حتی یکی از سایت ها به نقل از یکی از اعضای خانواده گفت ، اما مشخص نیست که عضو خانواده کیست. از طرف دیگر ، گرچه هیچ یک از آژانس های خبری رسمی و سایت های معتبر این خبر را منتشر نکردند ، اما وی در صفحه ویکی پدیا فارسی از پارویز غولیچانی ، تاریخ مرگ وی “6 ژوئن” منتشر کرد! موضوعی که احتمالاً توسط منابع غیررسمی یا اشتباهات انسانی ثبت شده و باعث سردرگمی عمومی شده است. در این گزارش ، ما نگاهی به حرفه ورزشی درخشان Parviz Gholichkhani ، فعالیت ها و موقعیت فعلی وی ، که در سالهای اخیر اعلام شده است ، می پردازیم. در سالهای اخیر ، وی چندین بار سعی در بازگشت به ایران داشته است ، اما در پایان ، این خبر در یک خانه سالمندان در حومه پاریس منتشر شد.
تولد یک اسطوره در تهران
پارویز گولیچخانی در تاریخ 5 دسامبر به تهران آمد. استعداد او در فوتبال خیلی زود شکوفا شد و پس از درخشش در گروه های جوانان و جوانان ، به تیم ملی جوانان ایران رسید. در دهه 1980 ، وی به عنوان یکی از باهوش ترین ، فنی ترین و منظم ترین بازیکنان فوتبال ایران شناخته شد. پست تخصصی وی “هافبک” بود ، اما در واقعیت ، او یک بازیکن همه کاره و چند منظوره بود که می توانست دفاع ، میانه و حتی حمله کند. هوش بالا فوتبال و مهارت های عالی و مهارت های بالا و عکس های دقیق او را به یک پوند کلیدی برای تیم های باشگاه و ملی تبدیل کرد. Gholichkhani معتبرترین بازیکن تاریخ تیم ملی فوتبال ایران است. او در دوره طلایی فوتبال ایران بود و در موفقیت آن زمان نقش اساسی داشت. مهمترین افتخارات ملی وی عبارتند از: جام آسیا (سه دوره متوالی) در تهران ، 2 نفر در بانکوک و 2 نفر در تهران. همچنین در سه بازی المپیک در سالهای توکیو ، 2 مونیخ و 2 مونترال شرکت می کند.
گولیچانی همچنین در اوج عصر طلایی تیم ملی ایران را کاپیتان می کند. او پنج بار پیراهن تیم ملی ایران را پوشید و دو گل ملی به ثمر رساند. کمتر بازیکنان در فوتبال آسیا از نظر ثبات ، افتخار و حضور مداوم در رقابت های بزرگ چنین رکوردی را تعیین کرده اند. Parviz Gholichkhani برای تیم های بزرگ و تاریخی ایران در یک سطح باشگاه بازی کرد: دارایی ها ، تاج ها (استقلال فعلی) ، پاس و پرسپولیس. یکی از درخشان ترین باشگاه های او با تیم تاج بود. وقتی این تیم در سال 6 جام باشگاه آسیا را به دست آورد.
سرنوشت تلخ چپ گرایی
اما زندگی غولیچانی نه تنها در زمین فوتبال خلاصه شد. او یکی از معدود ورزشکاران ایرانی بود که در اواخر دهه 1980 وارد مرحله آگاهی اجتماعی و سیاسی شد. آشنایی وی با دانشجویان مبارز و رویدادهای تلخ مانند حادثه “سیگل” در سال 5 دیدگاه خود را در مورد جامعه تغییر داد. وی به اتهام “فعالیت سیاسی” و “برقراری ارتباط با گروه های چپ گرا” دستگیر شد و مدتی را در زندان ساواک گذراند. پس از این حادثه ، او دیگر یک فوتبالیست محبوب نبود و دستگاه حاکم دور بود. اگرچه او بار دیگر به تیم ملی دعوت شد ، اما مشخص شد که وی تحت نظارت است. پس از انقلاب ، غولیچخانی در سالهای اولیه در ایران ماند ، اما خیلی زود کشور را به دلایل سیاسی ترک کرد و در فرانسه مستقر شد. از آن زمان به بعد ، او به منتقد جدی اوضاع سیاسی ایران تبدیل شد. در فرانسه ، غولیچخانی ، سردبیر مجله سیاسی فرهنگی آراش ؛ مجله ای که به موضوعات سیاسی ، حقوق بشر و تجزیه و تحلیل وضعیت فرهنگی و اجتماعی ایران متمرکز شده است. مجله آراش تا سال 3 منتشر شد.
بیماری و شایعه مرگ
در سالهای اخیر ، تصاویر Parviz Gholichkhani در یک آسایشگاه در نزدیکی پاریس منتشر شده است. گفته می شود که وی یک بیماری شدید (احتمالاً ALS یا نوعی بیماری عصبی) دارد و وی قادر به حرکت نبود. این تصاویر واکنش های زیادی در رسانه های اجتماعی ایجاد کرده است: برخی تحسین برانگیز ، برخی با پشیمانی و برخی از دستگاه رسمی قهرمانان گذشته انتقاد می کنند. شایعات شایعه شده است که از 6 ژوئن 2009 در مورد رسانه های اجتماعی فارسی و زبان است. اما تاکنون هیچ تأیید رسمی یا بیانیه ای از منابع خانوادگی یا پزشکی ارائه نشده است. با این حال ، صفحه ویکی پدیا فارسی تاریخ درگذشت وی را منتشر کرده است که مخاطب را گیج کرده است. پارویز غولیچانی بیش از یک فوتبالیست نمادی از ورزش و سیاست بود. روح پرشور او در زمین سبز فوتبال بی قرار بود ، زیرا او نیز در سیاست بود. اگرچه در ورزش عالی بود اما در سیاست شکسته شد. با این حال ، چه زنده باشد و چه به عنوان شایعاتی که از ما خارج شده اند ، از ورزشکاران پاک نمی شود.