رودخانه گمشده‌‌ای که می‌تواند چگونگی ساخت اهرام را توضیح دهد

یکی از این سؤالات این است که چرا بیش از 30 هرم مصر باستان، از جمله هرم بزرگ جیزه، تنها اثر باقی مانده از عجایب هفتگانه جهان، در نواری در امتداد لبه یک بیابان خشک و نسبتاً دور از کرانه ها ساخته شده است. از رود نیل امروز

تحقیقات جدید نشان می دهد که احتمالاً به این دلیل است که آنها در کنار شاخه ای از رودخانه ساخته شده اند. رودخانه ای که در زمان گم شده است. دانشمندان می گویند این نظریه نه تنها مکان اهرام را توضیح می دهد، بلکه می تواند چگونگی ساخت این سازه های مرموز را در بیش از 4500 سال پیش روشن کند.

بستر رود نیل در طول هزاره ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است و احتمالاً در گذشته علاوه بر جریان آب بسیار بالاتر، شاخه های دیگری نیز داشته که امروزه دیگر وجود ندارند.

در مطالعه جدید، دانشمندان به تصاویر ماهواره‌ای نگاه کردند تا مکان احتمالی یکی از شاخه‌های رودخانه سابق را در نزدیکی دامنه‌های فلات صحرای غربی در کنار اهرام جستجو کنند. پس از یافتن یک مورد امیدوارکننده، برای انجام بررسی های ژئوفیزیکی و جمع آوری نمونه های رسوب به منطقه رفتند.

اکنون آنها ادعا می کنند که شواهد کشف شده به یک شاخه آب باستانی به طول 40 مایل اشاره دارد که در طول زمان ناپدید شده است. محققان پیشنهاد داده اند که نام این رودخانه طولانی را “اهرام” بگذارند.

دکتر امان غانیم، نویسنده ارشد این تحقیق از دانشگاه کارولینای شمالی، ویلمینگتون، در این باره می گوید: طول این رودخانه احتمالا طولانی بوده، اما همچنین این شاخه در برخی مناطق دارای عرض وسیع است.

وی افزود: از نظر عرض، صحبت از نیم کیلومتر یا بیشتر است، چیزی معادل عرض مسیر امروزی نیل، بنابراین این یک شاخه کوچک نبود، بلکه یک شاخه اصلی بود.

به نظر می رسد که این شاخه از رودخانه حدود 4200 سال پیش، قرن ها پس از ساخت اهرام، خشک شده است. به گفته محققان، در پی خشکسالی شدید، این نوار آب جای خود را به شن های بادگیر داده و رودخانه زیر پتوی بیابانی مدفون شده است.

اهرام ثلاثه مصر از آسمان عکس: آسوشیتدپرس

دکتر غانیم می گوید: با ناپدید شدن شاخه های آب، شهرها و شهرهای مصر باستان نیز ناپدید شدند و ما واقعاً نمی دانیم کجا آنها را پیدا کنیم.

تصور می شود این شاخه قبل از ناپدید شدن، ابزار ارزشمندی برای کمک به ساخت اهرام بوده است. در واقع، این آبراه به کارگران این امکان را می دهد که هزاران تن سنگ را روی آب و نزدیک محل ساخت اهرام بیاورند به جای اینکه آنها را روی شن های بیابان بکشند.