Raha نمونه ای از ملودرام است که در جو این سالهای سینمای ایران محاسبه شده است. این یک طرح داستانی مناسب و مهندسی شده است و می تواند آن محرک اصلی را به بدن روایت در هر چرخش داستانی تزریق کند.
داستان مشکل خوبی دارد. برای این منظور ، زمینه ای برای سرعت بخشیدن به روند توصیف در این دوره فراهم می کند و روحیه شخصیت ها را برای مخاطبان آشکار می کند. با این حال ، داستان اصلی اندکی پس از این مرحله آغاز می شود و از این لحظه ، داستان نویس انواع مراحل سینوسی را می بیند.
در این بخش که شامل نیمه دوم فیلم است ، گمانه زنی های مختلفی وجود دارد که به دلیل منطق اعتبار آنها ، اعتقاد مخاطب را دارند. از اواسط این نیمه ، گمانه زنی های قبلی به طور مداوم گم شده است و سایر افق های حقیقت داستان برای مخاطبان آشکار شده است. در این رکودهای دراماتیک ، یک پشتیبانی منطقی خوب وجود دارد ، و مخاطب به همه این منطق اعتقاد دارد و وقتی فیلم همه چیز را در فصل پایانی می بیند ، مخاطب از این درجه حرفه ای و دنباله راضی است.
با این روند ، “ره” نمونه ای از ملودرام ایرانی در سالهای اخیر است که همه چیز را روشن می کند و داستان خود را کاملاً روایت می کند. آفتایی که تحت موضوعی مانند “پایان باز” ، بیشترین آسیب را به آثار ولوو وارد کرده و اجازه نمی دهد این ارتباط بهینه بین فیلم و مخاطب باشد.
این فیلم دارای یک کارگردان محاسبه شده است که اجازه نمی دهد توالی ها ساخته شوند. سن مناسب در سکانس های مختلف ، عمدتا داخلی ، با یک داستان به مخاطب کمک می کرد. این منجر به ویرایش چابک تر “رها کردن” شد و صحنه خنثی در این فیلم دیده نشد.