در این داستان کاروانی از شهر سرخس به قصد زیارت امام رضا (ع) به مشهد می آید. در میان زائران مردی نابینا به نام حیدر قلی حاضر است پس از زیارت، کاروان در راه بازگشت در خانه ای توقف می کند. شبانه عده ای از جوانان چند ورق کاغذ تمیز به این مرد نابینا می دهند تا شوخی کند و وانمود کنند که اینها «امانت نامه» است که از امام رضا (ع) گرفته اند.
اما حیدرقلی با ایمان و اعتقاد قلبی آن اوراق را به عنوان امانت واقعی می پذیرد و با شور و اشتیاق به سینه می چسباند. اندکی بعد از دنیا می رود. یکی از جوانان که در این شوخی شرکت کرده بود، او را در خواب می بیند. حیدر قلی در خواب با چهره ای درخشان ظاهر می شود و می گوید:
آن اوراق به برکت امام رضا علیه السلام برای من یک امان نامه واقعی شد؛ من از آتش جهنم در امانم».