کتیبه ای از قبر در شهر استان فارس به تازگی مشخص شده است. Abolhassan Atabaki ، یک دکتر تاریخ و یک زبان شناس که خط را با باباک پارسا جم (راهنمایی گردشگری) و آراش نمرانیان شناسایی کرد ، به ایسنا گفت که تحقیقات اولیه در سایت کشف نشان می دهد که این سنگ در یک اشک کوچک پنهان شده است.
به گفته زبان شناس ، سنگ نوشت ، که حاوی فرمان یک قبر (گور) است ، عمداً و آگاهانه از منظر بازدید کنندگان (از تاریخ نوشتن تا زمان حال) پنهان شده است و دسترسی به آن دشوار است.
آتاباکی گفت: “با تحقیقاتی که در مورد این کتیبه انجام دادیم ، به این نتیجه رسیدم که این یک قبر صخره ای ساده یا یکی از دفن توده های سنگی است که به اشتباه” خانه ها “نامیده می شوند ، در حالی که یکی از این دفن ها از سنگ است.
کتیبه Sassanid Pahlavi
آتاباکی افزود: مستندات سنگی نوآورانه پهلوی آباید ، که کتابی در دوره مرحوم ساسانید است ، توسط کارشناس میراث فرهنگی استان فارس برای بناهای ملی ارسال شده است و خوانش کامل این کتیبه به زودی در مجلات علمی این کشور منتشر می شود.
این کتاب نشان می دهد که تاریخ آن نشان می دهد که تاریخ آن به کتیبه های پهلوی کلات بهمن یا قلعه گابر در منطقه برمی گردد.
آتاباکی تأکید کرد: این کتیبه تنها کتیبه ای از منطقه آباید نیست. علاوه بر این ، کتیبه دیگری در خط پهلوی و کوفیک در قلعه گوبری آبااده مشخص شده است.
این محقق در مورد اهمیت شناسایی کتیبه ها گفت: “این کتیبه در یک خط ساسانید پهلوی در یک قبر انبوه سنگی مشخص شد ، که به دلایل ناشناخته پنهان بود.” ما قبلاً قبر سنگی را با کتیبه ها مشخص نکرده بودیم. قبرهای توده سنگی معمولاً مربوط به دفن مردم عادی است.
باباک پارسا جم ، یک راهنمای توریستی برای شناسایی کتیبه ، همچنین به ایسنا گفت: “این کتیبه پهلوی بخشی از هویت جدید شهر آبهه است که در اطراف امامزاده آکاش واقع شده است ، که می تواند تاریخ و شناسنامه این منطقه را تغییر دهد.”
قبر توده سنگی و دامنه ای که این کتیبه Sassanid Pahlavi مشخص شده است.
شهر آبرس دروازه ورودی فارس از شمال است. کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که اقامتگاه در منطقه فعلی آبرس در استان فارس به هزاره اول قبل از میلاد باز می گردد. این منطقه از نظر تاریخی محل کاروان ها و تجارت بین شمال و جنوب ایران بوده است.