه کند، “می تواند دوباره برای قهرمانی جهان بجنگد”. پیش بینی ای که 16 سال بعد در فینال لوسیل به حقیقت پیوست.
این جملات امروز نبوی شده است. دو دهه پیش گواردیولا چیزهایی را در مسی 18 ساله دید که هنوز دنیا ندیده بود. پپ اعتراف کرد که مسی در آن سن “خیلی بهتر” از او بود، زیرا “سخت ترین کار این است که جلوی دروازه بازی کنم و گل بزنم، در حالی که بازی من عقب تر و راحت تر بود.”
این تصویر نگاه تیزبین مربی ای است که خیلی زود فهمید که تاریخ فوتبال با چه نوع اسطوره ای روبرو خواهد شد.