روزه گرفتن ، با بسیاری از تأثیرات مادی و معنوی ، در اسلام جایگاه خاصی دارد ، اما احکام آن تحت شرایط خاصی مانند سفر تغییر می کند. بررسی نظرات مختلف فقه ها و سنت های نبوی ابعاد جدید فلسفه روزه را در این سفر روشن می کند.
به گفته خبرگزاری ، روزه سازی تأثیرات مثبت و معنوی زیادی بر وجود انسان دارد. خستگی روح ، تقویت اراده ، کنترل غرایز آنها و کاهش آنها ، تقویت روح خودآگاهی و نوع دوستی مهمترین اثرات اخلاقی و آموزشی روزه است و علاوه بر روزه گرفتن برای بیماری های جسمی و روانی ، بسیاری از اثرات بهداشتی و پزشکی نیز وجود دارد ، اما این اثرات به ویژه در ابعاد معنوی است.
خدای متعال در قرآن کریم می گوید: “یا آل -زازین آمنوا ، کتابهای آلیکام آل -سایه ، کتابهای من علی الزین الزین آل -تاتکن * من تعدادی از فامن خان مانسام و علی آلفیمی آل -فیمی آل -فایفیایم فاهو نه ، و این نه” [ بقرة / ۱۸۳ ـ ۱۸۴ ]
“ای مردم روزه ، شما بر روی شما نوشتید ، همانطور که آنها قبل از شما نوشته شده اند ، صالح باشید.
حال بیایید این دو آیه را تجزیه و تحلیل کنیم:
آیه اول روزه را واجب می داند ، که در آن به عنوان “کتابهای Alikam” تعبیر می شود ، یعنی برای شما نوشته شده است ، و طنز این است که این عمل برای همه اجباری است ، اما در آیه دوم این سه گروه را حذف می کند:
پاسخ: بیمار: “و من بی احترامی هستم.”
ب: مسافر: “یا در سفر.”
پاسخ: کسانی که برای آنها روزه می گیرند بسیار زیاد هستند: “و علی ال -زین الاتقاه”. همان فقه های اسلام این است که مسافر نمی تواند در سفر روزه بگیرد ، و تنها تفاوت این است که آیا افطار یک چیز اجباری است یا انجام این کار آسان است.
فقه های امامی ، به دنبال Ahl al -Bayt (PBUH) ، افطار را اجباری و روزه می گیرند.
در حالی که فقهای چهار دین معتقدند که افطار در این سفر اختیاری است ، برخی از آنها افطار را سریع تر می کنند. و دیگران در مقابل. و شفیعی می گوید: افطار بهتر از روزه است ، در حالی که مالک می گوید: روزه بهتر از افطار است.[۱]
اکنون ما این موضوع را در مورد احادیث نبوی ارائه می دهیم تا روشن کنیم کدام یک از این دو وعده تصویب شده است:
پاسخ: به نقل از جبر ابن عبدالله در صحت خود: رسول خدا در هشتمین سال و در ماه رمضان به مکه رفت. هنگامی که او به نقطه “کرام الغامیم” رسید ، او از یک ظرف آبی خواست و آن را با دست های خود بلند کرد و همه را دید ، سپس آن را نوشید ، یعنی مردم ، روزه خود را بشکند. به رسول خدا (صلح بر او) گزارش شده است که برخی از کسانی که در پایه شما هستند روز خود را نخورده اند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: “آنها مقصر هستند ، آنها مقصر هستند.”[۲]
ب: ابن ماژا قزوینی در سنت خود به نقل از عبدالرحمان بن اوف که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: “سعیم رمضان فی آل -کلامفار فی آل -هازار” ، “روزه گرفتن در سفر به روزه.”[۳]
پاسخ: بخاری به نقل از جبیر ابن عبدالله انصاری به روش صحیح خود: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گروهی را دید که در کنار یک شخص جمع شده و برای او سایه ایجاد می کند.
وی پرسید: این شخص کیست؟
آنها گفتند: روزه است.
وی گفت: “لجاد من البرب المام فی آل -سافار” ، “روزه گرفتن چیز خوبی در سفر نیست.”[۴]
کلمه “براه” در قرآن در مقابل “آل -ام” است ، همانطور که می گوید: “و تعاونی های علی آل بارا و آل -تقوی و تعاونی علی ال الثیم و آل -داوان”. [ مائده / ۲ ] “به یکدیگر در راه نیکی و ممتنع کمک کنید و برای گناه و ظلم با یکدیگر همکاری نکنید.”
پاورقی:
[۱]بشر مفاد قرآن ، ج ۱ ، ص.
[۲]بشر نووی ، توضیحات صحیح از مسلمانان ، جلد. 1 ، ص.
[۳]بشر Sunan Ibn Majah ، C ۱ ، ص.
[۴]بشر Sahih Beater ، جلد. 1 ، ص.