مجری «ثریا» مواضع رییس جمهور را به سخره گرفت

عصر یکشنبه ، 6 اوت ، برنامه تلویزیونی سورایا با پیشرفت راهرو Zangzur توسط Mohsen Maghsoudi تولید و اجرا شد ، در حالی که به نظر می رسید که منافع سیاسی برنامه Soraya تأثیر روشنی در جهت گیری بحرانی آن داشته است.

البته گزاره اخیر می تواند بیان دیگری داشته باشد. به جای برنامه Soraya در مورد موضوع Zangar ، مجری بدون نام Massoud Medical ، از موضع رئیس جمهور در مورد توافق اخیر ایالات متحده ، آذربایجان و ارمنستان برای ایجاد “راهرو ترامپ” انتقاد کرد.

انتخاب بین گزاره های اول یا دوم معمولاً به موضع سیاسی فرد بستگی دارد و نزدیکی آن با یکی از دو اردوگاه اصلی و مهیج در انتخاب آنچه در برنامه Soraya وجود دارد ، مؤثر است.

با این حال ، از یک روش فنی ، هنگامی که نوبت به انتقاد از مواضع رئیس جمهور یا هر دولت دیگر در راهرو Zangzur می رسد ، رسانه ها متعلق به آنها یا هر شخص دیگری در اردوگاه سیاسی خود هستند ، یا اگر در مقیاس رسانه ملی صحبت کنیم ، نمونه ای از جایگزین برنامه است.

به عبارت دیگر ، دقیقاً همانطور که محسن مغدی به عنوان تهیه کننده رسانه ملی می تواند با انتقاد از “انتقاد” با انتقاد “انتقاد” کند ، سایر متخصصان نیز باید بتوانند از این موضع دفاع کنند یا از قدرت دیگر قدرت استفاده کنند.

در صورت عدم وجود این امکان برای همه ، می توان نتیجه گرفت که از منظر صدای آمریکا ، آقای مغسودی با سایر متخصصان کشور برابر است!

این پست مربوط به این نیست که چرا رئیس جمهور مورد انتقاد قرار گرفته است ، حتی وقتی مجری آشکارا دولت فعلی ساده سازی را تکرار کند و با لبخند ، “ملاحظات ایران” یا دائماً شاهد ابتکار دولت رئیس جمهور فقید بود ، و نمونه ای از گذرگاه بین المللی را نشان می داد!

چه آموزه های مذهبی و دینی و چه وعده های انقلاب اسلامی برای پایه گذاری ، انتقاد از حاکمیت نه تنها اعتراض است بلکه واجب است. به این اعتبار ، کار برنامه Soraya در بررسی تحولات قفقاز جنوبی و گذرگاه زنگزور بسیار ستودنی است زیرا در یک موضوع ملی قرار گرفته است و مانند افکار عمومی ، نگران آینده ایران است.

تنها نکته این است که چرا نقد حکم به پزشکی مسعود کاهش یافته است ، و افتخار انتقاد و ابراز نگرانی های ملی فقط به آقای مغسودی اهدا می شود؟

آیا مواضع امام جمعه در جنگ دو سال پیش در این تحولات مؤثر بوده است؟

آیا از دست دادن سوریه و القاء عمق استراتژیک تهران در منطقه حریص رقبای اوراسیا نیست؟

آیا بازی روسی را خوانده ایم؟

موضع چین در مورد راهروهای منطقه ای چیست و مذاکرات و مشاوره چیست؟

ما می دانیم که مردم ارمنستان چگونه به این تحولات نگاه می کنند و چه تحلیلی از توافق اخیر؟

آیا نمی توان ظرفیت سازمان همکاری منطقه ای ECO را به منافع ملی ایران خدمت کرد؟

ایجاد راهرو آراس واقعاً دستاورد بزرگ دولت فقید کشوری بود؟ چه کسی نتوانسته است از این دستاورد محافظت کند و به چه چیزی رسیدگی شده است؟

آیا ایران توانایی مسدود کردن یا تغییر دنیای انرژی ، کالا و سرمایه را دارد؟ اگر نه ، نسخه جایگزین چیست؟

چگونه دیدار رئیس جمهور از باکو ، برادری با شهروندان جمهوری آذربایجان و چند جلسه با اردوغان و علی ، تأثیر ایجاد “راهرو ترامپ” را دارد؟

و سرانجام ، اگر یک متخصص در رسانه ها به غیر از صدای آمریکا به یک تحلیل متفاوت برسد یا ترکیبی از نافرمانی ، مسئولیت و عدم توانایی در خواندن برای به خطر انداختن منافع ملی را در نظر بگیرد ، آیا می تواند بیشتر شبیه یک برنامه Maghsoudi باشد یا بیشتر؟