تیم ملی ملی فوتبال ایران فقط چند روز پیش در دومین بار در جام آسیا در حرکت است. این مهم است زیرا دختران دختران در پایین ترین سطح توجه قرار داشتند و امکانات و آماده سازی برای تیم ، کارکنان و بازیکنان آنها ارائه نشده است. به طرز عجیبی ، این موفقیت به زودی توسط مدیران و مسئولان و مقامات غیر دولتی به منظور توقیف این دختران در همان فرمول ، عکاسی در زمان قهرمانی و بی خبر بودن هنگام کمک ، مصادره شد.
دختران فوتبال ایران برای آماده سازی خود برای مسابقات مقدماتی جام آسیا بسیار دشوار بوده است. البته ، هنگامی که بازی ها و رویدادهای منطقه ای آنها ، این تیم خوب این تیم را به یک موضوع جذاب برای مدیران ورزش و تعدادی از مقامات ویژه رسانه تبدیل کرده است تا بخشی از موفقیت این تیم را پوشش دهند. نه به دلیل مشکلات و دشواری هایی که آنها خریداری کرده اند ، بلکه به دلیل پوشش تبریک نظامی این دختران و احترام ویژه برای پرچم تیم ملی است.
این با ایده های این بازیکنان و سایر ناسیونالیست ها که در این مدت رفته اند مغایرت ندارد ، اما سؤال این است که چرا توجه فنی به این تیم و دختران ملی در سایر رشته ها؟ چگونه کسی قبل از مسابقات در مورد آنها می داند ، چرا نیازهای فنی آنها را برآورده نمی کند و حداقل امکانات ارائه نمی شود؟ این سؤالات تکراری است که مدیران ورزش از پاسخگویی خودداری کرده اند. اکنون ، هنگامی که به مقامات فدراسیون فوتبال رسیدند تا پشت این موفقیت نسبی پنهان شوند و ژست مدیریت بیشتری کسب کنند. در غیر این صورت ، چه کسی اهمیت برخورد با این دختران را در همان فدراسیون نمی داند.
فاجعه
به منظور ایجاد ابزارهای دختران تیم ملی در این مسابقات پر زرق و برق تر ، کافی است که به پاداش فدراسیون فوتبال مراجعه کنیم. قبل از رسیدن به این بحث ، کافی است که به موضوع تیم ملی آقایان تحت ذره بین برویم. برای تیم ملی آقایان ایران ، Biranvand ، Taromi و رفقای ، تیم ملی برای هر یک از این برد و 3500 یورو برای هر پیروزی 5،500 یورو تصویب شده است.
فرقی نمی کند این پاداش در مورد بازی با کامبوج یا تیم ضعیف تر و قوی تر باشد. اهمیت پاداش در تیم ملی به حدی زیاد بوده است که بازیکنان تیم ملی هر از گاهی به اعتراض اعتراض می کنند و مربی هایی بوده اند که به دلیل عدم پرداخت به موقع نسبت به واکنش تیم ملی واکنش نشان داده اند. در عین حال ، مهم نیست که مسابقات چیست.
اکنون ، بر اساس همان گزاره ، و با آگاهی از پاداش فدراسیون فوتبال برای تیم ملی مردان در هر پیروزی ، می توان به موضوع اصلی بازگردد. بازیکنان تیم فوتبال بانوان ایران برای هر بازی چقدر در هر بازی دریافت کردند؟ این تعداد آنقدر کم است که بازیکنان تیم ملی وجود نخواهد داشت.
همانطور که این خبر است ، میانگین پاداش برای هر تیم ملی 70 یورو است! زنان فوتبال ایران با پیروزی مقابل سنگاپور ، بوتان و اردن موفق به کسب جام آسیا شدند و هیچ پاداش ثابت نداشتند. به عنوان مثال ، هیچ پاداش برای سنگاپور به آنها داده نشده است. برای پیروزی بوتان ، فدراسیون 50 یورو تیم ملی پاداش داده و برای پیروزی اردن به 150 یورو رسیده است. بخش تلخ داستان در اینجا است: برای 3 برد در خارج از خانه زنان ، آنها فقط 200 یورو پاداش دارند.
این باید به 300 یورو دیگر به عنوان “جیب جیب” اضافه شود تا مشخص شود که اعضای تیم ملی در کل 500 یورو دریافت کرده اند و تنها 200 یورو پاداش دارند. اکنون این تعداد باید در کنار 5،500 پاداش یورو که فدراسیون به ازای هر نفر به تیم ملی آقایان می دهد برای هر نفر باقی بماند. پاداش که در پایین دهه های فتح جام آسیا و البته عدم پیشروی از مرحله گروهی جام جهانی بوده است.
اوضاع ممکن است به گونه ای باشد که برخی از مدیران علاقه ای به متحد کردن چنین پاداش ها و مسائل ندارند. اما تفاوت بین 5،450 یورو برای تیم ملی آقایان و بانوان زیبا نخواهد بود. تفاوت آنقدر پرخاشگر است که حداقل ستون های فدراسیون و در رأس فدراسیون ، رئیس فدراسیون نباید در حل امور فوتبال زنان ژست مدیران موفق را بگیرد.