سال 2 ، یک صاحب زمین به همراه یک باستان شناس آماتور به نام مارسلینو سانز د ستولا ، وارد یک غار تازه کشف شده در شمال اسپانیا شد. به دنبال ابزارهای ماقبل تاریخ ، او به زمین نگاه کرد و از تونل های سیم پیچ غار عبور کرد. اگر دختر هشت ساله او ماریا ، که به سقف غار نگاه می کرد ، با او نبود ، ممکن است بزرگترین کشف زندگی خود را از دست داده باشد. دخترش با اشتیاق فریاد زد و به ده ها غار اشاره کرد که دیوار سنگی را بالای سرشان پر کرده و گفت: “بابا ، به سقف نگاه کن! به گاوها نگاه کن!”
غار Altamira (به معنی “دید طولانی”) ، که یک ساعت در غرب بیلبائو است ، میزبان برخی از مشهورترین نقاشی های ماقبل تاریخ جهان است. این نقاشی ها نه تنها به دوران باستان (بیش از 5000 سال بر اساس برخی تخمین ها) شناخته شده اند ، بلکه به دلیل تعداد آنها نیز برجسته هستند (نزدیک به 2 نقاشی).
وضعیت عالی نقاشی های ناشی از آب و هوای پایدار غار و پیچیدگی بصری آنها به همان اندازه تعجب آور است: دیوارهای غار با گوزن ، گاو ، خوک های وحشی و انسان پوشانده شده است که بسیاری از آنها در رنگ های مختلف ترسیم شده اند.
Don Marsalnz Sandrez در Sotola (1181 – 1888888)
امروز ، همه این ویژگی ها غار آلتامیرا را به یک سایت مقصد ارزشمند و محبوب توریستی تبدیل کرده و سالانه یک چهارم میلیون بازدید کننده را به خود جلب می کند. اما در اواخر قرن نوزدهم ، شهرت غار بسیار متفاوت بود.
در حالی که تصور دشوار است ، جامعه علمی در آن زمان به کشف مارسلینو از خنده و ابروها واکنش نشان داد ، زیرا قبلاً کسی ندیده بود ، هیچ کس نمی توانست تصور کند که انسان های اولیه قادر به ایجاد چنین آثاری بودند. انسانهای اولیه ، بر اساس تفکر غالب زمان ، دقیقاً همان چیزی بودند که نام آنها را نشان می داد: وحشی ، وحشیانه ، قادر به برقراری ارتباط با نمادها و ایجاد چیزی که می توان آن را “هنر” نامید.
بازسازی غارها که گاومیش را در مرکز تحقیقات ملی آلتامیرا ، اسپانیا نشان می دهد
بحث و جدال غار آلتامیرا
مارسلینو ، که در مورد اصالت نقاشی ها شک داشت ، تلاش کرد تا هموطنان خود را متقاعد کند. وی در یک جزوه در یک جزوه در مورد “یادداشت های کوتاه در مورد برخی از اشیاء قبل از تاریخی در استان سانتندار” تخمین زده است ، وی آثار هنری را در غار آلتامیرا در دوره دیرینه ای تخمین زده است.
این جزوه ، گرچه منطقی و در نهایت درست بود ، اما در شک بود. یکی از صداهای تأثیرگذار آن زمان ، باستان شناس فرانسوی ، امیل دی کارتایلاک ، تا آنجا پیش رفت که نقاشی های آلتامیرا را جعلی بنامد. این اظهار نظر ، که اعتبار حرفه ای مارسلینو را به شدت لکه دار کرد ، تا زمان مرگ وی رواج داشت.
بازسازی نقاشی های غار Altamira در Santiana del Snake ، شمال اسپانیا
تا زمانی که مجموعه های دیگر غصب در فرانسه کشف نشد ، کارتاییک نظر خود را تغییر نداد. باستان شناس در مقاله ای در سال 2 با نام “اعتراف به یک ماهر” به اشتباه خود اعتراف کرد. نه تنها زندگی و میراث مارلینو بازسازی شد ، بلکه جامعه علمی تشویق می شد تا افراد ماقبل تاریخ را بدوی و بدون فرهنگ ببینند و راه را برای الگوهای باستان شناسی و سرخوشی که تا به امروز وجود دارد باز کند.
امروزه ، مردم ماقبل تاریخ دیگر بی اهمیت نیستند. حفاری و تحقیقات نشان داده است که افراد پر سر و صدا پر سر و صدا در انواع محصولات فرهنگی شرکت کرده اند. آنها افرون را در غارها ، ابزار ، جواهرات و پوشاک ساختند و شبکه های اجتماعی پیچیده ای داشتند. هیچ یک از این اکتشافات بدون در نظر گرفتن سقف غار امکان پذیر نبود.