به گزارش فوریت، در شرایطی که حوزه فرهنگ و هنر کشور از ضعف مالی شدید رنج می برد و همه انتقادات و نظرات نتوانسته تغییر چندانی در سهم بودجه این بخش ایجاد کند، به نظر می رسد بخش خصوصی می توانست به عنوان ناجی این شرایط بحرانی عمل کرده و بخشی از کمبودها را جبران کند.
اما فعالیت پلتفرم ها چه در حوزه تولید فیلم و چه در برنامه ها و نمایش های واقعیت گواه بر لزوم فروش بیشتر است فارغ از اینکه آن محتوا تاثیر سازنده داشته باشد یا خیر.
اکثر واقعیت‌ها بدون خلاقیت و صرف هزینه‌های هنگفت برای دکور، دعوت از مهمان و همچنین پرداخت پول به افرادی که در آنها ظاهر می‌شوند، بیشتر به یک سرگرمی معمولی تبدیل شده‌اند تا آموزش جامعه.
به عنوان مثال برنامه شفرونی در دو قسمت اول خود موضوعات غذا، لباس و موسیقی دو کشور مکزیک و هند را انتخاب کرد و شخصیت های ایرانی در این برنامه با شوخی و خنده به طبخ غذاهای خارجی می آیند و مورد قضاوت قرار می گیرند. رفتار شرم آور مهمانان و شوخی های بی شرمانه با یکدیگر باعث شده تا مخاطب احساس کند این برنامه تنها منبع درآمدی برای شخصیت هاست و برخلاف ادعای آنها هیچ مسئولیت اجتماعی ندارند.
اجرای واقعی فوق العاده برنامه و بی توجهی به دیالوگ ها، چنین برنامه پرهزینه ای را در حد یک تور در پارک سرکوچه پایین آورده است. غافل از اینکه در چنین شرایط اقتصادی هزینه های گزافی صرف برنامه ای شده که نه به دنبال ترویج هویت ایرانی است و نه طنز آموزشی دارد و مخاطب نیز از چهره ها درس می گیرد.
این فرونشست در رئالیتی شوها نه تنها به دلیل کثیفی فروشی کم نمی شود، بلکه جامعه را با موجی چشمگیر درگیر کرده و حتی سطح فرهنگ عمومی را پایین می آورد.
آیا این اتفاق رسالت تریبون ها بوده و ناظر آن یعنی صدا و سیما به این موضوع اهمیت نمی دهد؟