امید محمد ؛ بازار گروه اتومبیل: در حالی که جدیدترین برنامه فروش ایران خمرو با بیش از عجله ۶ میلیون متقاضی این همراه با پدیده “تقاضای دروغین” در بازار خودرو همراه بوده است ، و دیدگاه کارشناسان را در مورد سیاست های اشتباه در زمینه قیمت گذاری و فروش پیشرو می کند. فعالان صنعت خودرو از ادامه سیاست های گرامری و تدوین های تکراری انتقاد می کنند. تا زمانی که قیمت ماشین در کارخانه از بازار آزاد تا چند ده میلیون است ، هیچ برنامه فروش نمی تواند تقاضای غیرواقعی را کنترل کند. مردم برای حفظ ارزش پول خود در راستای خرید ماشین هستند. آزادسازی قیمت ، گمانه زنی ها را در بازار خودرو از بین می برد و رفتارهای عاطفی را کاهش می دهد ، تا این موضوع را با مدیرعامل سابق گروه خودرو SAIPA سعید مادانی صحبت کند.
* بیش از 5 میلیون نفر در آخرین برنامه فروش ایران Khodro شرکت کردند. تجزیه و تحلیل شما از این حجم تقاضا چیست؟
واقعیت این است که چنین حجم تقاضا واقعی نیست. ما 5 میلیون مصرف کننده اتومبیل واقعی در کشور نداریم. بیشتر این افراد برای سرمایه گذاری وارد قرعه کشی می شوند ، زیرا تفاوت در کارخانه و قیمت بازار انگیزه ای برای سود ایجاد کرده است. هنگامی که خریدار با ثبت نام در یک برنامه فروش می بیند ، می تواند در کوتاه مدت ده میلیون دلار سود ببرد ، طبیعتاً انگیزه خرید خرید غیر ضروری افزایش می یابد.
قرعه کشی با قیمت های ثابت کارخانه نه تنها بازار را کنترل می کند بلکه باعث می شود تشکیل بوده است
* برخی بر این باورند که برنامه های فروش سیستم و قرعه کشی برای کنترل بازار اجرا می شود. آیا این روش مؤثر بوده است؟
نه ، این روش ها در واقع نتیجه را نشان داده بودند. قرعه کشی با قیمت های ثابت کارخانه نه تنها بازار را کنترل می کند بلکه باعث می شود تشکیل بوده است در حقیقت ، هر بار که این طرح ها اجرا می شوند ، همان چرخه معیوب گذشته را تکرار می کنیم. یعنی تزریق تقاضای غیرواقعی ، افزایش التهاب بازار و بی عدالتی در تخصیص اتومبیل به مصرف کننده واقعی.
اگر قیمت ها به یکباره به بازار آزاد برسند ، ممکن است فشار زیادی به مصرف کننده واقعی وارد شود
* شما تفاوت بین کارخانه و قیمت بازار را ذکر کردید. به نظر شما راه حل چیست؟
تنها راه حل پایدار ، تحقق قیمت ماشین است تا زمانی که حاشیه سود بین کارخانه و بازار زیاد باشد ، تقاضا کاهش نمی یابد. برای از بین بردن انگیزه سرمایه گذاری باید به حداقل برسد. وقتی کسی می داند خرید ماشین فایده ای ندارد ، خط 2 میلیون نفر وجود ندارد. اما آزادسازی قیمت باید با تاکتیک انجام شود. اگر قیمت ها به یکباره به سطح آزاد بازار برسند ، ممکن است فشار زیادی به مصرف کننده واقعی وارد شود. بنابراین دولت باید با نظارت هوشمندانه از خودروسازان بخواهد که درآمد را از آزادسازی بگذرانند توسعه ، تحقیق و نوسازی خطوط تولید برای افزایش هزینه های فعلی یا توزیع سود بزرگ.
* برخی نگران این هستند که انتشار قیمت ها باعث پرش نرخ های بیشتری شود. آیا چنین خطری وجود دارد؟
تجربه نشان داده است که در عمل چنین جهشی پایدار نیست. اگر عرضه و تقاضا در تعادل باشد ، خود بازار قیمت را تنظیم می کند. خودروساز نمی تواند هیچ قیمتی بفروشد ، زیرا مشتری ندارد. اما هنگامی که قیمت ها پایین نگه داشته می شوند ، تقاضا افزایش می یابد ، ماشین کمیاب است و بازار سیاه تشکیل می شود. این دقیقاً همان چیزی است که ما سالها در آن شرکت داشتیم.
* با توجه به افزایش نقدینگی و رشد تورم ، آیا امکان کنترل بازار خودرو وجود دارد؟
بله ، اما مشروط بر اینکه سیاست سیاست اصلاح شود. پایگاه پولی ما بیش از حد رشد کرده است و نقدینگی سرگردان به دنبال پناهگاه است. یک روز او به دلار می رود ، روز بعد به سکه ، و اکنون ماشین ، مهم نیست که دولت و دولت سکه چقدر تزریق می کند ، به دلیل حجم زیاد پول هنوز تأثیر نمی گذارد. بنابراین ، باید از روش اشتباه سیاست های قیمت جلوگیری شود. اگر ماشین دیگر سودآور نباشد ، سرمایه به سمت تولید و بورس اوراق بهادار حرکت می کند.
* شما به اتومبیل های قدیمی مانند پراید اشاره کردید ، که هنوز با قیمت های عجیب و غریب معامله می شوند ، آیا این هنوز ادامه دارد؟
بله ، این یکی از نشانه های بارز بیمار است. با این وجود ، اتومبیل های 2 تا 5 مدل که تولید را متوقف کرده اند با قیمت های بالا و گاه صفر کیلومتر معامله می شوند. زیرا ماشین به یک کالای سرمایه تبدیل شده است. شخصی که امروز چند سال پیش افتخار 5 میلیون تومن را خریداری کرده است ، همان 2 میلیون تومن را به فروش می رساند. در چنین شرایطی ، طبیعی است که هیچ کس حاضر نیست پول خود را در بانک قرار دهد وقتی سود بانکی بسیار کمتر باشد. این همان است چرخه معیوب تورم و حدس و گمان تا زمان اصلاح سیاست قیمت گذاری ادامه خواهد یافت.
* به نظر شما نقش دولت چیست؟
دولت باید از دو طرف عمل کند. هم از مسیر قیمت گذاری اصلاحات در سیاست گذاری و هم نظارت بر هزینه خودروسازان. اگر خودروساز سود کسب کند ، باید برای ارتقاء فناوری ، درونی کردن قطعات و افزایش کیفیت هزینه کند. این می تواند اعتماد به نفس عمومی را بازگرداند و در نهایت بازار را متعادل کند.