ژاکلین آواره در گفتگو با خبر اوراری افزود: خانواده ها تحصیلات خاص خود را دارند. اما باید به کمک محتوای هنری کودک را از استرس های مختلف مانند قطع آب، جنگ، تعطیلی مدرسه و… رها کرد.
وی افزود: در حوزه کودک با کمبود امکانات مواجه هستیم. به شخصه زمانی که از دهه 70 فعالیت خود را در حوزه نمایش کودک آغاز کردم، در آن زمان سالن خاصی برای نمایش کودک نداشتیم. به همین منظور همزمان با تشکیل انجمن نمایش کودک و نوجوان، این سالن را با همکاری آقای مجابی و با هزینه شخصی خود در ساختمانی خصوصی تأسیس کردیم.
عضو هیئت مدیره انجمن تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: از ابتدا دغدغه ما نمایش های قوی بود. در ایران مشکل داریم که اغلب بهترین ها شناخته نمی شوند و نمایشنامه نویسان موفقی داریم که هیچکس به آنها مراجعه نمی کند.
به گزارش آواره، برخی از بازیگران درجه یک و حتی نویسندگان درجه یک، مشهور و مشهور به حساب نمی آیند، بنابراین هیچکس آنها را نمی گیرد. این وضعیت مایه تاسف است. اما ما در نمایش های خود از آثار ترجمه و نمایش های داخلی استفاده می کنیم.
این کارگردان تئاتر کودک تاکید می کند که خلأهای فراوان متن را در کارگردانی و بداهه جبران می کند. مثلاً کار ترجمه باید ایرانیزه شود. ترجمه مکانیکی با ترجمه هنری متفاوت است. در بسیاری از موارد ترجمه باید ترجمه شود.
این کارگردان یادآور شد: اجرایی با عنوان «استخوان خشک» داشتیم که به «استخوان خشک» ترجمه شد. در زبان انگلیسی به معنای فرد خسیس و حسود است، اما وقتی کلمه به کلمه ترجمه می شد معنای مناسبی برای کودک ایرانی نداشت.
آواره معتقد است بیش از اینکه در نمایش نصیحت شود، لذت بردن کودکان از آن ضروری است. تئاتر در حال رونق است. هم در کودکان و هم در بزرگسالان. وظیفه ما تولید محتوای خوب برای کودکان است که آزاردهنده نباشد و صرفا نصیحت نباشد.
کارگردان نمایش «خاله قاضی و جری موشه» افزود: کار جدیدم نمایشی با الهام از داستان خاله سوسکه است. این نمایش در دهه 70 روی صحنه رفت اما متن و اجرا با توجه به نیاز کودکان به روز شده است.
وی گفت: در این نمایش عمه قاضی یا همان خاله سوسک است که تصمیم می گیرد به جای رفتن به همدان و ازدواج در ماه رمضان به هالیوود برود و با جری موشه دوست شود. اما در طول داستان متوجه می شود که این انتخاب درست نیست و نباید دوستان قدیمی و وفادار خود را از دست بدهد. از طرفی متوجه می شود که انیمیشن ها یک فانتزی بیش نیستند. او به دلیل بی سوادی فکر می کرد که انیمیشن واقعی است اما در طول سفر متوجه این اشتباه شد.
وی با اشاره به فعال شدن ردیف های کودک در تماشاخانه هما افزود: دوست دارم در آینده ماه پیشونی یا سیندرلا یک نمایش موزیکال را در یکی از سالن های بزرگ روی صحنه ببرم. در حوزه کودک و نوجوان امکانات محدودی داریم و انتظار می رود مسئولان فضاهای هنری در ارتقای این امکانات سهیم باشند.