برخی از مربیان بر این باورند که این پیروزی را به دست آورده اند ، برخی معتقدند که فرار کرده اند و برخی از بازیکنان عملکرد خود را به نیروهای نامطبوع ارائه شده توسط جادوگران مدیون هستند ، اما مشکل این است که چنین روایتی به جز خرافات و مشروعیت یکی. فریب آشکار هیچ تاثیری ندارد.
رسانه ها مسئولیت بزرگی دارند ، اما نه این فریب را در معرض دید قرار می دهند ، بلکه برعکس ، آن را گسترش می دهند. هنگامی که گزارش دهی به طور جدی در مورد تأثیر جادوگران بر نتایج مسابقات صحبت می کند ، او نه تنها دروغ مسخره ای را به مخاطبان می بخشد ، بلکه فضایی را نیز ایجاد می کند که در آن کلاهبرداران فرصت بیشتری برای فریب افراد ساده پیدا می کنند.
واقعیت این است که آنچه در این داستان وجود دارد ، نه جادو ، هیچ نیروی ماوراء طبیعی و تأثیر پنهان بر فوتبال نیست. تنها چیزی که واقعاً در این داستان بازی می کند ، فریب واضحی است: کلاهبرداری به نام جادوگری! آنها “نعمت های جهان” نیستند بلکه معمولی ترین کلاهبرداران است که از جهل و ترس سرمایه گذاری کرده اند. رسانه هایی که این خرافات را تولید می کنند ممکن است فکر کنند که آنها با “نعمت های جهان” هستند ، اما در واقع آنها فقط “غاصب جهان” را می دهند. کسانی که هیچ هنری به جز فریب ندارند.
در دنیای فوتبال ، جادوگران و فال ، که ادعا می کنند علوم پنهان هستند ، به عنوان “نعمت های جهان” شناخته نمی شوند ، بلکه به عنوان فراوان ترین کلاهبرداران که فقط به دنبال فریب جمعیت و سوء استفاده از ترس و نادانی هستند ، شناخته نمی شوند. در حالی که رسانه ها و برخی از طرفداران گاهی اوقات این خرافات را با رنگ تقدیس و قدرت به نمایش می گذارند ، در واقع ، این تنها ابزاری برای سوخت دادن به تصورات کاذب و ایجاد دنیای فریبنده “دنیای عادی” است که چیزی جز فریب در دست نیست. آنها نه.
دروغی که اعتقاد بر این است!
جادوگری در فوتبال بیش از هر چیز یک نمایش است. تظاهرات برای فریب کسانی که دانش ، تجربه و آگاهی کافی ندارند. این نمایش بازیگران زیادی دارد. از افرادی که خود را جادوگران می نامند تا بازیکنان و مربیانی که به دنبال این دروغ هستند ، و در نهایت ، رسانه هایی که بدون تحقیق و تحلیل صحبت می کنند و آن را به واقعیت تبدیل می کنند.
تصور کنید تیمی در آستانه سقوط ، نتایج ضعیف و خرابی های پی در پی باعث شده است که مدیران باشگاه وحشتناک ، معترضین و مربی چاره ای جز رفتن نداشته باشند. در چنین شرایطی ، شخصی که خود را جادوگر می نامد وارد معادله می شود. او قول می دهد اگر مربی یا باشگاه مبلغ مشخصی را بپردازد ، وضعیت را تغییر دهد. بازی بعدی پیروز خواهد شد ، تیم نجات می یابد ، ستاره ها به ثمر می رسند و بدشانس ها از بین می روند. برای کسانی که به دنبال راهی برای فرار از شکست هستند ، این قول جذاب به نظر می رسد. بنابراین مبلغ پرداخت می شود ، جادوگر یک وردی را می خواند ، طلسم می دهد و مراسمی را انجام می دهد.
اما واقعیت این است که هیچ یک از این اقدامات کوچکترین تأثیر در نتیجه بازی ها را ندارند. اگر تیمی که به جادوگر می آید برنده این پیروزی باشد ، به عوامل طبیعی و طبیعی بستگی دارد. تاکتیک های واقعی ، اشتباهات حریف ، تمرکز بازیکنان و حتی اعتماد به نفس اما با فریب جادو و جادو. اگر تیم توجیهی را از دست بدهد: نیروی حریف قوی تر بود ، شخصی طلسم را شکست یا باشگاه مجبور است هزینه بیشتری بپردازد. در هر دو مورد ، جادوگر سود خود را به دست آورده است و بازنده واقعی تیمی است که به جای تمرکز روی موضوعات فنی ، در دام این خرافات قرار گرفته است.
چرا جادوگران موفق می شوند؟
سوال اصلی این است که چرا هنوز مشتری در فوتبال ایران وجود دارد؟ چرا مربیان و بازیکنان با وجود دانستن اینکه فوتبال مبتنی بر منطق ، مهارت و تمرین است ، به چنین دروغی اعتماد دارند؟ پاسخ این سوال را می توان در چندین عامل خلاصه کرد:
اول: عامل روانشناختی ؛ وقتی یک مربی یا بازیکن به جادو اعتقاد دارد ، حتی اگر او ناخودآگاه احساس کند ، این اعتقاد بر عملکرد او تأثیر می گذارد. او ممکن است خودآگاه تر باشد ، ترس یا اضطراب خود را کاهش می دهد ، یا احساس می کند که نیروی مفیدی دارد. این تغییرات روانشناختی می تواند بر عملکرد واقعی وی تأثیر بگذارد ، اما آنها هیچ ارتباطی با جادو ندارند بلکه فقط نتیجه القاء هستند.
دوم: قدرت توجیه و فرار از مسئولیت ؛ وقتی تیمی از دست می دهد ، مربی ، سرمربی یا بازیکنان باید توضیح دهند که چرا این اتفاق افتاده است. اگر این شکست به دلیل نقاط ضعف فنی ، تاکتیک های اشتباه یا عدم تحرک بازیکنان باشد ، مسئولیت برخی افراد خواهد بود. اما اگر می توان آن را به “جادو” نسبت داد ، نیازی به پذیرش مسئولیت نیست. بنابراین آنها می گویند تیم قربانی یک جادو است ، نه اینکه ما تصمیمات اشتباهی گرفته ایم.
سوم: نقش رسانه ها در ترویج این خرافات ؛ هنگامی که یک خبرنگار برجسته ورزشی از جادوگران فوتبال در یک برنامه عالی صحبت می کند و می گوید که این تیم با طلسم قهرمانی شد ، او نه تنها یک مسئله بی اساس را مطرح کرد بلکه آن را نیز مشروعیت داد. در حقیقت ، رسانه ها اغلب به جای آگاهی از آگاهی و روشنگری ، به ابزاری برای گسترش این دروغ تبدیل می شوند.
جادوگری یک جرم است ، نه یک پدیده ورزشی!
آنچه در این داستان اتفاق می افتد چیزی نیست که بتواند به عنوان بخشی از فوتبال پذیرفته شود. در اصل ، این موضوع فوتبال نیست ، بلکه فقط یک فریب روشن و یک جرم قانونی است. جادوگران شاغل در فوتبال ایران هیچ تفاوتی با سایر کلاهبرداران ندارند. آنها با سوءاستفاده از باورهای خرافات ، از افراد ساده درآمد کسب می کنند و چیزی جز یک نمایش بیهوده ارائه نمی دهند. اما مشکل این است که تاکنون این یک جرم جدی محسوب نشده است. در حالی که یکی به روش های دیگر به روش های مشابه تحت پیگرد قانونی قرار می گیرد ، آنها تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند ، اما در فوتبال اصلی آنها هنوز هم آزادانه کار می کنند.
رسانه ها
سرانجام ، اگر می خواهیم این خرافات را برای همیشه از فوتبال ایران حذف کنیم ، رسانه ها نقش اساسی دارند. آنها به جای تبدیل جادوگران به شخصیت های مرموز و تأثیرگذار ، باید واقعیت را به مردم نشان دهند. آنها باید مشخص کنند که هیچ کلمه و طلسم نمی تواند نتیجه یک مسابقه را تغییر دهد و تنها چیزی که در این داستان واقعی به نظر می رسد فریب و کلاهبرداری است.
فقط یک دلیل برای جادوگران فوتبال وجود دارد: زیرا آنها مشتری دارند. اگر مربیان ، بازیکنان و هواداران به این آگاهی برسند که هیچ چیز به نام جادوی فوتبال وجود ندارد ، اگر باشگاه ها و مدیران به جای پرداخت پول به شیاطین ، روی دانش و تمرین تمرکز کنند و اگر این کلاهبرداری ها به عنوان یک جرم واقعی تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند خرافات به تدریج ناپدید می شود. آن روز ، فوتبال ایران ممکن است یک قدم به عقلانیت نزدیکتر باشد.