پیش از این کشف ، قدیمی ترین شواهد حضور انسان در این منطقه فقط در حدود 5000 سال پیش ، در پایان دوره هولوسن مرطوب ، در سایت های نوسنگی ثبت شد. هنگامی که مردم تله های سنگی بزرگی را برای شکار ، سازه های آیینی و حکاکی های سنگی حیوانات و اشکال نمادین انسانی ایجاد کردند. پیش از دوره مرطوب هولوسن ، تقریباً هیچ ماده باستان شناسی در شبه جزیره سعودی یافت نشده بود ، و باستان شناسان تصور می کردند که انسان در آن زمان در منطقه سکونت نکرده است.
اما در سال 2 ، سایت هنری سبهه راک کشف شد. باستان شناسان حکاکی واقعی شترها ، بزها ، غزال ، اسب های وحشی و گاومیش وحشی (اوراکل) را روی ماسه سنگ ها و سنگ ها ثبت کردند. برخی از این نقوش بیش از دو متر ارتفاع داشتند. با این حال ، مطالعات در آن زمان نمی تواند هیچ ماده تاریخی مرتبط با این حکاکی ها را پیدا کند.
تصویری از کاروان شتر که روی صخره حک شده است
بعداً ، سه “شتر” دیگر به مقامات میراث فرهنگی در برخی مناطق در جنوب حکاکی های صحت گزارش شد. باستان شناسان نقوش تازه کشف شده را ضبط کردند و تعداد بیشتری از آنها را در صخره ها و صخره ها پیدا کردند که برخی از آنها در مکان های تقریباً غیرقابل دسترسی بودند.
بزرگترین نقش ضبط شده فقط با صعود از صخره قابل دسترسی بود. سپس هنرمند حک شده باید در لبه شیب دار کمتر از 5 سانتی متر قرار بگیرد. این هنرمند شجاع در این لبه کوچک ، 2 متر بالاتر از سطح صخره ، 2 شتر و اسب های وحشی تا ارتفاع سه متر در دو سطح صخره و فاصله زیادی به طول بیش از 2 متر ایجاد کرد. باستان شناسان مجبور شدند از هواپیمای بدون سرنشین برای ثبت نام استفاده کنند.
به طور کلی ، محققان سه پنل هنری سنگی از جمله چهار حکاکی را ثبت کردند که از این تعداد به اندازه شتر ، بز ، اسب های وحشی ، غزل و یک گاومیش وحشی واقعی بودند. اولین علائم سن این پانل ها ، تخلیه طبیعی تیره ماسه است که سطح ماسه را می پوشاند و وارد خطوط حکاکی می شود. این روکش بیش از 2.5 سال پس از تجدید نظر ماسه با کنده کاری تشکیل می شود.
محققان توانستند با حفر خندق ها در نزدیکی نقوش ، برخی از ابزارهایی را که با نقوش حکاکی شده بودند ، پیدا کنند.
باستان شناسان برای یافتن لایه های هنرهای باستان شناسی مرتبط با باستان که تاریخی هستند ، چهار خندق حفر کردند. این کاوش ها بیش از 2.5 ابزار سنگی کوچک (قطعات خرد شده حک شده) و 2 استخوان که تاریخ رادیوکربون شده بودند ، به دست آوردند. درست در زیر حکاکی دو شتر به عنوان یک طرح واضح مشخص شد که نشان می داد این شترها قبل از حل و فصل لایه چهارم باید حک شده باشند. ابزارهای سنگی و ابزارهای ضربه ای نیز یافت شد که ممکن است برای کنده کاری هنری استفاده شده باشد.
تاریخ رادیوکربن ، تاریخ لومینسانس و تجزیه و تحلیل لایه بندی به باستان شناسان اجازه می دهد نتیجه بگیرند که بخشی از این هنر سنگی تقریباً 2.5 سال پیش حک شده است. هنرمندانی که زندگی خود را در معرض خطر قرار دادند تا حیوانات عظیم را روی صخره ها حکاکی کنند ، اولین ساکنان مشهور بخش شمالی عربستان سعودی بودند.
این پیشگامان با استفاده از منابع آب فصلی قادر به زنده ماندن در شرایط خشک دوره پایانی پلیستوسین و هولسون اولیه بودند. وجود ابزارهای سنگی مهم مانند تیغه های آل -خیایم و هالوان و همچنین ابزارهای تزئینی مانند دانه های سبز و دندانپزشکی ، نشان می دهد که این گروه های انسانی در دوره نوسنگی قبل از لوله با همسایگان خود همراه بودند و سفرهای طولانی را انجام می دادند. اما برخلاف همسایگان شامی ، آنها یک هنر سنگی عظیم ایجاد کردند که بر روی نمادگرایی حوزه حیوانات ، به ویژه شتر متمرکز بود.