اگرچه مریخ در حال حاضر مانند یک جهان خشک و بایر به نظر می رسد، اما سطح آن شواهد قابل توجهی دارد که نشان می دهد زمانی آب روان داشته است.
به گزارش ایسنا، این شواهد شامل وجود کانالهای رودخانهای خشک شده، بقایای بسترهای باستانی اقیانوسها و دریاچهها و درههایی است که مشخصه آن فرسایش آبی است.
دانشمندان اغلب از صحرای آتاکامای زمین به عنوان ایستگاه آزمایشی برای شبیه سازی شرایط مریخ استفاده می کنند، اما با وجود اینکه صحرای آتاکاما یکی از خشک ترین مکان های سیاره زمین است، در مقایسه با مریخ مانند یک جنگل بارانی استوایی است.
این بدان معنا نیست که سیاره سرخ کاملاً بدون آب است. در قطبهای آن کلاهکهای یخی وجود دارد و توپوگرافی آن نشان میدهد که میلیاردها سال پیش در مریخ آب جاری فراوانی از جمله اقیانوسی کمعمق وجود داشته است، زیرا دشتهای بزرگ اکنون وجود آن را نشان میدهد.
اگر روزی بشریت تصمیم به استعمار مریخ بگیرد، به منابع آبی غیر از آبی که در قطب های آن یافت می شود، نیاز خواهد داشت.
اکنون، مریخ نورد آژانس فضایی اروپا شواهد قطعی از حجم زیادی از یخ متمرکز در اطراف استوای مریخ را کشف کرده است. این مخزن عظیم یخی، در صورت ذوب شدن، می تواند کل چشم انداز مریخ را با 1.5 تا 2.7 متر آب پر کند.
به گفته آژانس فضایی اروپا، این بیشترین آبی است که تاکنون در این قسمت از مریخ یافت شده است و برای پر کردن دریای سرخ زمین کافی است.
این منابع جدید یخ آب می تواند منبع خوبی برای مستعمرات آینده مریخ باشد تا از آن بهره ببرند.
مشاهدات رادار از این منطقه
مریخ نورد مریخ اکسپرس نشانه هایی از لایه های یخ آب را شناسایی کرده است که چندین کیلومتر زیر سطح مریخ در منطقه اسرارآمیز استوایی آن موسوم به سازند Medusae Fossae یا MFF گسترش یافته است.
ویژگی های ترکیبی این سازند مدت هاست که دانشمندان سیاره شناسی را متحیر کرده است. این سازند ویژگی های مختلفی از شمایل نگاری بادشکل را به نمایش می گذارد که صدها کیلومتر را در بر می گیرد.
این سازند منطقه ای به وسعت هند را می پوشاند و بزرگترین منبع گرد و غبار در مریخ است که اکنون به داشتن آب در بستر آن شناخته شده است.
Mars Express اولین بار این سازند را 15 سال پیش شناسایی کرد و رسوبات عظیمی را که به عمق 2.5 کیلومتری می رسید در معرض دید قرار داد.
اکنون این کشف جدید نشان می دهد که این سازند برای رادار مارس اکسپرس نسبتا شفاف است و چگالی کمی دارد که نشانه وجود منابع یخ است.
با این حال، مشاهدات اولیه شواهد روشنی مبنی بر اینکه آیا این منابع شامل گرد و غبار، خاکستر آتشفشانی یا لایههایی از یخ است، ارائه نکرد. اکنون مشاهدات راداری جدید به تعیین این ترکیب کمک کرده است.
ما MFF را با استفاده از دادههای جدیدتر رادار MARSIS مدارگرد Mars Express دوباره کاوش کردیم و متوجه شدیم که این رسوبات حتی ضخیمتر از آن چیزی هستند که فکر میکردیم، تا 3 آنها 7 کیلومتر ضخامت دارند.
اگر وجود این منبع یخ آبی ثابت شود، بزرگترین مخزن آب در مریخ خواهد بود. چنین منبع عظیمی از آب برای مریخیان آینده یک موهبت خواهد بود، اما استخراج آن به تلاش زیادی نیاز دارد.
وی افزود: سیگنال های رادار به طرز هیجان انگیزی با آنچه انتظار داریم از یخ های لایه ای ببینیم مطابقت دارد و شبیه سیگنال هایی است که از کلاهک های قطبی مریخ می بینیم که می دانیم پر از یخ هستند.
یافته های جدید، پرسش های جدید
آخرین یافتهها لایههایی از غبار و یخ را با “لایه محافظ” از غبار خشک یا خاکستر به عمق چند صد متر نشان میدهند.
این تیم ادعا میکند که ذخایر عظیم یخ در نزدیکی استوا نمیتوانست تحت شرایط آب و هوایی خشن کنونی سیاره شکل گرفته باشد. در عوض، آنها باید در یک دوره آب و هوایی اولیه شکل گرفته باشند.
کالین ویلسون، دانشمند پروژه مارس اکسپرس، گفت: «این آخرین تجزیه و تحلیل درک ما از سازند Medusae Fossae را به چالش میکشد و به همان اندازه سؤالات جدیدی را ایجاد میکند.
وی افزود: برخی از این سوالات شامل این است که این ذخایر یخی از چه زمانی تشکیل شده اند و مریخ در آن زمان چگونه بوده است؟ اگر تایید شود که یخ آب است، این رسوبات عظیم درک ما از تاریخ آب و هوای مریخ را تغییر می دهد. هر منبع آب باستانی یک هدف جذاب برای اکتشاف انسان یا روباتیک خواهد بود.
ویلسون در پایان گفت: متأسفانه این رسوبات توسط صدها متر گرد و غبار پوشانده شده است که حداقل تا چند دهه آینده آنها را غیرقابل دسترس می کند. با این حال، هر تکه یخی که پیدا میکنیم به ما کمک میکند تصویر بهتری از جایی که آب مریخ زمانی جریان داشته و کجا جریان داشته است، بسازیم.