گزیده این گفتگو را می خوانید:
شما تلاش کردید که آقای معین بیاید.
نه، خیلی دلم می خواست آقای قمیشی بیاید. چون صدایشان را خیلی دوست داشتم و یکی دو دیالوگ انجام شد. با رشیدپور یا فرزاد حسنی مصاحبه داشتم. مجله داشت و پرسید در موسیقی ایرانی چه چیزی را دوست داری؟ گفتم سیاوش را خیلی دوست دارم.
آیا به صدای خواننده های زن گوش می دهید یا آنها را در فقه مقدس می دانید؟
من فقیه نیستم.
اما به هر حال شما طلبه و روحانی هستید.
بله، ولی من فقیه نیستم که بگویم حلال یا حرام چیست; یعنی شما به خواننده های زن گوش نمی دهید؟
چرا من آخوند نیستم. آیا صدای خواننده های زن را حرام می دانید یا خیر؟
فقیه حرام می داند.
پس تو گوش کن بین هایده و مهستی و گوگوش و…؟
خیر
چطوری جدید میخوام بدونم خواننده زن مورد علاقه شما کیه؟ همانطور که قمیشی خواننده مرد مورد علاقه شماست.
در نهایت اگر رسم بود که می گفتند خواننده های زن محبوب، قمیشی نمی گفتم.
الان فضا بازتر از آن سال هاست.
حالا به قمشی بگویم.
گوش میکنی یا نه
بذار یه چیزی بهت بگم
خواننده مورد علاقه همسرت کیه؟
آقای قمیشی گفتم.
سلام؟
ببینید من به موسیقی اعتقاد دارم، دوست ندارم کنسرت های زیادی بروم.
شما به کنسرت آقای شجریان و پورناظری رفتید. آیا دلیلی دارد؟
دلیلش این است که معتقدم موسیقی رابطه ای است از بیرون به درون آدمی. انسان ها در درون خود حالت های کاملا متفاوتی دارند. او نمی تواند بیرون برود و برای خودش موسیقی گوش کند. یک روز غمگینی و دوست داری چند آهنگ غمگین بشنوی. یک روز شما خوشحال خواهید شد، یک روز دوست دارید خوشحال باشید.
دلیلش را فهمیدم. قرار شد شما آقای قمیشی را تعریف کنید.
نوشتم که در مصاحبه دیگری در صدای آمریکا، آقای قمیشی در این مصاحبه خطاب به من گفت شما از کجا می دانید که این نیروها می آیند و نمی آیند؟ و نشد و بالاخره یکی از آنها آمد و او را گرفت. نه هنرمند، در حوزه های سیاسی. بعد گفتم نه، گفتم دوست دارم بیای، هیچ تضمینی نمی توانم بدهم که بیایی. از آنجا بین ما ارتباط برقرار شد و سلام و احوالپرسی شد و ایشان هم به من لطف داشتند.
چرا به آقای معین توصیه کردید نیاید؟
این سوابق گذشته در ذهنم بود، یک دفعه دیدم گفتند آقای معین می خواهد بیاید. بعد به آنها گفتم آقای معین یک داستانی شنیدم که در یکی از این روستاها یکی می گوید من مهندس هستم، موتورساز هستم، گفتند موتور یکی از اهالی خراب شده، بیا درستش کن. دو سه آچار آورد و تمام موتور را بیرون انداخت. بعد گفت این تمام چیزی است که می دانم. آن زمان وزیر ارشاد هم گفت که آقای معین بیاید، من توصیه کردم که اینقدر می دانند. تو بیا ایران، پیچ و مهره ات را باز می کنند، اما تا اینجا می دانند. این یک شوخی بود.
و اما فوتبال یکی از توئیت های معروف شما خطاب به مدیر شبکه سه بود، وقتی در مورد 90 آقای فردوسی پور که داشت از مدار خارج می شد صحبت کرد، به ایشان گفتید اتفاقاً چون عادل فردوسی پور در مدار شما نبود مردم او را دوست داشتند. . آیا این مدار خط تقسیم این جامعه است؟ پاسخ من بله است، اما می خواهم ببینم برای شما چه اتفاقی افتاده است تا داستان را از این زاویه ببینید.
من زیاد بازیکن نیستم. حالا من فقط مقداری وزن کم کردم و همان بدنی دارم که هیچ کس دیگری …
هر هفته 90 بیننده بودی.
بله، خوب، می دانید، من در سال 1961 یک دوره مدیر صدا و سیما بودم و غیره. در زمان جنگ و شرایط بسیار سخت.
مشهد، شیراز و بوشهر و سپس رادیو ایران.
من در زمان جنگ که تهران توسط مردان اداره می شد، پنج سال مدیر رادیو ایران بودم. روز خیلی عجیبی بود. سپس احساس کردم که مردم در یک شیب رو به پایین هستند که در آنجا نادیده گرفته می شوند. حالا بحث شما سیاسی نیست اما در پرانتز می گویم; یکی از مسئولان اطلاعات سیاسی امنیتی آن سال ها که مدام ما را اینور و آن سو می آورد و در انتخابات خبرگان آقای هاشمی و آقای خاتمی و دیگران دخالت می کرد، لیست هفتگی بود اما در نهایت لیست دیگری فرستادند. مجلس خبرگان رهبری به مدیریت آقای هاشمی رفسنجانی. . لیست دیگری هم هست که در رأس آن آقایان یزدی، مصباح و جنتی بودند. خب زحمت بزرگی بود و مردم آمدند و این صحبت ها، همه لیست آقای هاشمی رای آوردند و یک نفر از آن لیست در این لیست آمد، نفر آخر حضرت آیت الله جنتی است.
یادم می آید
آیت الله جنتی که آمد اینجا، بعد از مدتی نمی دانم در مجلس چه گذشت، آقای جنتی که از انتهای لیست آمده بود، آمد و رئیس مجلس خبرگان شد. آن مرد امنیتی به من گفت نگاه کن! اینقدر زحمت می کشی، برای آوردن مردم کار می کنی، نمی دانم چه کنم، هاشمی و دیگران… همان بهشتی را آوردیم که نخواستی بیاوری و ما را رئیس کردیم. برو بسوز