الهام چهاردانه شاید به خوبی توانسته این شرارت را در نگاه و عملکرد خود پیاده کند و همین امر باعث شده چنین فرضیه ای بیش از پیش در مورد شخصیت زیور مطرح شود. در ادامه به بهانه بازپخش سریال آوای باران از شبکه آی فیلم به سراغ برخی از اقدامات منفی این شخصیت در سریال می رویم که او را با اختلاف زشت ترین شخصیت زن سریال های تلویزیونی می سازد. به ما بپیوندید.
در «آوای باران» زیور بیش از آنکه یک ضدقهرمان مطلق باشد، نمادی از پیچیدگی ها و تضادهای اخلاقی است. شخصیتی که نویسندگان و بازیگرش آن را در مرز خاکستری و نزدیک به سیاه قرار دادند و در عین حال اجازه ندادند مخاطب به راحتی او را محکوم کند. «آواهای باران» مجموعه‌ای است که با روایت دو مقطع زمانی و بحران‌های اجتماعی-خانوادگی پیش می‌رود و زیور یکی از نقش‌های محوری است که روایت را به سمت تراژدی و کنش‌های غیراخلاقی سوق می‌دهد.
از نظر اجرا در متن درام، زیور چندین کنش منفی کلیدی دارد که نه تنها ماهیت او را شکل می دهد، بلکه به موتور محرکه داستان و سرنوشت شخصیت های دیگر تبدیل می شود. مهم ترین این اقدامات عبارتند از: بی توجهی و آزار باران (دختر طاها)، تلاش برای مصادره منافع و دارایی های خانواده با روش های فریبکارانه و شرکت در جعل هویت برای کسب منفعت. روایت اپیزودیک سریال بارها به صحنه‌هایی اشاره دارد که نشان می‌دهد زیور و همسرش نادر نتوانسته‌اند از باران مراقبت کنند. در نتیجه باران از خانه فرار می کند و به گروه های گدایی می پیوندد. اتفاقی که هم داستان را جلو می برد و هم چهره اخلاقی زینت را تیره می کند.
ابعاد فریبکاری و فرصت طلبی در رفتار زیور زمانی آشکارتر می شود که او و نادر برای نزدیک شدن به مال و مقام طاها سعی می کنند کودکی به نام «بیتا» را باران کنند. اقدامی که خیانت حساب شده به اعتماد بستگانی است که باید از هر نظر از حق کودک دفاع کنند. این عمل جعل هویت و تجارت احساسی زور را از یک زن بدبخت به یک بازیگر فعال در عرصه سود تبدیل می کند. تغییری که پیامدهای آن در فضای داستان گسترده و مخرب است.
نکته کلیدی در تحلیل زیور این است که سازندگان و بازیگران در بازتعریف نقش «منفی» دقت کرده اند: الهام چرخان بازیگر زیور بارها گفته است که زیور یک «نقش منفی» نیست، بلکه یک «کارکرد منفی» است. یعنی رفتارها و انتخاب‌های او تحت تأثیر ریشه‌های فقر، آسیب‌دیده گذشته و ساختارهای اجتماعی معیوب درک می‌شود، هرچند لزوماً توجیه‌پذیر نیست. این دیدگاه باعث شده است که زینت را هم قربانی و هم مرتکب بخوانند; ترکیبی که واکنش های مخاطب را تقسیم می کند.
با این حال، برخورد سریال با جواهرات نیز انتقاداتی را به همراه داشت: برخی از منتقدان معتقدند که سازندگان در تلاش برای «خاکستری» کردن شخصیت‌ها، در نهایت به دسته‌بندی‌های ساده سیاه و سفید بازگشتند و جواهرات را تا حدی کلیشه‌ای کردند. یعنی از یک طرف می خواهند همدلی ایجاد کنند و از طرف دیگر او را عامل اتفاقات منفی جلوه دهند در نتیجه تعلیق اخلاقی شخصیت گاهی برای بیننده دو طرفه و آزاردهنده می شود. این انتقاد به ویژه در نقدهای رسانه ای که به ساختار شخصیت آثار تلویزیونی می پردازد، مطرح شده است.
نتیجه این است که زیور کارکردی فراتر از یک نقش منفی ساده دارد. او منشوری است برای نشان دادن تلاقی آسیب شخصی و عاملیت اخلاقی. اقدامات منفی او، از کودک آزاری و بی توجهی گرفته تا جعل هویت و تلاش برای سوء استفاده از روابط خانوادگی در متن سریال، هم علت و هم پیامد است. اقداماتی که بیننده را وادار می کند تا درباره مسئولیت فردی، ساختار اجتماعی و مرز بین قربانی و مجرم سؤال بپرسد.