برخی از کشور ما همیشه به دنبال شعار جنگ یا به نوعی آرامش صلح اجتماعی با سخنان و شعارهای خود بوده اند. ظاهراً بقای این شعارها از این شعارها ناشی می شود. متأسفانه ، در رسانه ها ، ما نیز این نوع شعارها و ادبیات نامناسب را نمی بینیم. به عنوان مثال ، مردی به صدا می آید و کشور و جامعه را به مواد غذایی دوست دارد. این شخص و افراد مشابه آنها دارای قدرت و شرایطی هستند که فکر می کنند اگر انسجام ملی کشور تقویت شود و کل جامعه رشد و متحد شود.