به گفته این فدراسیون ، علاوه بر شرکت در مسابقات تراکتور و استقلال ، او همچنین مسابقه بین آل -واهودا و آل -اتیاد را دنبال خواهد کرد و در مورد وضعیت بازیکنان ایرانی با مربیان النسر و کالبا صحبت خواهد کرد.
اگرچه این حرکت در یک مرحله مثبت در ارتباط با کلوپ های خارجی ارزیابی می شود ، اما سؤالات مهمی را مطرح کرده است. اول ، چرا مربی تیم ملی برای مدت طولانی در ورزشگاه داخلی حضور نداشته است؟
ما از زمان شروع حضور در تیم ملی ، بیشتر مربی تیم ملی در لیگ برتر را ندیده ایم و بیشتر دستیاران وی در ورزشگاه ها حضور داشته اند ، در حالی که لیگ برتر ایران با استعدادهای جوان زیادی ، هنوز هم بستر اصلی تیم ملی است.
در چنین شرایطی ، فقدان طولانی قلعه در استادیوم های کشور منعکس می شود. پیامی که به لیگ داخلی منتقل می شود نگران کننده است. شما باید لژیونری باشید تا دیده شود. این ذهنیت می تواند انگیزه بازیکنان لیگ برتر را کاهش داده و شکاف بین تیم ملی و باشگاه ها را افزایش دهد.
آیا بهتر نبود برخی از همان انرژی را برای بازی های داخلی صرف کند تا بازیکنان بدانند که تلاش های آنها در نظر کادر فنی بوده است؟ فوتبال ایران امروز به همگرایی بیشتری بین باشگاه ها و تیم های ملی نیاز دارد. تمرکز بیش از حد بر ارتباطات خارجی ، اگر با بی اعتنایی به لیگ داخلی همراه باشد ، فقط دلسردی بازیکنان بومی خواهد بود.