به گزارش خبر فوری، آنایا پاندی امروز در سینما نقش اینفلوئنسرها، وارثان ثروت و دلسوختگان را بازی می کند. و بیرون از کادر نگران پشه ها و عاشق لانا دلری است. او 26 ساله است، ساده و بی ادعا، اما درخششی دارد که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
خلاصه این گزارش را در ویدئوی زیر ببینید:
یک روز بارانی در بمبئی
در روز عکسبرداری، بمبئی غرق در باران است. خیابان های خیس صحنه ها را کند می کند و همه خسته و بی حوصله به نظر می رسند. اما وقتی آنانیا حدود چهار بعد از ظهر می رسد (پس از یک رویداد طولانی و ترافیک سنگین)، نه خسته است و نه ناامید. او با لباسی زیبا وارد یک ساختمان فرسوده نئوکلاسیک می شود و چنان آراسته است که گویی باران حتی به او دست نزده است. با دیدن لباس‌ها، سریع به این فکر می‌کند که کدام یک را می‌تواند در مراسم بعدی بپوشد و سپس به آرامی وارد ون آرایش می‌شود. جایی که حال و هوا کاملا تغییر می کند.
خود واقعی آنانیا
در ون وقتی از او می پرسند “تو واقعا کی هستی؟”، او با شیطنت به آرایشگر خود نگاه می کند و سپس پاسخ می دهد: “من آدم سرحالی هستم و حیوانات را دوست دارم. یا 24 ساعت حرکت نمی کنم یا 700 کار را همزمان انجام می دهم. من عاشق خواندن “هنوز دارم کتاب های دالی آلدرتون را در حال خواندن همه کتاب های مارول و دوباره فیلم های مارول” هستم.
آنانیا متولد سال 1998 و همزمان با راه اندازی گوگل، همیشه در اینترنت بزرگ شده است. شاید همین موضوع او را به «زاده»ترین ستاره سینمای هند تبدیل کرده است. از زبان، شوخی‌ها و اشارات فرهنگی تا سبک زندگی‌اش، همه‌چیز شبیه مخاطبان نسل اوست. کسی که کلمه «برو» را زیاد می گوید، عاشق پادکست است، غذای مورد علاقه اش را در شب های جعلی از رستوران رویال چین سفارش می دهد و می تواند هم دختری باحال و هم فردی مضطرب باشد.
از “ژن خوب” تا ستاره شدن واقعی
پس از اولین فیلمش «دانشجوی سال» در سال 2019، برچسب «ژن خوب» مانند سایه به او چسبید. یک ویدیوی معروف از یک میزگرد و پاسخ کوبنده سیدانت چاتورودی در مورد “امتیاز” او برای مدتی چهره او را مخدوش کرد. اما پنج سال بعد، آنانیا بدون انکار امتیازات خود، موقعیت خود را با سخت کوشی و هوشمندی بنا کرد.
او با لبخند می گوید: پدرم بازیگر است و من در این صنعت بزرگ شده ام. من از این خجالت نمی کشم. میراث او را ادامه خواهم داد.» صحبت از برادرش آهان که تازه بازیگری را شروع کرده است، بلافاصله او را احساساتی می کند. وقتی از اولین حضور آهن در پرده صحبت می کند، هیجان خود را پنهان نمی کند.
رسیدن به بلوغ هنری
رشد واقعی آنانیا زمانی آغاز شد که به جای تمرکز صرفاً بر سینمای سنتی، او به دنیای جدید OTT (جریان‌های ویدیویی از طریق هوا) وارد شد. نقش‌های او در این پلتفرم‌ها (از کارآفرینان جوان تا تأثیرگذاران آسیب‌پذیر) تصویری واقعی از نسل او ارائه می‌دهد.
فیلم “کجا گم شدیم؟” در سال 2023، این یک نقطه عطف بود. اوج احساسی، متن‌های پشیمان‌کننده ساعت 2 صبح و بحران‌های دیجیتالی همه واقعی و محسوس بودند. او می‌گوید: «در نهایت، مردم فیلمی را دیدند که واقعاً نشان می‌داد ژن Z چگونه بود. نسخه کارتونی نیست.”
زندگی روزمره دختر امروزی
او به همان اندازه در پشت صحنه واقعی است. در وسط عکسبرداری، با بال های تزئینی بزرگ در پشت، فقط یک چیز او را آزار می دهد: “میشه لطفا بیلی آیلیش رو بذاری؟ من از پیت بول ها خسته شدم!” یا وقتی از سریال پرطرفدارش می گوید تابستان که زیبا شدم.
کارگردانان می گویند که او آنقدر “همخون” است که گاهی رفتارهای او در زندگی واقعی وارد برنامه فیلمبرداری می شود. مثلاً وقتی گوشه ای می نشیند و می چرخد تا به «انتهای خوراک» برسد; چیزی که حتی کارگردان تصورش را هم نمی کرد.
نگاهی متفاوت به شهرت
نقطه تمایز آنانیا با نسل قدیمی سینمای هند، نگاه او به شهرت است. من نمی‌خواهم فیلمی را صرفاً برای پر کردن وقت بپذیرم. نسل پدرم باید این کار را می‌کردند. اما من می‌توانم منتظر نقش مناسب باشم.»
سال 2025 برای او آرامتر اما کاملا حساب شده بوده است. قبل از شروع فصل دوم Call Me Baby، او مدتی را به سفر در میکونوس و میامی گذراند. با وجود اینکه او دو فیلم را در خط تولید دارد، اما امسال سال تنفس، برنامه ریزی و تمرکز مجدد بوده است.
چهره محبوب برندهای بزرگ
برندهای بزرگ جهانی به سرعت ارزش او را درک کردند. او اولین سفیر شنل در هند شد و اکنون چهره طیف گسترده ای از برندها است: از لوازم آرایشی و کفش گرفته تا غذای سگ و تلفن همراه. اما با وجود این حجم از تبلیغات، رفتار کودکانه و صادقانه او باعث شده تا او «واقعی» بماند; مثل لحظه‌ای که در برنامه واقعیت‌نمای خانواده‌اش، عکسش را روی جعبه فشفشه می‌بیند و با اشتیاق کودکانه فریاد می‌زند: “مامان! ببین! من روی ترقه هستم!”
جذابیت و سادگی در کنار هم
در طول فیلمبرداری، زیر نورهای خشن و رطوبت طاقت‌فرسا، ذره‌ای غرور یا خستگی از خود نشان نمی‌دهد. فقط گاهی اصرار می کند که موسیقی مورد علاقه اش را پخش کند. در ساعت 9:00 شب، او همچنان بی سر و صدا در حال چرخش در میان آهنگ های لانا دلری است، و این ترکیبی از “معمولی و خارق العاده” است که او را به ستاره ای متفاوت تبدیل کرده است. او لبخند می زند: «فکر نمی کنم من خارق العاده باشم. من خودم هستم… و بس است.»