ناصیریان در 21 فوریه در میدان شهپور از کوچه مهدی خان در تهران متولد شد. نام پدرش ، هشمات ناصیریان ، بسیار مذهبی اما در عین حال با شور و شوق بود. او در کودکی با دیدن طایزیه به بازیگری علاقه مند شد. او به دبیرستان پیرنیا در تقاطع گمرکی سال 2 رفت. در آنجا ، او با جمشید لایق ، اسماعیل داورفار و مهدی فتی به همکلاسی تبدیل شد.
در سن نه سالگی همزمان با دبیرستان ، جایی که موسیقی ، تئاتر و ادبیات آموخته بودند ، به جامعه بارباد رفت. این کلاس توسط اسماعیل مهاتاش در سال 6 ، آموزش موسیقی ، تئاتر و ادبیات راه اندازی شد. وی سپس در کلاسهای تئاتر سعدی شرکت کرد.
او کتاب هنر تئاتر را در سال 1330 خواند. این کتاب ، اولین کتاب آموزشی تئاتر در ایران ، تصمیم نصریان را نهایی کرد.
پس از کودتای d’Tatat در 6 اوت ، تئاتر سعدی بسته شد و ناصریان مجبور شد به هنرستان بازیگری برود ، جایی که الگوی پزشکی هنرستان پاریس اجرا شد. این تنها مدرسه تئاتر در ایران در آن زمان بود. ناصیریان پس از شرکت در امتحان ورودی و به دست آوردن نمره مورد نیاز وارد مدرسه شد و سپس فعالیت های خود را جدی تر ادامه داد.
پس از 5 سال تحصیل ، او اولین بازی خود را در سن 5 سالگی نوشت.
در سال 9 ، وی در گروه هنرهای دراماتیک وزارت فرهنگ هنر امپراتوری استخدام شد و سپس با شاهین سرکیسیان ، نقطه عطفی در زندگی هنری وی ملاقات کرد.
ناصریان پس از ورود به وزارت فرهنگ به عنوان رئیس شش گروه تئاتر ، تقریباً چهار تئاتر را برای تلویزیون ایجاد کرد که حتی به پاریس دعوت شده بودند.
در سن شش سالگی ، یک بورژوازی یک مطالعه تئاتر در ایالات متحده دریافت کرد و به مدت شش ماه توانست تحصیل کند و چیزهای زیادی بیاموزد.
هنگامی که او 5 ساله بود ، علی نصیریان ، با بازی در نقش داریوش مهروجی ، به همراه عزت الله آنتزامی و جمشید مشیخ ، اولین فیلم سینمایی او بود.
این بازیگر برجسته ، تا سال قبل از انقلاب ، توانست در فیلم های موفقی مانند “آقای هاله” ، “Sattarkhan” ، “Post -Post” ، “Circle” ، “Mehregania” و “Craftsmen” بازی کند.
دو سال پس از انقلاب اسلامی ، سال 6 ، در سن شش سالگی ، وی با بزرگترین سریال های تلویزیونی “هزار دست” به تصویر بازگشت.
در سال 9 ، او در نقش قاضی شاه در سریال Sarbanes بازی کرد. سال 4 به دعوت مجمع جهانی به تئاتر باز می گردد و صحنه را به ایالات متحده ، کانادا و آلمان می برد. در یکی از پرکارترین سالهای زندگی ، وی 2 سینمای تلویزیونی ، 2 سریال ، یک فیلم و یک تئاتر صحنه را بازی کرد. تئاتر سلطان و سیاه در تالار سنگلاج رکورد فروش تئاتر را شکست.
علی نصیریان برای دیدار با پسرش مجبور بود هر شنبه به ایالات متحده سفر کند. طبق خبرهای منتشر شده کارگردان ، این فیلم به او می گوید اگر این فیلم پخش شود ، ویزا برای همیشه در ایالات متحده لغو می شود و دیگر نمی تواند به آنجا سفر کند. او مسئولیت را می پذیرد ، و این خود را برای آخرت خود ذخیره می کند.
علی نصیریان در اولین دوره از دوره اول انتخاب چهره های ماندگار به عنوان چهره ماندگار هنر معرفی می شود و در سال 6 ، او کلاس اول فرهنگ و هنر را به دست آورد.
او در نقش حاج یونس در “میوه ممنوعه” بازی کرد. این مجموعه ممکن است به عنوان راوی مردم خاکستری ، حسن فتاتی توصیف شود.
علی نصیریان با مینو (فاطمه) بایات ازدواج کرد ، که در سن هشت سالگی یک آشنای قدیمی خانواده بود ، نتیجه این ازدواج سه پسر ، بارماک ، بارباد و بابک بود که همگی در خارج از کشور زندگی می کردند. همسر وی در 7 فوریه درگذشت.
جشن تولد 80 سالگی علی نصیریان در هشتمین مراسم هنرمندان در موزه هنرهای مذهبی امام علی برگزار شد. در این مراسم از مجسمه علی نصیریان ، بازیگر زن پیشگام سینمای ایران رونمایی شد.
علی نصیریان در سن 9 سالگی در چهلمین جشنواره بین المللی فیلم فجر (1) ، بازیگر کریستال کریستال بهترین بازیگر نقش اول زن را برای بازیگری در هفت بهار نارنجی ، ناصیریان در اوایل 9 سالگی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر (1) به دست آورد. کریستال سیمورگ در فیلم مسخره بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد و پیرترین فردی شد که این دو جایزه را دریافت کرد.
یکی از زمینه های مطالعه ، علی نصیریان در ادبیات و شعر کلاسیک فارسی ، به ویژه غزل هافز است. ناصیریان شعر هافز را نمونه ای برجسته از شعر شبه نظامی می داند که نتیجه مبارزه با روی و ریاکاری است.