این سکانس مربوط به یک زن از تهران است که حدود 5 سال در آن ایستاده و انتظار می رفت ، ساکت و بی سر و صدا در میدان فردووی و بیشتر ضلع شمال شرقی آن. او هر روز حدود 2-5 سال به این کار ادامه داد و به گفته مردم ، او از صحنه محو شد.
در مورد این زن سنت های زیادی وجود دارد ، و آنها به طور کلی معتقدند که او در عشق ناکام بوده و منتظر عاشق گمشده در آنجا بود تا انتظار عشقی را که فراموش کرده بود انتظار داشته باشد.