سریال ها همه در شبکه آی فیلم انباشته شده اند که برای شصتمین بار یوسف پیامبر، پایتخت، آوای باران، مختارنامه و… را بازپخش می کند. یک دکور ثابت و کمی هیجان انگیز، یک مجری و چند شرکت کننده سرشناس، بازیگر یا فوتبالیست و هنرمند و چند بخش پرسش و پاسخ و اگر بخواهند خلاق باشند، مثل مسابقه بزرگ یا مردان آهنین دهه 70، آن را با چند آیتم ورزشی چاشنی کرده اند. برنامه های گفت و گو محور نیز با چند مهمان ثابت در حوزه سیاست خارجی، جنگ و… دنبال می شود که با کمی هیاهو حرف های تکراری را به خورد مخاطب می دهند تا متفاوت جلوه کنند.
اگرچه وضعیت شبکه داخلی تلویزیون در سریال سازی و زیرنویس و دوبله سریال های خارجی کمی بهتر است، اما آنقدر سریال های خشن با فیلمنامه های ترسناک و تاریک در آن وجود دارد که اعصاب و روان مخاطب این حجم از سیاهی را منعکس نمی کند.
مخاطبان می گویند صبح تا شب با ده ها چالش اقتصادی، آلودگی هوا، خشکسالی و… مواجه هستند و درست زمانی که نیاز به سریالی با مضامین اجتماعی، خانوادگی و طنز دارند، باید بنشینند و لحظه ربوده شدن دختری توسط سارقان، زندگی فلاکت بار معتادان، قتل و… را در یک سریال تماشا کنند.
البته شبكه تلويزيون خانگي نيز سعي كرده است بيشتر برنامه هاي خود مانند تلويزيون را با برنامه هاي گفتگو محور و مسابقات رنگارنگ پر كند. از برنامه های آشپزی که میهمانان آن بازیگران ثابت سینما، تلویزیون و کمدین هایی هستند که در همه برنامه ها شرکت می کنند، تا بحث هایی در حوزه اندیشه، کتاب و فضای مجازی که تعدادشان دل مخاطب را به درد می آورد.
به طور خلاصه تلویزیون و نمایش های خانگی برای مخاطبان سرگرمی ایجاد نمی کند و بی دلیل نیست که بیشتر مردم به ویژه جوانان به تماشای سریال ها و فیلم های خارجی روی آورده اند.