شبکه سه سیما در دو روز پایانی 9 و 30 آذرماه برنامه زنده ای را به مناسبت شب یلدا روی آنتن برد که طبق اعلام شبکه سه، به دلیل نزدیک بودن به شب یلدای امسال، آن را یلدای مادر اعلام کرد. ولادت حضرت فاطمه زهرا (س).
طبق معمول – در شبکه سه – ایمان قیاسی در بخشی از برنامه نهم دی ماه مجری برنامه بود که مادر زنده یاد مهرداد میناوند به همراه همرزمانش مانند خداداد عزیزی، رضا شاهرویی، علیرضا منصوریان، سیروس دین دعوت شده بود. محمدی و ابراهیم تهامی. انجام داده بود، یک اتفاق غم انگیز رخ داد.
مهرداد میناوند در بهمن ماه سال 1397 بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت و حالا پس از گذشت چندین سال، مادرش که اتفاقاً مادر میناوند، علیرضا منصوریان و خداداد عزیزی هستند، با خاطراتی از دوران کودکی و فوتبال مهرداد به برنامه دعوت شد. این برنامه برای مخاطبان نیز تدارک دیده شده بود.
در میان این فضای گرم و شاد و صمیمی ناگهان ایمان قصی اعلام کرد که می خواهند آهنگی از مهرداد میناوند را که برای مادرشان خوانده اند پخش کنند و شروع کردند به پخش آهنگ و دوربین روی صورت مادر میناوند که ببینند چه خبر است. اتفاق می افتد! خوب معلوم است که مادر عزیز از دست رفته در چهره اش کاملا غمگین بود، عصبانی بود و … و البته دوربین همچنان روی صورتش است! تا جایی که خود قیاسی تازه متوجه شد و گفت ترانه را قطع کن.
خداداد عزیزی که در کنار مادر مهرداد میناوند ایستاده بود با دیدن قیافه و چهره او عذرخواهی کرد و گفت: ببخشید حاج خانم. حالا یک قیاسی بود که می گفت بله واقعاً ما را ببخش، خدا ما را ببخش و… آن وقت جواب مادر این بود که صبور باشید و اصلاً این حرف ها را نزنید.
نام این جنبش چیست؟ این ابتذال و سطحی نگری، این تن دادن به هر چیزی برای چیست؟ چرا با این اتفاق ذائقه آن مادر را تلخ کردی و دل مخاطب را به درد آوردی؟ چرا رحم نداری؟ با این کار می خواستید به چه چیزی برسید؟ یاد و خاطره مهرداد میناوند گرامی بود و اتفاقا هم مادرش و هم دوستانش خاطره او را بسیار زیبا تعریف کردند، چرا باید هر شادی و هر لبخندی را به ذائقه همه تلخ کنی؟
ایده پخش این آهنگ چه کسی بود؟ از اتاق فکر برنامه، از مجری یا تهیه کننده؟ از طرف کسی یک لحظه هم فکر نکردند اگر مادری را در چنین موقعیتی جلوی دوربین نشان دهیم چه حسی دارد؟ این پخش مستقیم احساسات یک مادر داغ چه سودی برای آن مادر و مخاطبان این برنامه دارد؟
آیا در این دستگاه عریض و طویل تلویزیون و شبکه 3 فکری به این اقدام شده بود؟ آیا کسی نبود که به برنامه نویسان بگوید که این حتی اخلاقی نیست؟
وسط یه فضای شاد و پرانرژی پارازیت و فرکانس مخالف شادی میزنیم تا خدای نکرده بیشتر از 10 دقیقه شاد باشید، غم هم به برنامه تزریق کنیم!
آیا تا به حال فکر می کردید اگر در آن لحظه به دلیل ایجاد چنین فضای عاطفی برای آن مادر اتفاقی بیفتد و روحش درگیر غم بزرگی شود، فشارش زیاد شود یا خدای نکرده اتفاقات بدتری بیفتد… چه کسی مسئول خواهد بود و چه توجیهی برای چنین اقدامی در آن زمان می توانید داشته باشید؟
چرا اینقدر از مسائل ساده و ابتدایی، نه برنامه نویسی، بلکه از آداب و رسوم ساده و اجتماعی زندگی بشر فاصله دارید؟ آیا قبل از انجام چنین کاری از آن مادر اجازه گرفتی؟ چرا خودت را جای او نگذاشتی؟ آیا او راضی بود که میلیون ها نفر از او شاهد چنین وضعیتی باشند؟ خودت از دیدن این صحنه خجالت نمی کشی؟
پیکان این انتقادات در مرحله اول متوجه پیمان جبلی رئیس صداوسیما و علی فروغی رئیس شبکه سه می شود و سپس به دست تهیه کننده و مجری این برنامه می رسد. هیچ چیز دیگری نمی توان گفت جز این که مایه تاسف است، شما حتی آداب ساده شادی را در شبی که قرار است خوشحال باشیم را بلد نیستید.