بازار ؛ گروه ماشین: مرکز تحقیقات Majlis گزارشی را در تاریخ 1 اکتبر 2009 با عنوان “شاخص های نظارت دوره ای از شاخص های صنعت خودرو” منتشر کرده است ، که روندهای کلیدی صنعت خودرو را در محدوده 1 تا 2 بررسی کرده است. این گزارش مجموعه ای از شاخص های آماری و سازه ای از صنعت خودروها از جمله تولید ، ظرفیت سازی ، تولید ، مجوزهای عملیاتی ، مجوزهای عملیاتی ، ارزش ساخت و ساز را بررسی می کند.
موقعیت ایران در صنعت خودرو
ایران خدرو همیشه در سالهای اخیر بیش از 5 ٪ از سهم تولید خودروهای این کشور را داشته است و در بعضی از سالها به 5 ٪ مرز رسیده است. این شرکت با داشتن شبکه گسترده ای از قطعات داخلی ، نیروی انسانی تخصصی و ظرفیت تولید نزدیک به یک میلیون واحد در سال ، پیشرانه اصلی صنعت خودرو محسوب می شود ، اما هشت سال گذشته نشان می دهد که چالش های ساختاری ، تحریم های بین المللی و سیاست های متغیر در بخشنامه های دولت و دولت های دولت ساخته شده است. در سالهای 1 و 2 ، هنگامی که تحریم ها به اوج خود رسید ، ایران خمرو با افت شدید تولید روبرو شد. به طوری که در سال 2 با تولید 6000 واحد 6000 واحد و سال 2 تولید کرد. این قطره به دلیل دو عامل اصلی بود:
1. قطع شرکای خارجی مانند پژو
ترتیب. تحریم های بین المللی و مشکلات تأمین ارز و قطعات
روند تولید ایران در مقایسه با کل صنعت
براساس گزارش ها ، بیشترین تعداد تولید خودرو در این کشور در هشت سال گذشته در سال 2 بوده است. سالی که ایران خمرو و سایپا هر دو با همکاری شرکای خارجی و بدون تحریم کار می کردند. اما از سال 2 ، تولید آغاز شد و در سال 2 ، حدود 6000 واحد در سراسر صنعت. این بدان معنی است که کاهش بیش از 2 ٪ در مقایسه با دو سال پیش ، از سال 2 به بعد ، ایران توانست با تکیه بر طراحی داخلی و افزایش گردش خون ، بخشی از قطره گذشته را جبران کند.
رقابت نابرابر با بخش خصوصی مجمع
ایران علی رغم همه مشکلات زیرساختی ، بالاترین سطح درونی شدن در کشور را دارد. براساس داده های سال 4 ، ایران Khodro بیش از 2 ٪ از محصولات آن ساخته شده بود و به طور متوسط حدود 2 درصد در درونی سازی محصولات خود به طور متوسط موفق بودند.
این تفاوت به محصولات مونتاژ با ارزش بسیار بالا منجر شده است.
این امر به دلیل واردات قطعات کامل ، کاهش سرمایه گذاری در زنجیره تأمین داخلی و تضعیف سازندگان قطعات ایران و تمرکز منابع مالی بازار به سمت محصولات مونتاژ که حاشیه سود بیشتری دارند ، به بخش بزرگی از ارز کشور منجر شده است.
ظرفیت زنجیره تأمین
ظاهراً ظرفیت اتومبیل های ایران و سایر خودروسازان در کشور برای دستیابی به هدف سه میلیون واحد تولیدی در پایان برنامه توسعه هفتم کافی است. اما نکته این است که ما با وجود رشد قابل توجه تولید خودرو در کشور ، از سال 6 رشد چشمگیری در دو خودروسازان دولتی کشور ندیده ایم. این دلایل مختلفی از جمله بسته شدن برخی از تأمین کنندگان ایرانی و سایپا به دلیل تحریم ها ، مشکلات در مدیریت و کنترل زنجیره تأمین ، ضرر انباشته شده و قیمت گذاری دستوری و عدم وجود سیستم تعرفه برای داخلی سازی در صنعت دارد.
در پایان ، باید توجه داشت که بررسی روند تولید نشان می دهد که ایران با وجود موقعیت اصلی در صنعت خودرو با تهدیدهای جدی روبرو است. اگر اصلاحات اساسی در ساختار مدیریتی و سیاست های پشتیبانی وجود نداشته باشد ، این روند می تواند منجر به کاهش سهم اتومبیل ایران -خودرو در چند سال آینده شود.
ایران خمرو هنوز ستون اصلی صنعت خودروهای ایران است ، اما اگر روند فعلی ادامه یابد ، در حال از بین رفتن است. اگر سیاست گذاران به تقویت زنجیره تأمین داخلی و ارتقاء کیفیت تولید ایران به جای یک نگاه کوتاه مدت توجه کنند ، این شرکت می تواند نقش خود را به عنوان پیشرانه صنعت خودرو و صادرات مرکزی کشور ایفا کند.