حسن فتی ، کارگردان بسیاری از تأثیرگذارترین سریال های تلویزیونی مبتنی بر تلویزیون و خانگی ، در صفحه اینستاگرام خود در مورد فیلم Octa Barahani نوشت:
من فیلم “پسر پیر” را دیدم و اکنون اکنون با اطمینان می گویم جسارت و عزت سازندگان آن.
محتوای این فیلم را می توان در انواع مناظر مورد بررسی قرار داد ، اما من ترجیح می دهم از تحلیل فلسفی ، روانی و زیبایی شناسی دور باشم ، که وظیفه منتقدین با سواد و سواد سینمایی است ،
من می خواهم از زوایای اخلاقی و اجتماعی کلی فیلم راضی باشم.
پسر پیر و محتوای تکان دهنده و ملتهب آن یکی از اخلاقی ترین محصولات سینمای اجتماعی و متفکر ایران در سالهای اخیر است.
البته این داوری با عقل و اخلاق سنتی انجام می شود که در مواجهه با پیچیدگی ها و مشکلات زندگی معاصر ، بدون کار نفیس از هنر ، ممکن است مسخره باشد ، اما این گروه ، که بیشتر آنها در بین افراد سنتی مذهبی است ، به ما می گویند. “و در حلقه فرهنگ مذهبی ، هنرمندان ، متفکران و جامعه جامعه ، ادامه مأموریت پیامبران نیست!
کسانی که به نام خدا و دین خدا سعی در تصرف آثار سینمای اجتماعی ایران دارند ، غافل از این هستند که بخش مهمی از هر هنرمند متعهد و دردناک هشدار و هشدار به مشکلات عمیق روانی و اخلاقی و بحران هایی است که سلامت روانی خانواده و نهاد خانواده را تهدید می کند!
بیایید از بین نرود ، به اندازه کافی برای مطالعه تعداد زیادی گزارش از روانشناسان و روانپزشکان و حوادث ثبت شده در سازمان رفاه و رفاه و سایر مؤسسات مربوط به مشکلات خانوادگی در شهرها و شهرهای کشور برای بهتر شدن این امر برای تبدیل شدن به سطح جامعه و خانواده ما.
البته صد ، بخش دیگری از این رویارویی فرسایش ، که زندگی سینمای اجتماعی را هدف قرار داده است ، ریشه در تفاوت فرهنگی عمیق بین سنت و مدرنیته دارد.
در دنیای سنت ، آن را استتار ، پوشش و پنهان کردن مسائل ارزش و مصلحت در نظر گرفته می شود ، اما در دنیای مدرن ، آشکار کردن و آشکار کردن امور تلخ و نگران کننده زندگی یک ارزش است. “شکی نیست که سینما ثمره مدرنیته و مدرنیته است و با توجه به ذات و جوهر آن ، دارای یک چراغ است که وظیفه آن روشن شدن در لبه تاریک و غم انگیز زندگی است.”
