چهار درصدی‌ها بلیت ۲۰۰۰ دلاری گوگوش را به راحتی می‌خرند/ دولت‌هابه هنر فرمایشی اهمیت می‌دهند

قیمت بلیت کنسرت امسال برای سومین بار افزایش یافت و به یک میلیون و 300 هزار تومان رسید. این افزایش قیمت در شرایطی رخ داد که پیش از این حداکثر قیمت بلیت یک میلیون و 100 هزار تومان بود.
مقوله افزایش قیمت بلیت برای سال 1403 موضوع جدیدی نیست. کنسرت ها فروردین امسال با 895 هزار تومان آغاز شد. این رقم در مهرماه به یک میلیون و 100 هزار تومان رسید و اکنون به یک میلیون و 300 هزار تومان افزایش یافته است.

سقف قیمت بلیت کنسرت اجراها تا 7 اسفند 1402 799 هزار تومان بود. این رقم برای سال 1401 699 هزار تومان و برای اجراهای 1400 495 هزار تومان بود. قبل از شروع اپیدمی کرونا سقف بلیت کنسرت های پایتخت به 295 هزار تومان می رسید.

در واقع نزدیک به یک سال و نیم پیش بود که قیمت بلیت از 500 هزار تومان با قیمت کف 159 هزار تومان به 700 هزار تومان با قیمت کف بیش از 200 هزار تومان رسید، به همین دلیل رفتن به کنسرت به یک کالای فرهنگی لوکس تبدیل شود. در نهایت اگر یک خانواده چهار نفره بخواهد به کنسرت برود باید پنج میلیون و دویست هزار تومان هزینه کند، پس حقوق یک کارمند چقدر است؟ 10 میلیون تومان با قیمت پایین یعنی پدر خانواده باید بیش از نیمی از درآمد خود را برای یک تفریح ​​90 دقیقه ای بپردازد که تقریبا غیرممکن است.

یک بازی لوکس در سبک موزیکال

وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، دو مشکل پیش می‌آید: یا باید صندلی‌های سالن‌های کنسرت خالی بماند که به ضرر همه است یا فقط ثروتمندان می‌توانند به کنسرت بروند که تقریباً در حال رخ دادن است.

علی شیرازی درباره تبدیل موسیقی به یک سرگرمی لوکس می گوید: «اینکه دولت به برگزارکنندگان کنسرت مجوز داده یا اجازه داده است که به هر قیمتی بلیت را افزایش دهند و به معنای زشت دولتی آن را تعدیل کنند، معادله ناسالم و زننده ای را نشان می دهد. و این بدان معناست که برای برگزارکننده کنسرت مهم نیست که مردم به کنسرت بروند یا نه موضوع کنسرت و موضوع تماشای فیلم و سریال در سینما و از طریق VOD بحث سینما هم برای قشر مرفه و بی درد (با ادبیات خود دولت) و هم برای طبقه متوسط ​​که دیگر وجود ندارد برای قشر مرفه و بی درد (با ادبیات خود دولت) و متأخران طبقه متوسط، درست مثل یک سفر خارجی که در گذشته زوج های جوان حداقل دو سفر خارجی می رفتند، اما چند سالی است که مستقر شده اند. برای شمال مینیمال و کنسرت از زندگی آنها حذف شده است. در واقع به محض اینکه دولت کنسرت را گران کند و رونق کنسرت ها کاهش پیدا نکند، دولت آن را گران کرده و در همان دقایق اول بلیت فروخته می شود».

این کارشناس موسیقی در پاسخ به این سوال که چگونه این دور باطل شکل گرفته است، می گوید: آن چهار درصدی که همه چیز را در اختیار دارد، هر کاری می کند و برایش مهم نیست که شادمهر عقیلی در استانبول هزار دلار بلیت داشته باشد یا گوگوش در دبی، 2000 دلار است، حتی اگر. 5000 دلار هست راحت میخره چون میخواد بره کنسرتشون تا وقتی که گوگوش و معین و داریوش و ابی هستن زنده، مشابه این اتفاق برای ایران هم می افتد، همان مردمی که همه چیز در دست دارند، این چرخه معیوب را ایجاد کردند.

یارانه فرهنگی؟ شوخی زشت دولت با هنر

شاید بد نباشد بحث کنیم که چرا دولت به نان، روغن و سایر کالاها یارانه می دهد که بسیار خوب است. چرا نباید یارانه فرهنگی داد؟ گاهی به نظر می رسد مبالغ و بودجه های اختصاص یافته به نهادها و سازمان های فرهنگی بسیار زیاد است و می توان این مبالغ را صرف یارانه های فرهنگی کرد. اما مسئله اصلی این است که این یارانه باید به مصرف کننده داده شود، زیرا اگر یارانه به تولیدکننده داده شود، ممکن است اجاره بها بیشتر شود.

اما الان با توجه به افزایش قیمتی که اتفاق افتاده یعنی سه برابر افزایش قیمت بلیت در یک سال، مخاطب کمتر کنسرت تماشا می کند و مشکل اینجاست که هر وقت عرضه کاهش پیدا کند و تقاضا وجود داشته باشد تورم ایجاد می شود. در نتیجه در واقع خود همین عامل باعث شده تا برای سومین بار قیمت موسیقی افزایش یابد.

شیرازی در پاسخ به این سوال که آیا یارانه دولت به مصرف کنندگان کالاهای فرهنگی می تواند کمک کننده باشد، تصریح کرد: دو چیز برای دولت مهم است، اول غذایی که 46 سال است برای شنوندگان موسیقی تهیه شده و حامل سیاست های فرهنگی است. دولت یعنی هنر تبدیل به یک شکل دولتی شده و مهم است.

شیرازی در پاسخ به این سوال که چطور وقتی مردم نمی توانند به کنسرت بروند این مشکل فراموش می شود، می گوید: این ماجرا برای دولت خیلی مهم نیست که مردم نتوانند کنسرت بروند، اگر مهم بود فکر می کردند اگر سه نفر بودند. یک ماه فقط تخم مرغ بخورند، بدون روغن و نان، اگر برایشان مهم بود، به این موضوع رسیدگی می کردند، حالا شما می گویید دولت از مصرف کننده کالای هنری حمایت کند بیشتر شبیه یک است شوخی زشت، چون برای دولت مهم نیست و تهیه غذای فرهنگی فقط برای سرگرمی و گرم کردن سر مردم است.

انحصار تالار، انحصار قیمت بلیط

از سوی دیگر می توان گفت کمبود سالن های کنسرت زیاد و انحصاری بودن سالن ها نیز دلیلی بر این امر است چرا که در کلان شهری مانند تهران تنها چهار سالن داریم. سالن میلاد که به نظر می رسد فقط به یک سری کنسرت های خاص مانند موسیقی فانتزی پاپ یا تلفیقی داده می شود و مهمتر از آن این است که قیمت ها دست سازندگان موسیقی است و زمانی که دلار ناگهان اینقدر می شود. طبیعتاً خواننده ای که در این کشور زندگی می کند سعی می کند حقوق خود را بپردازد تا بیشتر شود. دلیلش هم این است که مجبورند قیمت ها را بالا ببرند چون هزینه هایشان بالا رفته است.

متاسفانه هیچ محدودیتی برای قیمت بلیت کنسرت در نظر گرفته نشده است و هیچکس نمی تواند بگوید این محدودیت چقدر است. مثلاً می گویند قیمت سکه 50 میلیون تومان و حباب آن 10 میلیون تومان است. بنابراین قیمت واقعی 40 تومان و 10 میلیون تومان حباب است اما هنوز هیچ نهاد و سازمانی نگفته است که قیمت واقعی کنسرت چقدر است و حباب چقدر است و البته با این افزایش قیمت ها سالن ها خواهد شد. با افت مخاطب مواجه شد زمانی که سال گذشته یکی از سالن ها برای هر اجرا 740 میلیون تومان دریافت کرد.

بدون تعارف باید گفت که متولیان فرهنگی ما از اهمیت موسیقی در جامعه غافل هستند. در دنیای امروز، موسیقی خط مشی زندگی را تعیین می کند و به بسیاری از نوجوانان و جوانان می آموزد که چگونه زندگی کنند، لباس بپوشند و حتی نفس بکشند. وقتی متولیان فرهنگی ما از این اهمیت غافل هستند و بسیاری از مشکلاتی که در سال های گذشته وجود داشته است، این اتفاق می افتد.

این پژوهشگر و مدرس موسیقی و آواز در پاسخ به این سوال که موضوع انحصار سالن ها به ویژه در کلانشهری مانند تهران تا چه حد قیمت را افزایش می دهد، توضیح می دهد: نوشته شده یا ننوشته شده، موافقت شده است یا نه، بین همه مولفه ها هماهنگی فرهنگی یا شبه فرهنگی در کشور وجود دارد، بهرام حصیری معروف ترین خواننده سبک اکبر گلپایگانی، ویدئویی از خوانندگی او در اتاق ناهارخوری منتشر شده است، همین شخص، در مراسم تشییع جنازه یکی از دوستانش، او را به روی صحنه فرستادند و نگذاشتند بخواند حتماً در چنین سیستمی که حتی تشییع جنازه هم کنترل می شود، راهش را پیدا می کند که این 4. 5 تالار با سلام و صلوات جلو می رود.

وی در پایان می گوید: اکنون همان افرادی که می توانند این مسائل را هماهنگ کنند قطعا می توانند در مورد قیمت بلیت تصمیم گیری کنند و قطعا مافیا نمی شود زیرا اصلا نیازی به مافیا نیست، این انحصار است. موثر.” دولت از فردی مانند معین زد می خواهد که با این مسکن وضعیت مردم را موقتاً بهبود بخشد. اگر معین زد بچه خوبی باشد و حرف نزند و حرف نزند، حداقل پانزده سال طول می کشد. به همین دلیل همه موارد روی هم تاثیر می گذارد و به مرور زمان موسیقی علیرضا افتخاری هم کنار گذاشته می شود.»