پس از شیوع کرونا و ظهور سکوهای دراماتیک ، صنعت سریال سازی در ایران به طرز چشمگیری رشد کرده است. اعتراضات و تغییر جو جامعه و کاهش توجه مخاطبان به سینما نیز منجر به این پیشرفت شد و از همه مهمتر فیلمسازان با استعداد و برجسته به سریال سازی روی آوردند. در دو سال گذشته ، توجه مخاطبان به سریال های مختلف پلت فرم به حدی حرکت کرده است که اهمیت تلویزیون کاهش یافته است. با توجه به مضامین روز به روز جامعه ، پوشش متفاوت و واقعی بازیگران ، به همراه حضور چهره های مشهور در این سریال ، مهمترین عاملی بود که توجه به سیستم عامل ها را افزایش می داد.
هرچه بیشتر گیشه و فروش فیلم ها کاهش یابد ، اما توجه مردم به سریال های پلتفرم در حال افزایش بود ، سینما ورشکستگی خود را از طریق فیلم های کمدی و گاه اجتماعی نجات داد ، اما تلویزیون هنوز هم مخاطبان تیز را کاهش داد. اما خوب ، تمام سری سریال سازی در ایران نه تنها به رشد خود رسید ، و این شاخه هنری درام نیز همان رشد بود. از نظارت محتوای سریال ها توسط یک سری به نام Satra گرفته تا مصادره مجموعه ها و حتی سکوی نمایشی و همچنین افزایش غیر ضروری حقوق بازیگران و غیره.
اکنون نمونه بعدی حاشیه بزرگی که مدت زمان طولانی در فضای مجازی بوده است ، نیمی و نیمی از ترک دو سری “Connect” و “Tide and Fashion” است که قول داده است که پخش دوم را ادامه دهد ، اما پایان سری اول مشخص نیست. البته نیمی از سریال ها محدود به “اتصال” و “جزر و مد” و یک بستر خاص نیستند. در سالهای اخیر ، ما می توانیم حجم زیادی از سریال ها ، برنامه ها و نمایش های واقعی را که در وسط آینده منتشر نشده است ، نامگذاری کنیم ، صرف نظر از احترام و موقعیت آنها در روند ساخت آنها.
نمونه های مختلفی از قبیل “جنگل آسفالت” به کارگردانی Pejman Timmourash یا “Azazil” توسط حسن Fathi ، “آمستردام” به کارگردانی مسعود قرباسلو ، “Qiblah alam” به کارگردانی حمد محمد “به کارگردانی Rambad Young ، Freobily Diradiredy Zeradhim Ibrahim Ibrahim Ibrahim Ibrahimsimed شیبان ، ویلی واقعی “هتل مانرات” به کارگردانی سیاماک انصاری ، “داستان عشق” به کارگردانی آرمان زارین کوب و غیره.
حتی در شایعات ما ، تولید کنندگان هتل عمارت هزینه سنگینی را برای دکوراسیون پرداخت کرده اند ، اما به نظر می رسد این برنامه در مرحله ساخت متوقف شده است و هیچ اطلاعاتی در مورد پخش آن وجود ندارد. تجربه نشان داده است که سریال های نیمه تمام شده نه تنها اعتماد به نفس مخاطب را به سیستم عامل و سایر سریال هایی که به ساختار سریال وارد شده اند ، کاهش می دهد. این مجموعه ها با پرداخت ارقام بالا و همچنین بازیگران شناخته شده ، بازیگران با کیفیت بالا را پرداخت می کنند و از این طریق ، آنها را در چرخه چهره های دستمزد بازیگران سردرگمی ایجاد می کنند و جالب اینکه آنها نیمی از آنها هستند. در حالی که این سؤال پیش می آید ، منابع مالی و بودجه این سریال ها و برنامه هایی که نگران بازگشت نیستند و نیمه آن هستند ، کجاست؟ این برنامه ها و سریال ها چه پولی ساخته شده اند؟
من آرزو می کنم که ساترا ، که در این سریال در این سریال تمرکز می کند ، و هزار نفر ، اما اگر در این سریال پاسخگو باشد ، این جنبه از حرفه ای بودن و تعهد سازندگان در سریال سازی را در نظر می گیرد؟