شاید این مورد برای مخاطب ایرانی تا حدودی عجیب باشد، اما واقعیت این است که آنچه نرگس محمدی گفته درست است و در عراق و به خصوص در اقلیم کردستان عراق، سریال ستایش با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است.
دلیل محبوبیت سریال ستایش در عراق
شاید جالب باشد دلیل این توجه چیست؟ در اقلیم کردستان عراق بیش از 100 شبکه تلویزیونی ماهواره ای و داخلی وجود دارد که انواع فیلم ها و سریال ها را به نمایش می گذارند و سریال های ایرانی طیف وسیعی از جامعه را به خود جذب می کند.
این توجه به حدی است که چند هفته پیش نرگس محمدی با حضور در جشنواره بین المللی فیلم سلیمانیه در بین مردم اقلیم کردستان بسیار شناخته شده بود و به همین دلیل مانند چهره ای سرشناس و بسیار سرشناس مورد استقبال قرار گرفت و هر جا که می رفت سیل هواداران می خواستند عکسی یادگاری با مداحی معروف داشته باشند.
در سال‌های پس از جنگ عراق، صنعت تلویزیون این کشور رونق چندانی نداشت و بیشتر تولیدات یا سیاسی یا کمدی سبک بودند. از سوی دیگر، سریال‌های ایرانی داستان‌های درام خانوادگی و اخلاقی دارند که جای خالی آن نوع روایت را در تلویزیون‌های عراق پر می‌کند.
محمود کلاری، نرگس محمدی، سمیرا حسن پور و فریبا نادری در سلیمانیه کردستان عراق
سریال ایرانی یا ترکی؟
به عنوان مثال خانواده ها سریال های ایرانی را در بین سریال های ایرانی و ترکی ترجیح می دهند، زیرا مسائل مطرح شده در این سریال ها بیشتر در گروه خانواده به چشم می خورد تا مثلاً عشق و خیانت های عجیب سریال های ساخت ترکیه.
ایران و عراق از نظر فرهنگی و مذهبی بسیار به هم نزدیک هستند. جهت گیری خانواده، احترام به والدین، سنت ها و ارزش های اخلاقی در هر دو جامعه بسیار قوی است. سریال ستایش و شخصیت هایی مانند حشمت فردوس با تاکید بر غیرت، خانواده و احترام به بزرگترها برای مخاطب عراقی آشنا و قابل درک است.
سریال های ایرانی مملو از مفاهیمی چون وفاداری، توبه، گذشت، بازگشت به ارزش های اصیل و… هستند که این مضامین در جامعه ای مانند عراق، جلوه عاطفی و تربیتی خاصی دارد و خانواده ها نیز از آن استقبال می کنند.
شخصیت هایی چون حشمت فردوس با دیالوگ های خاص و رفتار قاطعانه به نوعی نماد اخلاق سنتی و قدرت پدرانه شده اند. انتشار کتابی از دیالوگ های او در عراق نشان می دهد که این شخصیت ها فراتر از سرگرمی به بخشی از فرهنگ گفتار مردم تبدیل شده اند.
نکته جالب دیگر این است که این پیگیری سریال های ایرانی تنها محدود به سریال های تلویزیونی نمی شود، بلکه حتی سریال های خانگی مانند شهرزاد، جیران، پوست شیر، شکارگاه و … نیز به طور کامل توسط علاقه مندان تماشا می شود و تقریبا همزمان با ایران، نسخه دوبله آن به زبان عربی یا کردی در تلویزیون ها یا سایت های پخش فیلم و سریال منتشر می شود و بینندگان زیادی دارد.
این یکی از آن ظرفیت های فرهنگی است که ممکن است توسط مدیران فرهنگی کشور مغفول مانده باشد و اتفاقاً در بازتاب های فرهنگی جای کار زیادی وجود دارد، اما متأسفانه در داخل کشور آنقدر درگیر مسائل مختلف از جمله مجوزها و ممیزی ها و… هستید که فرصتی برای پرداختن به چنین پتانسیل هایی باقی نمی ماند.
به همین دلیل وقتی نرگس محمدی این جمله را مطرح می کند تعجب همه حتی مدیران فرهنگی را برانگیخته است! اما آنچه نرگس محمدی گفته درست است و نشان می دهد که نظام سینمایی ایران اعم از فیلم، سریال و… می تواند تاثیرگذار باشد و به قطبی در منطقه تبدیل شود.