حسین گیتی در پاسخ به مضرات و مزایای استفاده از تعدادی از بازیگران در اکثر فیلم ها و سینمای خانگی گفت: در کشورهای خارجی ، این نمونه ای از این تجربه است ، به همین دلیل بازیگران 10 فیلم بازی می کنند.
وی افزود: “به عنوان مثال ، جان وین در حدود 50 فیلم به همان شیوه می رود ، او می کشد و به نظر می رسد. اما تفاوت این است که در فیلم های خارجی این بازیگر یک شخصیت و بخشی از فیلم است و به دلیل استعداد و توانایی خود نقش داشته است.
منتقد سینما گفت: “متأسفانه ، در فیلم های ما ، بازی ها یکنواخت هستند و نرمی ندارند.” ما یک بازیگر داریم که این روزها در فیلم ها دیده می شود. اما بازی یکنواخت است و بیشتر از شخصیت در واقع یک نوع است.
گیتی تأکید کرد که در 20 سال گذشته ، سینمای ایران توانسته است فقط دو یا سه بازیگر برجسته را معرفی کند و گفت: “بعضی از بازیگران حتی مایل هستند که برای ادامه نظرات خود دستمزد کمتری کسب کنند ، اما در نهایت به جایی می رسند.”
یکی از اعضای انجمن منتقدین و نویسندگان سینمای ایران افزود: “وقتی صحبت از بازی ها می شود ، مشخص است که این بازیگر اذیت نمی شود و حتی سناریویی را می خواند و مبتنی بر روابط در فیلم ها است.
وی به بازی های بهروز وسوندی اشاره کرد و گفت: “بازیگری نوعی از نوع نقش ها و شخصیت های او نیست. این چیزی است که ارزش آن را دارد. در فیلم های فعلی می توانیم در فیلم” Pirport “به Pourshirazi ، Hatami و Behdad اشاره کنیم ، که من در این فیلم بسیار قدرتمند بودم و می توانم ساعت ها در مورد آن صحبت کنم.
ما فیلمنامه نویس اصلی نداریم
منتقد سینما گفت: “عمل بازیگران دلیل دیگری دارد و این ضعف خود فیلم ها است.” ما از سال 1400 و تقریباً پس از شیوع کرونا هیچ ارتباطی با سینما نداشته ایم و آنها تعداد انگشت شماری از افراد مبتنی بر یک تصادف در یک فیلم و گفتن یک فیلم بوده اند. در حالی که فیلم های ساخته شده ممکن است 10 قابل مشاهده باشد و بقیه فاقد محتوا هستند.
گیتی معتقد است که سینمای ما دیگر علت نیست ، اما بیشتر فیلم ها مبتنی بر این حادثه هستند و بنابراین عمیق نیست. از آنجا که توالی ها بی ارتباط هستند و فقط با حادثه فیلم. موضوعی که در فیلم های فردیناند دیدیم و امروز فیلم هایی مانند Dynamite ، Fossil ، Hotel ، “Cooker” ، “Dinosaur” ، “جزایر قناری” و موارد مشابه را می بینیم.
وی افزود: روایات موجود در چنین فیلمهایی ضعیف است و افزود: “مشکل سناریو در سینمای ایران بسیار قدیمی است و حتی در گذشته ما نمی توانیم چند فیلمنامه نویس نامگذاری کنیم.”
به گفته منتقد سینما ، اگر افرادی مانند مواد شیمیایی نیز دیده شوند ، کارگردان قادر به کارگردانی این بازیگر است. واقعیت این است که ما از ضعف فیلمنامه رنج می بریم و فیلمنامه نویس اصلی نداریم.
وی افزود: برخی از فیلمسازان فکر می کنند که با پایان باز ، آنها به راحتی می توانند کار را به پایان برسانند ، در حالی که پایان دهانه ها واقعاً باز نیست و مجموعه رویدادها بدون محتوا به مخاطب تحویل داده می شود. “
گیتی یکی از موفق ترین فیلم ها را “دختری با کفش ورزشی” توصیف کرد و گفت: “امروز در مواجهه با سینمای ما ، ما دچار دیالوگ ها و مستهجن شده ایم و چنین سینما حتی برای سرگرمی مناسب نیست.”