تنها 6 ماه تا پایان سال 1403 باقی مانده است و ایرانیان به زودی وارد سال 1404 خورشیدی خواهند شد. سالی که طبق چشم انداز بیست ساله قرار بود ایران در عرصه های مختلف اقتصادی، نظامی، فرهنگی و … قدرت اول منطقه شود. در دهه 1380 وقتی از امسال صحبت می شد، بسیاری بر این باور بودند که دستیابی به این هدف یا حداقل بهبود چشمگیر وضعیت ایران امکان پذیر است. اما با نزدیک شدن به سال جاری، به جرات می توان گفت که نه تنها این وعده ها محقق نشده است، بلکه از نظر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از شرایط دهه 80 بسیار عقب هستیم.
نمونه این عقب ماندگی را در فوتبال کشور می توان دید. وضعیت اسفناک زمین های چمن و ورزشگاه هایی که برای گرفتن مجوز AFC دست و پنجه نرم می کنند، در بهترین حالت نشان می دهد که ما راکد هستیم. اگر در گذشته ما تنها کسانی بودیم که از وضعیت بد چمن های خود اطلاع داشتیم، اکنون به لطف شبکه های اجتماعی و حضور ستاره های بین المللی مانند رونالدو تقریبا تمام دنیا با این مشکل آشنا شده اند.
در این سال ها هر مربی خارجی که به ایران آمده است اولین مشکل فوتبال کشور را نداشتن چمن مناسب برای مسابقات و زمین تمرینی با کیفیت عنوان کرده است. وضعیت ورزشگاه هایی که تیم سپاهان و تیم ملی در آن بازی کرده اند واقعا نگران کننده است. تماشاگران خارجی وقتی این تصاویر را می بینند از خود می پرسند: “در ورزشگاه های ایران چه خبر است؟ چگونه می توان در یک زمین چمن این همه تخریب ایجاد کرد؟”
مقایسه زمین‌های مسابقات عراق، قطر، عربستان، امارات و حتی ازبکستان و تاجیکستان نیز نشان می‌دهد که چرا این کشورها زمین‌های فوتبال مرتبی دارند اما ایران به زمین‌هایی مشابه پارک‌های عمومی بسنده کرده است. مشکل اینجاست که مسئولان فقط طلبکار هستند و مسئولیتی نمی پذیرند. فدراسیون فوتبال و رئیس آن که اکنون از وضعیت ورزشگاه ها گلایه دارند، در دو دهه گذشته با عناوین مختلف در فوتبال حضور داشته اند و همه مشکلات کنونی نتیجه عملکرد آنهاست.
درمان فوری ضعف چشم و آستیگمات و پیری چشم!! مشاوره رایگان
با تخفیف خرید کنید
حالا همه چیز به آخرین لحظات موکول شده است. رونالدو قرار است با استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه «قلعه حسن خان» به میدان برود. ورزشگاهی که هنوز مجوز برگزاری بازی های داخلی را ندارد چه برسد به میزبانی مسابقات آسیایی. ورزشگاه آزادی که در حال بازسازی است هنوز آماده نیست.
ما در مشهد هم ورزشگاه مناسبی داریم اما به دلیل قوانین خاص آن شهر نمی توانیم از آن برای حفظ آبروی خود استفاده کنیم. از این وضعیت در فوتبال می توان به جنبه های دیگر زندگی مردم پی برد. سال 1404 نزدیک است، اما ما هنوز در نقطه عطف ایستاده ایم.
فوتبال ایران با این مدیرانی که همیشه حضور دارند و همیشه طلبکار هستند تغییر نمی کند. تا کی باید به خاطر زمین های ضعیف و شرایط اسفبار استادیوم ها مورد تمسخر آسیا قرار بگیریم؟ به زودی باید منتظر عکس های رونالدو و ستاره های فوتبال جهان از استادیوم «قلعه حسن خان» یا همان شهر قدس باشیم و نظرات مردم جهان را در این باره بخوانیم.