در فرهنگ های باستان باستان ، قورباغه ها نمادی از آب ، آغاز باران و زندگی جدید بودند. در ویچاما ، آنها بارها در آثار برجسته و هنری ساخته شده از آجرهای خاک رس دیده می شوند. استخوان قورباغه ها نیز در چیدمان های آیینی و در توپوس (پین های بلند) استفاده می شوند. کشف این مجسمه منحصر به فرد از دو قورباغه ، روایت های دیواره ویچاما را برجسته می کند.
ویچاما یک مرکز شهری برای فرهنگ چیکو شمالی بود که در تپه ای در حدود 2 متر از سطح دریا واقع شده بود ، کمتر از یک مایل از ساحل اقیانوس آرام و مشرف به ساحل راست رودخانه هورا. این شهر بین سنین 1 تا 2 سال قبل از میلاد شکوفا شد ، اگرچه در همان زمان ، خشکسالی های طولانی و مخرب قوام های بی شماری را به وجود آورد.
سرانجام ، بحران آب و هوا شهر پایتخت کارال را به هم ریخت ، اما ویچاما حتی در خشکسالی شدید زنده ماند. مزارع کشاورزی این شهر کل ساحل راست رودخانه را پوشانده است. با ترکیبی از کشاورزی و ماهیگیری ، ویچاما توانست بر نفس غلبه کند.
باستان شناسان تاکنون چهار ساختمان از جمله ساختمانهای بزرگ عمومی ، میادین و محله های مسکونی را کشف کرده اند. کاوش ها همچنین نمونه های کوچکی از مهارت های معماری ویچاما را نشان داده است.
یک ماکت گل کوچک از خانه ای که در همان سایت باستانی کشف شده است
دو مدل خاک غیر ضروری ساختمانها نیز قابل توجه هستند ، زیرا دانش فنی برنامه ریزی شهری و ارزش نمادین در انتقال اصول سازمان اجتماعی و سرزمینی.